Duurloop 20 km

Laatste rustige duurloop van 16 km in Italië gelopen op vakantie. Bedoeling was om de afstand weer iets te vergroten en dat is gelukt met groots gemak. Vertrokken als een soort zelfmoord terrorist met buikgordel en 3 drinkbusjes + 2 gelletjes. Vanaf km 1 liep het als een zonnetje. In Italië heb ik geleerd om nog 1 km/u trager te lopen dan ik gewend was. Moest ook wel daar vanwege de warmte anders was de hartslag niet onder controle te krijgen :-) Even wennen in het begin maar ik ben blij dat ik dit heb doorgezet want het voelde behoorlijk onnatuurlijk aan in het begin. Prachtig rondje door de polders gelopen, die weggetjes kan ik intussen wel dromen. Kom op jongen riep de boer de me de voorgaande jaren zowat dagelijks met de fiets mijn rondjes zag draaien voorbij zijn boerderij. Intussen kent hij me goed en roept hij altijd wel wat als ik voorbij kom wel knap dat hij me al lopend ook gelijk herkende. Snel weer in gedachten verzonken "wat gaat het lekker zeg vandaag" en het is ook nog eens prachtig weer om te lopen. Hey Angelo !! weer een bekende die me voorbij kwam fietsen. Intussen zo`n 8 km gelopen en nog steeds kiplekker en super relaxed. On the fly de route bepaald ik dacht op zo`n 18 km uit te komen maar het werden er 20. Goed gedronken onderweg en 1 gelletje gebruikt na een km of 12.

De uithouding is erg goed op het moment ik had het ook al gemerkt op de klimmetjes tijdens het ritje door de vlaamse ardennen afgelopen vrijdag op de racefiets. De verleiding was groot om er vandaag nog 1.1 km aan vast te plakken want 21.1 km is tenslotte wel even mooi een halve marathon. De verleiding toch kunnen weerstaan het rondje zat erop en ik moest ook nog uitwandelen. Overigens een vreemde gewaarwording als je na 20 km hardlopen plots stopt en gaat wandelen. Je wandelt in het begin net of je je broek hebt volgescheten :-) De laatste 2 kilometer wel erg veel last van zere voeten voor de rest geen centje pijn. Ik heb altijd al van die tere/pijnlijke voetjes gehad dat zal het grootste probleem zijn tijdens de marathon vrees ik. Maar goed een perfect begin vandaag betreft het trainingstraject voor de marathon. Tijdens deze 20 km geen moment slecht gevoeld. Afstand was vandaag echt een eitje aan dit tempo. 20 km, 1:48:27, 11.1 km/u, 5:25 min/km, HF 161 Garmin Details Na thuiskomst 2 pannenkoeken gegeten en een massage ondergaan in de whirlpool. Bovenbenen verzorgd met een ijskoude douche en daarna de compressiekousjes aan en relaxen !! Morgen weer aan de slag op het werk. De komende tijd alleen maar middag diensten.

Ik heb me gisteren overigens ingeschreven voor de Zevenheuvelenloop in Nijmegen (20-11-11) 15 km over glooiende wegen en volgens velen een schitterend en snel parcour. Vanaf nu ga ik me dus voornamelijk bezig houden met hardlopen. Fietsen blijf ik uiteraard ook doen maar dan iets meer in dienst van het lopen. Combinatie fietsen/lopen bevalt mij in ieder geval erg goed. Nadelen heb ik nog niet ondervonden lijkt er zelfs sterk op dat ik door het lopen zelfs beter ben gaan fietsen.

Vlaamse Ardennen

Afgelopen vrijdagochtend stond ik wat te schoffelen in de tuin en kreeg ik plots een ingeving om weer eens naar Oudenaarde te rijden om daar een rondje te fietsen. Ongepland !! dus gewoon spontaan dat zijn altijd de beste momenten. De Lapinarello cyclo en vooral de beklimming van de Monte Grappa hebben me weer terug op het juiste spoor gezet wat het fietsen betreft. Bergen beklimmen is toch met stip het mooiste wat er is op fietsgebied. Ik ben nu zelfs zover dat de tijd van de beklimming me niet eens interesseert. De salto del grappa (Jump of the goat) gaf me zo`n kick dat ik niet eens op de tijd heb gelet. Geweldig zo midden in de ongerepte natuur en wat is het toch heerlijk om die frisse berglucht op te snuiven. Intussen snuiven we weer volle bak fabriekslucht hier in Sas dat kan toch echt niet gezond zijn?

Eenmaal in Oudenaarde op de parking aangesproken door een zeer enthousiaste, vriendelijke man die zich verwonderde dat ik helemaal uit Nederland kwam om hier een rondje te fietsen. Ik probeerde uit te leggen dat ik hier maar 50 km vandaag woonde maar dat wilde de beste man niet echt begrijpen. Helemaal van Nederland herhaalde hij weer !! Even later stond hij met de Cervélo in zijn handen en begon hij keihard te lachen. Amai zo licht !! wel 4x lichter dan mijne Velo, ge gaat vliegen over de bergen jongen !! Helemaal van Nederland stamelde hij weer !! tjonge, tjonge. De man was niet helemaal 100 % dat was duidelijk maar hij noemde zo alle fietsroutes op van heel de streek en fietste zelf ook veel. Een kwartier later kon ik dan eindelijk beginnen aan mijn ritje door de vlaamse ardennen. Een voor mij bekend rondje gereden met de Kluisberg, Cote de Trieu, Edelare, Kapelleberg, Varentberg, en uiteraard La Houppe (wel van een andere kant beklommen) Blijft toch een geweldige mooie streek om te fietsen en dat zo dicht bij huis :-) Het klimmen ging beter dan ooit, staand op de pedalen en in no-time was ik steeds boven. Kluisberg, Cote de Trieu en Varentberg zijn venijnige steile klimmetjes en daar ben ik normaal gesproken niet zo`n fan van maar nu zat er blijkbaar wat extra jus in de benen, heerlijk.

Boven bij La Houppe wat gedronken op een terras en dit laatste stuk van zo`n 20 km rustig terug gereden. Het gaat daar nog behoorlijk op en af en door de stop voelde de benen plots wat minder goed aan. Ik heb het niet zo op stops tussendoor althans de benen vinden dit blijkbaar niet fijn. Zeer voldaan terug op de parking, mooi ritje. 86.3 km, 3:09:40, 27.3 km/u, 706 hm, HF 155 Garmin Details

Lapinarello Cycling marathon 2011

Inschrijving: Zaterdag 16 juli de startdocumenten afgehaald in Treviso samen met mijn schoonvader en onze aanhang. Geweldige sfeer bij het pleintje en nog nooit zoveel pinarello`s bij elkaar gezien, echt onvoorstelbaar. Je moest zelf je startnummer opzoeken op de lijsten die uithingen en daarna kon je de startdocumenten ophalen. Een tafeltje verder werd de bikechip verstrekt en bij een ander tafeltje moesten we nog om een daglicentie voor deelname aan de cyclo. Tot onze verbazing reden er al erg veel op het nieuwe 2012 model (Pinarello Dogma 2) nu nog niet eens te koop en in september gaan de nieuwe dogma`s pas in productie. Achteraf bleken dit testfietsen te zijn waar voornamelijk dealers/verdelers van pinarello op reden, zo ook de Nederlandse verdeler.

De start: Zondag 17 juli Omstreeks 10 over half 7 stonden we in het startvak vanuit een mooi steegje bij een pleintje (piazza dei Signori) in Treviso. We stonden wel behoorlijk ver achteraan in het vak. Wederom een geweldige sfeer in het prachtige steegje en schitterend weer op dit vroege tijdstip. Er stonden ook een aantal VIPS op de eerste rij waaronder Miguel Indurain, Marzio Bruseghin (movistar) en Filippo Pozazato. De Italianen zien er allemaal erg goed gesoigneerd uit maar ook onze beentjes stonden netjes in de olie en de linkerkuit was net als bij vrijwel iedereen voorzien van een tattoo (plakplaatje) dat verstrekt werd door de organisatie bij de inschrijving. Inge, de kinderen en mijn schoonmoeder waren ook aanwezig bij de start voor de foto`s/video en uiteraard om te supporteren. Om 10 over 7 kwam het startvak langzaam in beweging. Over de fijne kasseitjes richting het eerste matje voor de tijdmeting. Elkaar succes gewenst en begonnen aan de cyclo van zo`n 133 km. De eerste kilometers verliepen erg chaotisch. Bij elke verkeersdrempel werd er driftig geremd en hard geroepen door de Italianen. Na 12 km een hoop gekraak, geschreeuw en gekletter achter me. Een blik achterom en daar lag een hele stapel dogma 2`s op elkaar. Dat zal de crashtest geweest zijn neem ik aan. Geen zin om zelf ook tegen de grond gesmakt te worden dus aan een inhaalrace begonnen en mezelf van groep naar groep naar voren gereden. De supersnelle mannen waren helaas al lang niet meer in beeld dus aansluiten bij deze groep was niet meer haalbaar. Het naar voren rijden koste wel behoorlijk wat kracht maar ik had steeds een paar man mee die de sprong ook wilde wagen. De ene na de andere groep werd opgeslokt en eenmaal in de groep ging het weer te langzaam dus weer door naar de volgende. Uiteraard reden de groepen steeds sneller, het groepje waar ik in reed werd langzaam aan ook steeds groter. Steeds met de kop mee gedraaid en zelf een paar keer het gat dicht moeten rijden naar een volgende groep omdat we bleven hangen op 75 a 100 meter. Er stond een aardig tegen windje we reden 46 per uur en ik moest doortrekken tot 51 km/u om het gat echt te dichten, pfff. Gaten dicht rijden is mijn specialiteit dat is ook tijdens deze cyclo weer diverse malen gebleken. Wel kicken als je achter je kijkt en alles op een lint ziet zitten met de mondjes open.

Klimmen: Vier officiële klimmen (GPM`s) van respectievelijk 3, 4, 9 en 7 km daartussen nog een aantal onbenoemde klimmetjes. Het eerste klimmetje verliep niet echt soepel maar toch kon ik gedoseerd en massaal met de meute naar boven rijden. Iedere groep werd overigens begeleid door een motor dat was echt super geregeld. Je kon echt overal vol door koersen. Na de klim een vrij linke afdaling na een paar bochten lag er iemand vervelend bij in de berm de hulpdiensten waren gelukkig al ter plekke. Na de afdaling was het weer vol koersen. Tweede klim liep al een stuk beter en ik kon mezelf aardig naar voren rijden. Uiteindelijk kwam ik in een zeer sterke groep terecht met echte hardrijders op het vlakke en had ik mijn plaats eindelijk gevonden. Handhaven op het vlakke in de groep was geen enkel probleem ik voelde me beresterk en draaide netjes mee in de kop van de groep. De volgende opdracht was handhaven in de groep op de klimmetjes. Dat ging ook verbazingwekkend goed ondanks dat het wat steilere werk zoals gewoonlijk niet goed liep (ik zakte flink terug) maar er was geen reden tot paniek. Het waren mooie klimmen in een prachtige omgeving met herstel momenten (stukjes afdaling) om daarna weer verder te klimmen. Met name op de minder steile stukken liep het zeer goed. De mannen die me op de steile stukken voorbij reden fietste ik op mijn beurt weer probleemloos voorbij en op de voorlaatste klim van 9 km kwam ik met slechts vijf man boven en was de rest van de groep die bestond uit een man of 35 op een achterstand gereden. De groep kwam snel weer samen dus was het weer koersen geblazen. Onder de 40 werd er bijna niet gereden en regelmatig werd er gekoerst tussen de 45 en de 50 per uur op de vlakke stukken. Die Italianen rijden echt snoeihard !! Onderweg wel 2x kort moeten stoppen bij een bevoorrading voor water. De eerste bevoorrading had ik overgeslagen. De laatste bevoorrading bevond zich op de laatste klim (na 300 meter steil klimmen) de volledige klim was 7 km. Hier een cola gedronken, bidon gevuld en weer door. Vrijwel iedereen stopte hier even om bij te tanken dus kon ik lekker verder in deze mooie groep.

Finish: Het klimwerk zat er zo goed als op de laatste 24 km waren nagenoeg vlak. Tempo zakte wat in en de groep werd langzaam aan groter en groter. Met deze groep en met een snelheid tussen de 40 en 43 per uur ben ik naar de finish gereden. Veel moeite koste dit niet ik had me wat laten afzakken in de groep. De laatste kilometers heb ik mezelf weer helemaal naar voren gereden want eenmaal in Treviso werd het weer behoorlijk zenuwachtig. De laatste paar bochten en nog een kort sprintje ingezet richting de aankomstlijn (voor de winkel van Pinarello) aan de verkeerde zijde van de weg (niet gezien door Inge met de camera) Zeer voldaan over de finish gereden na 4 uur 5min en 23 seconden. Uiteindelijk op plaats 292 geëindigd (53^ste in categorie, 29^ste individuele rijders ) op slechts 32 minuten van de winnaar. Results Mediofondo Lapinarello website op naam. Gemiddelde op de garmin 32.7 km/u mijn beste prestatie ooit op een parcour met klimwerk, Garmin Details. Op zich jammer dat ik niet wat verder voorin kon starten maar mezelf toch behoorlijk verrast. Belangrijkste was genieten tijdens deze cyclo en dat heb ik echt met volle teugen gedaan. Weinig fietstraining en nagenoeg geen hoogtemeters (op de monte grappa na) dus toch een erg bevredigend resultaat en dat is erg goed voor de moraal. Mijn schoonvader heeft zichzelf ook ruimschoots overtroffen (gem ruim 27 km/u) zeer verdienstelijk gereden en geëindigd op plaats 1259 in een tijd van 5 uur en 12 minuten. Geweldig genoten van deze mooie cyclo, een prachtige belevenis, geweldige sfeer en meer dan perfect georganiseerd. Echt een aanrader voor alle cyclo liefhebbers !!!!!!!!!!!!!!! Picasa Webalbum voor diavoorstelling foto`s. Meer actiefoto`s van mezelf volgen nog (staan nog niet online)

Vertrouwd in de polder

Tijdens de vakantie slechts 3x gefietst inclusief de Lapinarello cycling marathon. De beklimming van de Monte Grappa en de Lapinarello cyclo (verslag komt vandaag online) waren geweldig verder was het aan de kust niet echt fiets vriendelijk en zaten we te ver weg van de bergen. Wel lekker gelopen tijdens de vakantie met een duurloop van 16 km als afsluiter. Na thuiskomst gelijk de huisarts moeten bezoeken omdat ik erg veel last had van mijn lies en mijn rug. Diagnose was gordelroos, grrr heb ik weer daar zat ik net op te wachten. Intussen is de pijn alleen maar toegenomen en voel ik me wat moe, erg vervelend allemaal maar ook dit zullen we wel weer overleven.

Vanmiddag toch maar op de fiets gestapt voor een rondje Watervliet. Geweldig genoten in de prachtige zeeuwse polders met een heerlijk vertrouwd windje. Ik ga steeds meer houden van de polders als je even bent weg geweest merk je pas dat je hier ontzettend mooi en vogelvrij kunt rondfietsen. Geen last van druk verkeer en de fietspaden zijn hier gewoon fantastisch als je dit vergelijkt met andere landen. Top voelde ik me niet vandaag door de gordelroos maar al bij al toch gewoon lekker gefietst. 50.79 km, 1:33:16, 32.7 km/u, HF 162. Vrij rustig gereden gewoon prima cijfers dus !! Garmin Details

Beklimming Monte Grappa "Killer Mountain"

Een echte berg beklimmen !! dat was even geleden sterker nog tot gisteren stond de teller betreft overwonnen hoogtemeters nog steeds op nul. Samen met mijn schoonvader naar Possagno gereden om vanaf daar de gevreesde en lastigste kant van de Monte Grappa te beklimmen. Exact dezelfde klim zoals die beklommen wordt in de lange versie van de cyclo lapinarello. Het was enorm zoeken om de juiste weg te vinden om de klim aan te vangen. Uiteindelijk door een italiaan op een willier afgezet aan het begin van de klim van 23.8 km. Infietsen hadden we niet gedaan dus we konden gelijk aan de bak want het stijgingspercentage gaf vrijwel direct 13% aan. Vrij snel werd het wat vlakker tegen zo`n 6 a 7 %. Begin van de klim was erg goed te doen. Onderweg regelmatig gewacht op mijn schoonvader en daarna weer verder. Na een kilometer of 3 klimmen blijkbaar toch een verkeerde afslag genomen en van de route af. Nogmaals gevraagd onderweg en toen werd ons duidelijk gemaakt dat de route van de lapinarello al uitgepijld stond met verf op het wegdek. Stukje terug afgedaald en inderdaad zeer duidelijk in gele verf het logo van de lapinarello inclusief pijlen. Vanaf hier nog 19 km klimmen waarvan de eerste 9 km aan een gemiddeld stijgingspercentage van 11.1% met de duidelijke aanwijzingen op het wegdek kon het niet meer fout gaan dus met een relatief gerust hart verder kunnen klimmen. Het werd steil 12 a 13% maar ik voelde me erg goed en ik deed het rustig aan. Fototoestel in de rechterhand want ik had me voorgenomen om echt te genieten van deze klim en goed om me heen te kijken om de omgeving in me op te nemen. 16% oeps dat is lastig maar het ging nog steeds erg lekker en de benen voelde gewoon erg goed aan. Wachten op mijn schoonvader had geen zin meer de wielerwetten zijn keihard vanaf nu is het ieder voor zich.

Het gevreesde middengedeelte van de klim kwam eraan. Op het wegdek stond in grote letters 34 x 29 geschilderd. Voor ik wist gaf de polar stijgingspercentages aan boven de 20% ik schakelde 34 x 29 en ging op de pedalen staan, pfff Jezus mina dit is echt zwoegen geblazen. De hartslag al snel richting en over omslagpunt maar ik gaf zeker niet alles wetende dat deze lijdensweg minmaal 3 kilometer zou gaan duren. Na 1 km vlakte het even een beetje af dat was echt een opluchting. Snel belde ik mijn schoonvader want ik maakte me toch een beetje zorgen want dit is echt gekkenwerk. Het wordt iets vlakker na 1 km zei ik om hem wat moed in te spreken. Een bocht verder had ik al spijt van mijn uitlatingen. 2000 meter stond er op de weg een paar bochten verder stond er “HARD” op de weg gekald. Het werd echt vechten “nu al” met nog ruim 2 km te gaan. Ik zag me zelf al te voet gaan en dat is me nog nooit overkomen. “No way” gvd staan ging niet meer maar zittend en aan een gangetje tussen de 5.5 en 6.5 per uur worstelde ik me heftig hijgend naar boven. De volgende bocht “HARD EXTREMELY” er komt geen einde aan. Nog 1000 meter verstand ging echt op nul. Er stond een slingerbeweging geschilderd op het wegdek in de vorm van twee grote S-en. Van recht naar links, van links naar rechts het was een gouden tip van de lapinarello organistatie. Normaal gesproken de kortste weg nu boeide het me niet dat ik extra meters moest maken. Nog 500 meter ik ontplofte zowat maar echt alles uit de kast rijden durfde ik gewoon niet. Ik wilde fietsend boven komen als ik 100 meter alles zou geven dan werd het een “blow-up” en dan wordt het lopen.

Het wordt vlakker “YES” een golf van opluchting door mijn lijf ik heb het geflikt het ergste hebben we nu gehad. Vrijwel direct dacht ik weer aan mijn schoonvader. Ik wilde hem bellen om te zeggen dat hij beter terug kon keren maar ik had geen bereik “shitzooi” verder klimmen dan maar. Het voordeel van ruim 3 km aan een stijgingspercentage van zo`n 20% klimmen is dat 13% aanvoelt als 7 % al was dit gevoel maar van korte duur. Extreem mooie vergezichten om me heen maar ook een zeer donkere, dreigende lucht. Het zal toch niet gaan regenen nu ik al zo ver gevorderd ben op de Grappa. Ik wil de top bereiken maar een extreme regenbui zou wel eens roet in het eten kunnen gooien. Je moet namelijk ook nog naar beneden en de weg is smal en gevaarlijk met steentjes en regelmatig grote keien op de weg. Na nog een pittig stuk klimwerk de volgende stage van de Grappa bereikt nog “10 km” stond er op het wegdek. Pfff dat is echt nog ver maar het begon met een afdaling en hier kon ik goed herstellen. Het werd groen, groener en groenst om me heen, de koeien bellen galmde door de bergen en ik voelde me geweldig. Dit is met stip het mooiste wat er is op fietsgebied. De moraal is terug, het beklimmen van een berg heeft iets mythisch, het oergevoel van de mens komt boven en je voelt je even oppermachtig. Daarbij was ik volledig alleen, geen mobiel bereik, geen mens, geen auto, geen fietser te zien, het ultieme moment van bezinning aldaar. Een schitterend kronkelend weggetje naar boven deze kilometers gingen me goed af. Enkel de laatste 2 kilometer werd het weer steil maar het einde was in zicht. Nog 1 km, nog 500 meter het gelukzalige gevoel werd steeds heftiger. Toch weer mooi geflikt, het zal geen wereld prestatie geweest zijn want ik reed mijn laagste gemiddelde (16.5 km/u) ooit inclusief de afdaling maar geloof me dat zegt meer over de Monte Grappa dan over mij.

De Monte Grappa “Killer Mountain” van harte aan te bevelen voor iedereen die wel van een extreme uitdaging houdt. Nu begrijp ik pas waarom er maar 1 echte berg in de lange versie van de cyclo lapinarello zit het is echt een monster. Boven op de Grappa nog steeds geen bereik dus geen idee waar mijn schoonvader zich bevond. Ik besloot om gewoon maar te wachten. In het restaurant twee appelstrudels (met slagroom) en een halve liter cola besteld, dat was heerlijk ….. Ik trof één fietser boven in het restaurant een Italiaan. Ik hoorde hem spreken over Possagno tegen het personeel en raakte even met de man in gesprek op mijn beste Italiaans. Hij wilde afdalen naar passagno en was de Grappa langs een andere kant opgereden. Toen ik vertelde dat hij de pijlen op de weg kon volgen (lapina) en hem duidelijk werd dat ik deze zijde beklommen had zag je het respect in zijn ogen. Lapinarello climb “very extreme” zei hij op zijn beste Engels the hardest climb of the grappa. Nog lang gewacht en toen maar besloten om af te gaan dalen. Nog steeds een donkere, dreigende lucht. Ik begon aan de afdaling en zat al snel rillend op mijn fiets. Koud zeg geen armwarmers of windjack bij het was beneden tenslotte dik 33 graden. Ondanks mijn ervaring van andere klimmen toch een foutje. Klappertandend naar beneden en de billen dichtgeknepen want de afdaling was echt spannend. Niet harder dan 40 maar grotendeels 30 a 35 per uur. Gelukkig werd het al snel warmer en bevond ik me op het 20% gedeelte van 3 km. Was bijna niet aan te remmen zo steil. Een auto moest zelfs twee keer steken omdat hij de bocht miste. Het begon te druppelen, dit kan ik echt niet gebruiken op zo`n gevaarlijke afdaling. Even gestopt en mijn mobiel gecheckt en ik had weer bereik. Direct mijn schoonvader gebeld maar geen gehoor. Daarna ontving ik een sms “ik ben bij de auto” gelukkig dacht ik, ook veilig terug beneden gekomen. Uiteindelijk was mijn schoonvader zo`n 10 a 11 km voor de top gestrand na het steile 3 km gedeelte die hij zowat geheel te voet had moeten afleggen. Niets om je voor te schamen dit was ook belachelijk heftig. Wijselijk besloten om terug te keren, een zeer verstandige beslissing, goed dat iedereen zijn grenzen kent want het moet wel verantwoord blijven. Al bij al een schitterende dag beleefd die ik niet snel zal vergeten. Zondag de korte van versie van de cyclo la pinarello (132 km) met slechts 1500 hoogtemeters. Met het verkeerd rijden op de grappa klom ik al 2084 meter op nog geen 50 km inclusief afdaling. Cyclo staat in het teken van genieten heb geen ambities om hier iets te presteren gewoon lekker fietsen en als ik me goed voel dan wellicht ff koersen tussen de Italianen. Garmin details

Zonovergoten in Jesolo

Zaterdag/zondag

Lange reis naar Jesolo, 1300 km rijden het zal mijn hobby nooit worden. Ondanks dat de Volkswagen polo bluemotion rijdt geweldig !! prima prestatie over de gehele rit van 1300 km. Volgeladen en door de bergen toch nog 1 op 21.23 l/km. Eerste kennismaking met Zwitserland (overnachting Altdorf) was wat het weer betreft niet best. Noodweer: bliksem en enorme donderslagen zowat een hele (spook)nacht dus weinig geslapen en vroeg weer op. Weg vervolgd naar Jesolo eerst door de Gottard tunnel daarna flink door de bergen tot aan de Italiaanse grens. Tomtom (van mijn schoonouders) en de Garmin van ons allebei even het padje kwijt niet ver voor aankomst in Jesolo maar via een ommetje toch goed aangekomen op Camping Waikiki.

Maandag

Knetterheet hier in Jeselo vanaf dag 1 dik 33 graden dus op en top genieten van zon, zwembad, zee en strand. Mooie camping, mooi zwembad, op nog geen 200 meter van het strand, echt ideaal.

Maandagochtend om 8:00 voor het eerst 6 km hard gelopen. Pffff dat viel niet mee ondanks het vroege tijdstip was het al zeer warm, even acclimatiseren dus. Voor de rest de gehele dag aan het zwembad en op het strand gelegen met het gezin.

Dinsdag

Punta Sabbioni

Voor de eerste keer een ritje gefietst samen met mijn schoonvader. Naar Punto Sabbioni gefietst (oversteek naar Venetië) Wederom snikheet onderweg op de digitale borden staat overal 38 graden. Ik ben intussen gewend aan de warmte, rustig gefietst en hartslag bleef netjes laag (gemiddeld 140 bpm) Goed gevoel op de fiets reed zonder moeite 37 per uur tegen de wind. Garmin gegevens

Woensdag

De dag begonnen met een nuchter duurloopje van 8 km langs het water omstreeks 7:45. Ben niet de enige gek op dit vroege tijdstip. Veel lopers en fietsers in de vroege ochtend. Garmin gegevens Tussen 13:00 en 15:00 ligt alles plat hier in Italië. Winkels gesloten, zwembad dicht, dus uitrusten.

Morgen Monte Grappa beklimmen mijn eerste hoogtemeters van dit seizoen.

Buone Vacanze

Het is eindelijk zover "Vacanze" bepakt en bezakt (was ff proppen) maar het is gelukt dus klaar voor vertrek naar Jesolo in Italië. Lekker genieten van zon, zee, strand, bergen, lekker eten, vino rosso, fietsen, hardlopen enz................ Even proeven van het zwitserleven gevoel (overnachting in Zwitserland) en daarna door naar de eindbestemming Jesolo. De kids zijn erg enthousiast over Aqualandia een wel heel spectaculair zwemparadijs (zie link voor filmpje)

Veel kans dat er regelmatig een blogje verschijnt als ik iets te melden heb op sportief gebied. 17 juli rij ik net als mijn schoonvader de lapinarello. Ik heb ook erg veel zin om de Monte Grappa (max stijgingspercentage 22.4 %) te beklimmen deze klim ziet er op zijn minst veelbelovend en uitdagend uit !!!

Iedereen een goede vakantie en tot binnenkort !!

Monte Grappa

Het is bijna zover "vakantie" voor het eerst reizen we af naar Italië. 17 juli stond de lapinarello op mijn fietsplanning. 205 km met als scherprechter de "Monte Grappa" een klim van zo`n 24 kilometer met een paar enorme steile stukken. Door alle miserie na de operatie aan mijn zitvlak, zeer weinig fietstraining en exact 0 hoogtemeters in de benen gaat er uiteraard een streep door de lange afstand. Zoals ik al eerder heb gemeld heb ik me op de valreep toch ingeschreven voor de korte versie (132 km) van de lapinarello. De Monte Grappa wordt helaas niet bedwongen in deze korte versie maar de Monte Grappa moet je gewoon beklimmen als je in de buurt bent. Tijdens de vakantie gaan we deze klim dus zeker opzoeken en zullen we aan den lijve ondervinden hoe heftig deze klim is.

the climb up Monte Grappa, departing from the direction of Fietta, best known as the "Salto della Capra" (Jump of the Goat). This route is approximately 24 km in distance, starting from nearby Possagno (270 m a.s.l.) and finishing at the peak of Grappa (Cima Grappa – 1740 m a.s.l.) , where the Ossario Militare (Military Monument) is located.
Half way up Grappa's climb, the road steepens, with 3 km exceeding an average gradient of 20%, coupled by a panorama which will leave you breathless. The climb is one which needs to be tackled with prudence and intelligence, in order to avoid being left 'hung out to dry' in the final kilometres towards the Ossario.

Ik schreef in mijn vorige berichtje al een stukje over de knappe prestatie van Raymond Elisabeth tijdens de afgelopen marmotte (6u51 ex glandon) ik vond dit al een prestatie van formaat maar gisteren hoorde ik het complete verhaal van Ray. Conclusie is dat er nog veel meer in het vat zit. Na de marmotte heeft hij zijn diploma opgehaald dat is op zich niet zo bijzonder dat doet iedereen. Daarna is hij de alpe terug afgedaald dat doet ook vrijwel iedereen. Onder aan de alpe heeft hij zijn vriendin opgewacht die ook deelnam aan de marmotte. Vervolgens heeft hij de volledige alpe d` huez nogmaals en dus samen met zijn vriendin opgereden. Tamara reed de Marmotte overigens in 9u01 wat ook een zeer knappe prestatie is. Raymond reed die dag dus 218 km en 6000 hoogtemeters. Geweldig en bijzonder verhaal toch !!! Daags voor de marmotte met 100 km in de benen (waaronder de Glandon) reed hij de Alpe op in 48 minuten. Dit jaar nog (2011) kocht hij pas zijn eerste racefiets. Daar gaan we nog meer van horen in de cyclo wereld, let maar op !!

Rondje breskens

Net voor de middag op de fiets gestapt voor een rondje kust althans dat was de bedoeling. Vanaf het begin gelijk een slecht gevoel. Geen fut, geen kracht, gewoon moe. Een off-day gevoel en een harde wind gaan niet echt samen. Wijselijk besloten om maar geen rondje kust te rijden en over breskens terug naar huis gereden. Cijfers zijn zo gek nog niet maar gevoelsmatig was ik echt niet voorruit te branden vandaag. 71.71 km, 2:14:49, 31.9 km/u, HF 163 Garmin details

Gisteren met veel plezier de Marmotte gevolgd voor zover dit mogelijk was via wielerplaza.nl. Uitzonderlijke prestatie van Michel Snel door te winnen in een zeer scherpe tijd van 5:50 en een beetje (bruto) Snel kwam alleen en met ruime voorsprong over de finish maar achteraf werd het toch wel een heel nipte overwinning met slechts twee honderste van een seconde. Currit (een ex prof) was ergens vanuit het achterveld gestart met een zeer hoog startnummer en reed dus bijna exact dezelfde tijd als Michel Snel. Zie de link van wielerplaza voor wat meer info over het koersverloop. Ook zeker het vermelden waard !! Raymond Elisabeth afkomstig uit Sas en woonachtig in Terneuzen reed tijdens zijn eerste marmotte naar een 217de plaats in een tijd (ex-afdaling glandon) van 6u51. Komt neer op een bruto tijd (dus inclusief de afdaling) tussen de 7u10 en 7u15? Een geboren atleet die Raymond, echt grote klasse !! Proficiat met deze knappe prestatie. Uitslag marmotte 2011

Goed nieuws voor mezelf. Vandaag op de valreep toch nog ingeschreven voor de Lapinarello cycling marathon 2011. Medium race (percorso corto) dus de korte versie van 132 km. Normaal gesproken had ik besloten om hem niet rijden maar waarom eigenlijk niet? ik ben gewoon fit en kan dit conditioneel makkelijk aan. Een prachtig en niet al te zwaar parcour in een schitterende omgeving, gewoon lekker fietsen en genieten onder het motto "nu ik er toch ben" Aankomend weekend dus op vakantie naar Italie naar het plaatsje Lido di jesolo (provincie Venetië) ligt aan de kust op zo`n 42 km afstand van Treviso. Nu een weekje rust op sportief gebied en uiteraard de koffers pakken.

Doel gesteld: Marathon Rotterdam 2012

Voor degene die mijn social media berichten hebben gemist. De kogel is door de kerk ik ga me voorbereiden op de marathon van Rotterdam op 15 april 2012. Een nieuw uitdagend doel: 42 km en exact 195 meter hardlopen. Ik heb heel erg veel zin om naar dit doel toe te werken het is iets nieuws waar ik me voor de volle 200% voor wil en kan inzetten. Hardlopen is laagdrempelig je trekt je schoenen aan en je bent vertrokken. Het kost veel minder tijd dan je voorbereiden op een marmotte of andere zware cyclo en lopen kun je vrijwel in alle omstandigheden. Weinig kans dat ik de marmotte in 2012 ga rijden tenzij het volledig verkeerd afloopt met het hardlopen door blessures of andere oorzaken. Uiteraard blijf ik gewoon fietsen het is zelfs een erg goede combinatie. Ik zal wel wat meer in dienst van het lopen gaan fietsen in de vorm van herstelritjes, werken aan het duurvermogen en wellicht nog wat aan kracht. Skeeleren blijf ik ook doen vooral omdat ik het te gek vind om te doen maar ik heb geen ambities om hier iets mee te doen. Veel kilometers zal ik niet gaan maken op de skeelers tijdens het trainings traject naar de marathon.

Ik zal niet onder stoelen of banken steken dat ik nog steeds in een soort van zwart gat zit wat het fietsen betreft. Ik geniet echt wel van de ritjes op de fiets en het gaat ook gewoon goed op het moment maar een echte uitdaging waar ik vol voor wil gaan zie ik voorlopig even niet op fietsgebied al zijn er natuurlijk nog uitdagingen genoeg. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar op sportief gebied altijd op zoek naar uitdagingen als ik voldaan ben of mijn doel heb bereikt dan ga ik op zoek naar wat anders. Hoe mooi de Marmotte ook is een kwartier of in het gunstigste geval een half uur sneller rijden zal niet bevredigend genoeg zijn voor mij vrees ik. De Marmotte "three times in a row" 2008, 2009, 2010 was wellicht overkill maar ook dat ben ik. Zolang ik er een uitdaging in zie kan ik er voor de volle 200% (haha) voor blijven gaan. Alles draait om motivatie en inspiratie. Er zijn mensen die denken dat ik niet geniet van het fietsen of het sporten in het algemeen. Ik heb inderdaad moeite om alleen maar iets voor de fun te doen. Als er geen doel aan vastgekoppeld is dan hoeft het eigenlijk niet voor mij. Die drijfveer heb ik altijd al gehad en geloof mij daar geniet ik juist met volle teugen van. Niets mooier dan naar een doel toe werken waar je enorm tegenop kijkt of waarvan je in eerste instantie denkt "onbereikbaar" Het traject naar zo`n doel is misschien nog wel mooier dan het doel zelf voor mij. Het trainen, het afzien, het onbekende, de intense beleving daar zit echt het fungehalte in mijn geval. Een soort van Rocky Balboa gevoel dat had ik ook al toen ik destijds was goedgekeurd voor het korps mariniers. Ik ging toen ook als een gek trainen met een rugzak vol stenen of met een waterzak trappen op en af lopen bij de brug, machtig mooi !! De ultieme kick is uiteraard je doelen realiseren zodat je weer op zoek kan naar andere persoonlijke doelstellingen. No Mountain To High !!!!

Aan het einde van de rit is de combinatie fietsen/lopen in de vorm van duathlon misschien wel een volgende stap. Ik zie gelukkig nog uitdagingen genoeg als ik om me heen kijk "that keeps me going" de één zal het maf vinden en de ander geweldig maar daar word ik zelf niet echt warm of koud van. In de toekomst kijken heeft verder niet echt veel zin. Eerst maar eens zien of mijn gestel het lopen van een marathon aan kan. Mentaal zal het geen problemen moeten opleveren dat heb ik in het verleden al meer dan genoeg bewezen. Het doel is in ieder geval gesteld en dan gaat er echt een knop om bij mij. Nog 288 dagen ............................................................................... Coolsingel Here I Come.