Halve "Barefoot" marathon 21.2 km

Als kers op de taart of beter gezegd als klap op de vuurpijl heb ik deze geweldige loopmaand afgesloten met mijn eerste halve marathon op blote voeten. Niet tijdens een georganiseerd evenement met start en finish lijn, geen race tegen de klok of anderen maar gewoon op mezelf in de vertrouwde uitgestrekte polders zonder pottenkijkers, zonder aanmoedigingen, just me and my bare feet en een klein flesje water that's all. Heerlijk rustig gelopen en genoten van elke meter. Twee rondjes gelopen en dus twee maal het slechtere wegdek getrotseerd maar het liep als een zonnetje vandaag. Het was echt een dag waarop alles samen kwam en op zijn plaats viel. Van te voren wist ik overigens niet dat ik een halve marathon ging lopen vandaag. Ik was gewoon vertrokken op de blote voeten om een rondje te gaan lopen en plots voelde ik dat het mogelijk was om er gewoon een halve marathon van te maken. Het lopen ging moeiteloos zoals bijna altijd en de voeten voelde ook sterk en goed aan. Tempo was laag rond de 11 per uur dat kun je uiteraard uren volhouden alleen de laatste 2 kilometer begon ik de voetjes wel goed te voelen want het blijft een flinke belasting voor de voetjes. In juni liep ik eigenlijk pas voor het eerst volledige barefoot rondjes dus het is plots erg snel en vooral probleemloos gegaan betreft het barefoot rennen. De essentie van hardlopen is genieten, bevrijding, je gedachten verzetten en dat heb ik deze maand met volle overtuiging gedaan. Deze maand liep ik 322 kilometer waarvan het merendeel 181 km op  mijn blote voeten. Onvoorstelbaar !! althans bijna onvoorstelbaar voor mezelf want ik was toch dat ventje met die tere zwakke voetjes. Onlangs tijdens een bloedhete stranddag merkte ik al dat ik dat ventje niet meer was. In het bloedhete zand zag je mensen rennen alsof ze over hete kolen liepen met de nodige kreten die daarbij horen OEOEOE AAAAAH ook mijn eigen dochters. Normaal gesproken was ik de eerste die zou beginnen gillen maar ik wandelde tot mijn eigen verbazing rustig verder zonder een kick te geven. Het was warm maar zeker niet heet en onverdraagbaar echt een teken dat de huid van mijn voetzolen dikker is geworden. Het voelde haast als een overwinning #Victory

Vandaag was het één lange zegetocht !! een bevestiging voor mij dat ik de goede weg ben ingeslagen. Barefoot running is echt iets voor mij ik voel me echt als een vis in het water op mijn blote voetjes. Wat anderen er van denken dat interesseert me geen reet ik hoor wel vaker dat ik niet normaal ben of dat ik het padje kwijt ben ook door voorbijgangers maar die mensen weten duidelijk niet waar ze over praten. Het is volslagen normaal om op je blote voeten te rennen. Nike kwam pas in 1970 met conventionele schoenen op de markt met demping en ondersteunde middelen dus daarvoor werd er gewoon gelopen op een soort van minimalistische schoenen en toen was het blijkbaar wel allemaal normaal. Rennen op je blote voeten is de meest natuurlijke manier om hard te lopen. Ondanks dat de belasting op de voeten een flink stuk hoger is kan ik iedere loper "vooral degene met passie voor de loopsport" aanraden om 1 a 2 x per week op je blote voeten te rennen. Ook al loop je maar 1 of 2 kilometer blootvoets door de "feet"back die je krijgt wordt je hoe dan ook een betere en sterkere loper. Het komt je techniek echt ten goede en je gaat op schoenen ook beter en zelfs sneller lopen. Dat sneller lopen zal ik in het najaar wellicht bewijzen tijdens wat trimloopjes hier in de buurt al heb ik niet echt de behoefte om mezelf te bewijzen tijdens wedstrijdjes maar voor de fun zal ik ongetwijfeld een paar keer aan de start verschijnen. Deze maand liep ik niet alleen probleemloos 322 kilometer ik liep 28x in 31 dagen voorheen had ik minimaal 2 dagen nodig om te herstellen na een run nu kan ik echt ELKE dag rennen als ik dat wil hoe mooi is dat :-) Nu lekker nagenieten van mijn eerste halve barefoot marathon en morgen lekker een rustdag gewoon omdat het kan. Garmin gegevens

Stroppendrager

Geweldige avond gehad gisteren met Inge maar ik ben er ook weer achter gekomen dat ik geen echt mensen mens ben, althans mensen massa's die gedragingen vertonen van kudde dieren dat is met momenten gewoon niet aan mij besteed. Geef mij maar de éénzame uitgestrekte polders of een zo goed als verlaten bos waar je geen levende ziel tegenkomt lekker in gedachten verzonken. Even helemaal in mijn eigen verdwaasde wereld vol onnozele gedachten. Onnozelaars zijn vaak gelukkiger dan ernstige kortzichtige mensen dat maak ik mezelf in ieder geval wijs en vandaag tijdens mijn run op blote voeten begon ik al na 500 meter met dagdromen:

Ik moet haast wel één van die stroppendragers zijn geweest ik voel me niet voor niets zo verbonden met de stad Gent en de middeleeuwen. Ik loop niet voor niets zomaar ineens op mijn blote voeten, ik voel niets voor niets regelmatig de verstikkende werking (strop) van de huidige gejaagde samenleving rond mijn nek. Even draag ik de lasten en voel ik het lijden en de vernedering van de stroppendragers die blootvoets door de stad moesten paraderen als teken dat zij de galg verdienden. Er is leven na de dood dat kan haast niet anders hoe verklaar ik anders die ontelbare déjà vu's op plaatsen waar ik nooit eerder ben geweest in mijn huidige bestaan. In mijn vorige leven was ik wellicht stroppendrager althans dat maak ik mezelf vandaag wijs. Morgen kan het weer helemaal anders zijn. Even word ik opgeschrikt uit mijn dagdroom door het geluid van een mattenklopper, blijkbaar nog steeds in gebruik bij onze zuiderburen om de deurmat mee uit te kloppen. Door de stofwolk heen terug aan het dagdromen en niet veel later zorgde een net iets te scherp steentje even voor kortsluiting in mijn bovenkamer #PIJN omdat ik iets te ver in gedachten was verzonken en dus even niet goed op de weg aan het letten was. Een aantal hardlopers die ik tegenkwam keken bedenkelijk toen ze me op blote voeten zagen rennen net zoals vele andere weggebruikers maar dat ben ik intussen wel gewend geraakt al hou ik helemaal niet zo van die priemende ogen. Laat mij maar gewoon lekker ongestoord lopen in mijn eigen ideale wereldje vol onnozelheden. Vandaag voelde ik me overigens meer reiziger in de tijd dan loper en reizen kan zo ontzettend mooi en inspirerend zijn. Het lopen ging vanzelf, moeiteloos zelfs, wederom een gevoel dat ik zo een hele dag zou kunnen rennen. Even snel een blik op mijn knalgroene Garmin er zijn ongemerkt bijna 15 mooie kilometers asfalt onder mijn blote voeten door geschoven en het einde is jammer genoeg al in zicht. Een kat die zijn wonden aan het likken was op het trottoir schrok zichzelf helemaal het leplazerus waardoor ik op mijn beurt volledig wakker schrok uit mijn dagdroom. Een goed teken dat ik de katten zelfs de stuipen op het lijf kan jagen met mijn lichtvoetige, sluipmoordenaar achtige stille tred want ik heb het niet zo op katten. Ik ben weer thuis !! de beide voetjes terug op de grond. Energie heeft deze run me niet gekost het lijkt er meer op dat ik een uur en 25 minuten aan de oplader heb gelegen want ik bruis weer van de energie. Maandag weer naar de Gentse feesten terug de mensen massa in op zoek naar een andere gedachtengang en een reden om weer volledig tot mezelf te komen #carpediem

Van gemankeerde loper naar barefootrunner en broodkoerier

Intussen begint mijn eigen succesverhaal zich langzaam te ontvouwen. Ooit en dat is nog niet eens zo lang geleden (3 jaar) was ik een lopend wrak. Last van knieën, heupen, rug, scheenbenen, voeten en tal van andere klachten en pijntjes. Bij loopspeciaalzaken geweest voor een loopanalyse dmv footscans, Osteopaat en andere specialisten bezocht en uiteindelijk zelfs steunzolen aan laten meten (drama en maar 1x mee gelopen) Frustrerend grrrrr, niets maar dan ook werkelijk niets hielp !! de conditie was altijd goed door mijn fanatieke fietsperiode maar lopen was op deze manier geen lolletje. Als ik aan lopen dacht raakte ik zo ongeveer al geblesseerd dus tijdens mijn tweede loopleven gooide ik bijna de handdoek in de ring tot ik het boek "born to run" in handen kreeg. Een fascinerend boek om te lezen en ik zag dit als laatste redmiddel. Na het lezen van het boek heb ik geen meter meer gelopen op mijn conventionele schoenen. Ik begon op Nike free's te rennen en na twee weken verdween de pijn aan schenen en knieën. Niet veel later verdween de pijn aan mijn heupen en dit waren de voornaamste steeds terugkerende klachten. Van nature ben ik een mid voorvoet lander en een lichtvoetige loper dat heeft me wellicht geholpen en dit zal ook de reden zijn dat ik zo snel verlost was van voorgenoemde klachten. In 2011 met niet eens zo veel kilometers in de benen liep ik de marathon van Rotterdam. Helaas niet fit (beetje ziekjes zelfs) aan de start. Ondanks dat stond ik met een doel aan de start 3:15 wetende dat de tijd tijdens je eerste marathon van ondergeschikt belang is maar goed dat was toen nog de aard van het beestje dus weggegaan op schema van 3:15. Dat ging goed tot het 25 km punt tegen beter weten in (erg hoge hartslag) en toen kwam ik de man met de hamer ongeveer al tegen dus was het nog een hele strijd om de coolsingel en dus de finish te bereiken. Gegokt en verloren maar mijn eerste marathon toch mooi uitgelopen in 3:30 De marathon lopen was altijd al een droom van me maar als gemankeerde loper was dit absoluut onmogelijk. De teleurstelling betreft de tijd maakte snel plaats voor euforie want mijn droom was tenslotte uitgekomen en het belangrijkste van alles was dat ik op de spierpijn na geen klachten had overgehouden aan mijn eerste marathon.

Al snel ging ik me wat meer verdiepen in minimalistisch lopen en kocht een eerste setje minimalistische schoenen van Inov-8. Nog steeds wat onbevangen ondanks adviezen betreft rustig opbouwen liep ik tijdens mijn tweede run op de inov-8 al een halve marathon (in Geldrop) grotendeels onverhard. Erg lekker gelopen en voldaan over de finish in 1:34 en dat heb ik wel geweten ook. De volgende dag enorme pijn aan achillespezen en kuiten, niet normaal meer en even niet meer kunnen rennen. Toen heeft het verstand het gelukkig overgenomen en heb ik steeds meer informatie tot me genomen betreft minimalistisch lopen. Het lopen ging steeds beter en al snel kocht ik nog wat andere minimalistische schoenen waaronder ook fivefingers. Mijn voeten probleem (zere en vermoeide voeten) was nog steeds een dagelijks probleem ook op mijn werk voor de rest was ik intussen van al mijn klachten verlost (ook van mijn rugklachten) Rustig opgebouwd op de fivefingers en mijn voeten werden voelbaar sterker en sterker. Na verloop van tijd was ik ook verlost van mijn dagelijkse vermoeide voeten vooral op mijn werk was dit erg prettig maar ook tijdens het lopen van langere afstanden was dit een feest. De kustmarathon (mijn tweede marathon) in 2012 verliep succesvol en zonder problemen op minimalistische schoenen (Inov-8 235) Ik had ambities om ultra loper te worden en was in training voor de 60 van texel en een 100 km run maar toen kwam het blote voeten lopen op mijn pad.

Nooit gedacht dat ik ooit op blote voeten zou gaan rennen maar op een warme dag in mei (2012) liep ik voor het eerst een rondje op mijn blote voeten. Dit voelde zo goed dat ik gelijk een rondje van 5 kilometer liep. De klassieke beginnersfout te veel, te snel en ook nog eens een kilometer over een zeer grof en slecht polder wegdek. Bloed onder de voeten, blaar opgelopen en de voetzolen beurser dan beurs en toch overheerste de kick en het goede gevoel van het blote voeten lopen. Weekje op de blaren gezeten en toen nam het verstand het gelukkig weer over. Begonnen met de schoenen uit te trekken tijdens de laatste meters tot een kilometer van mijn runs en zo langzaam de afstand uitgebouwd. Intussen heel wat kennis opgedaan door het lezen van een aantal boeken oa van Ken Bob running barefoot step by step maar de meeste kennis opgedaan tijdens het proces zelf #feedback Het grappige was dat ik het boek van Ken Bob ben gaan lezen toen ik al een heel eind op de goede weg was betreft het barefoot lopen. De herkenning was dan ook geweldig om te lezen en een bevestiging dat ik de laatste maanden toch erg goed bezig ben geweest op mijn eigen manier. Op blote voeten lopen is totaal iets anders dan op schoenen lopen en in mijn beleving ook niet te vergelijken met het lopen op minimalistische schoenen. Voor mij het ultieme gevoel en de meest natuurlijke en bevrijdende manier van hardlopen. Lopen is geen trainen meer maar echt buiten spelen en de oermens in mij komt naar boven. Intussen mag ik mezelf een barefootrunner noemen want het is de laatste maanden allemaal erg snel gegaan. Veel barefoot kilometers af kunnen leggen ook langere afstanden van 15, 17 en 20 kilometer. De snelheid kwam plots vanzelf aanwaaien en moeiteloos liep ik een eerste wat snellere korte run (geen wedstrijd) op mijn blote voeten 5 km in 19:41 (15.3 km/u) gewoon puur voor de fun en niet eens maximaal gelopen. De kick aan hogere snelheid op blote voeten is bijna niet te beschrijven. Hoe hoger de snelheid des te groter het comfort althans zo voelt het in ieder geval bij mij. Het mooiste van alles is dat ik nu dagelijks kan rennen (als ik dat wil) zonder problemen of vervelende blessures. Ik combineer het barefoot lopen met het lopen op verschillende minimalistische schoenen en daar ben ik ook voorstander van en zou dit iedereen willen adviseren. Deze maand liep ik al 23 keer en het is nu 25 juli dat kan ik zelf bijna niet geloven. Vandaag liep ik naar de bakker in België en terug (9 km) op mijn fivefingers met een rugzakje om verse pistoletjes en andere lekkernijen te halen gewoon omdat het kan. Van gemankeerde loper naar barefootrunner en broodkoerier ik ben een volmaakt gelukkig mens. Ik loop ook omdat ik nu eenmaal levenslustig ben en omdat ik moet bewegen om gezond te blijven (FH patiënt) Het enige nadeel van barefoot/barefootstyle lopen (misschien ook wel een voordeel) is dat ik mijn competitie/prestatie drang een beetje ben kwijtgeraakt hoe cliché het ook klinkt het is meer een way of life geworden #carpediem

Barefoot interval

Yihaaa !! vandaag voor de eerste keer een intervalletje gelopen op mijn blote voeten. Werkelijk een sensationele en mega gave ervaring. Voorzichtig begonnen aan 14 per uur tijdens het eerste intervalletje maar daarna het tempo moeiteloos verhoogd en met gemak boven de 17 km/u gelopen. Nog nooit zo lekker gelopen tijdens een intervalletje en niet te vergelijken met het rennen op schoenen. Hoe harder je loopt hoe comfortabeler het aanvoelt. Het meest opvallende is de hoeveelheid demping die je onderbenen genereren aan hoge snelheid echt een heel gaaf en smooth gevoel. Garmin gegevens Ik schreef vorige week nog dat het rennen op blote voeten me iets meer energie kost (hogere hartslag) tijdens langzame runs maar op hoge snelheid is dit toch echt een ander verhaal. De feedback die je krijgt aan deze hoge snelheid en dus ook hogere belasting is enorm en van onschatbare waarde. De impact op mijn hele lijf is voelbaar minder dan een run op mijn Nike free's of andere schoenen tijdens een interval. Het lijkt er echt op alsof er een soort van veer gemonteerd zit in je onderbenen het rennen begint zo bijna op springen te lijken en het voelt ook veel efficiënter aan. Het gevoel is bijna niet te beschrijven je zou dit echt eens moeten en willen voelen. Mijn voetzolen hebben ook steeds minder hersteltijd nodig. Gisteren liep ik ook al blootsvoets en vandaag ging het wederom probleemloos en morgen gaan we gewoon weer op de blote voeten rennen. Het besef begint nu eigenlijk pas te komen. Ik ben een barefootrunner #BorntoRun Ik kan het nog steeds niet echt geloven want ook ik was ooit een overgevoelige jongen (net als barefoot goeroe Ken Bob) met een vrij zwak lijf allergisch voor van alles en nog wat en ik had vooral erg tere/zwakke voetjes. Wat rest is nog een flinke baard laten groeien voor het ultieme barefoot runner gevoel :-) Het is sowieso een feest om te kunnen constateren dat ik elke dag kan rennen als ik dat wil en op het moment wil ik inderdaad niets liever want ik val van de ene verbazing naar de andere. Dat een simpel iets als lopen zoveel teweeg kan brengen in een mens #lifechanging De dag dat ik mijn schoenen heb uitgetrokken om een rondje te gaan rennen zal ik niet snel vergeten. Filmpje van vandaag !!