zaterdag 29 augustus 2009

Velomediane Criquiélion, 170 km, 5 uur 53 (Goud)

Om kwart over 4 in de ochtend ging de wekker al weer en om kwart over vijf zat heel het gezin in de auto voor de reis naar La Roche. Niet druk onderweg dus lekker door kunnen rijden. Na aankomst in La Roche naar de Floreal club gereden om de bikechip op te halen en daarna de auto geparkeerd rond het voetbalveld dat aan de finishlijn lag. Het was nog behoorlijk fris in de ochtend dus met de mouwstukken aan naar de start gereden om 8:15.

De start
Ik stond nog aardig goed vooraan in het startvak dus dat was een meevaller. Na drie kwartier wachten en bibberen was het eindelijk zover en klonk het startschot na een aftelprocedure van 10 naar 0 exact om 9 uur. Over de startmatten een bocht naar rechts en gelijk aan de bak want er werd direct flink gekoerst. Vanuit de start gelijk de cote de Beausaint op en ook daar ging het er gelijk stevig aan toe. Ik zat op zich al redelijk van voor en van naar voren rijden was zeker geen sprake meer. Ik was al blij dat ik me kon handhaven in de groep en fietste rond omslagpunt naar boven. Na de klim een stuk vlak met veel tegenwind en het werd gelijk op de kant getrokken dus snel een paar plaatsen naar voren geschoven om niet in de problemen te geraken. Ook hier ging het echt hard en al snel werden er hier wat renners afgereden.

Op naar de Mur de la Velomediane

Ik dacht dat het tempo wel wat zou zakken na de tweede en derde klim van de dag maar niets was minder waar het was echt vol koersen om bij de groep te blijven. De eerste klimmen waren vooral de wat mooiere lopers maar op dit tempo deed het toch al flink pijn in de benen na een klim of vier. Na het klimmen volgde er heel wat mooie afdalingen waar je wel erg goed moest opletten omdat het wegdek op sommige stukken behoorlijk slecht was. Echt veel herstellen kon je niet want ook in de afdalingen werd er zelfs gekoerst. Na zo`n 55 kilometer was daar de eerste echte steile helling de Mur de la Velomediane. Ik had er al van gehoord maar toen ik de bocht doordraaide schrok ik toch even van de enorme muur die voor me lag. Een lang steil stuk dus uit het zadel en voor de eerste keer van de dag zwoegend naar boven stampend op de pedalen. Het publiek op deze helling was geweldig ze schreeuwde je zowat naar boven. Tijdens heel de Criquiélion overigens erg veel beleving bij het publiek met muzikanten langs de weg in diverse dorpjes en erg veel enthiousiaste mensen. Op de mur de la velomediane merkte ik voor het eerst dat het niet best ging met het klimmen vandaag, ik was daar echt niet vooruit te branden en werd voor het eerst langs alle kanten voorbij gereden. Steile hellingen zijn niet mijn favoriete hellingen maar zo slecht fiets ik ze normaal toch niet op. Na flink wat zwoegen toch weer de aansluiting kunnen vinden in de groep en was het dus weer koersen geblazen. Bij de eerste bevoorrading al fietsend een bekertje sportdrank aangepakt maar niet gestopt om mijn bidons te vullen. Na terugkomst in La roche na 67 km zat ik nog steeds in de tweede groep volgens mijn vrouw. Ze had een glimp van me opgevangen omdat ik zelf riep maar ze zei wat ging dat ongeloofelijk hard zeg. Gemiddelde volgens het diploma was daar nog 35.46 km/u, volgens mijn polar zat ik daar volgens mij rond de 33 wat ook nog erg hard is op zo`n parcour.

Drieluik

Na het passeren van mijn vrouw een bocht naar rechts en dan was daar het gevreesde drieluik. linksaf naar boven 300 meter aan 15.2% gemiddeld pfff. Helling stond weer volgepakt met mensen dus dat was erg mooi om te zien. Dan een gedeelte van de col de Haussire die op papier gezien wordt als één van de zwaarste hellingen van Belgie. Het lag zeker niet aan de zwaarte van de klimmen dat ik niet vooruit kwam want ik werd links en rechts weer veel voorbij gereden. Het liep gewoon voor geen meter bij mij tijdens het klimmen zeker niet bij de wat steilere hellingen. Geen kracht in de benen, de conditie was erg goed de hartslag zat maar in D2 maar harder kon ik gewoon niet. "Te hard gestart" zou kunnen maar ik voelde me totaal niet opgeblazen. Na de Haussire die voor mij vrij lang duurde volgde er weer een loper cote de samree. Hier ging het op zich wel weer wat de snelheid betreft ook schoof ik hier weer wat op naar voren maar super ging het zeker niet. Ik heb diverse malen gedacht om er mee op te houden want voor mij had het bergop weinig meer met fietsen te maken. Na het drieluik toch weer aangepikt bij een andere groep. De snelle groep was natuurlijk al lang gevlogen die gingen echt veel te hard voor mij vandaag.

Cote du Roche a frene - Col du Rideux nord - Cote de beffe

De groep waar ik nu in terecht was gekomen reed duidelijk minder hard en dat was een stuk beter te verteren. Bergop ging het overal lastig ook op de lopers zakte ik terug in de groep maar kon gelukkig nog wel stand houden. In de afdalingen vandaag een paar heftige klapbanden gezien aan 65 km/u ongeloofelijk hoe nerveus een fiets dan wordt, achterkant begon echt zeer heftig te slingeren. Ook één valpartij gezien in een vrij snelle afdaling in een bocht lag er iemand aan de kant met een paar mensen om zich heen. Op de roche a frene die 2 km lang is met een gemiddeld stijgings percentage van 9.5% kreeg ik voor het eerst van het seizoen te maken met kramp vooral in mijn linkerbeen. Ik kon wel door blijven fietsen maar het was echt geen pretje. De kramp verdween tegen het einde van de klim gelukkig langzaam maar de groep was wederom verdwenen. Pilletje magnesium gepakt en hopen dat de kramp nu uitblijft. Ik had al nare herrineringen aan de col du rideux nord en ook deze keer vond ik dit een echte kraker die maar voort blijft duren. Begin is erg steil en een zeer slecht wegdek en daarna loopt hij gewoon nog erg lang door. De gevreesde cote de beffe met een stuk van 16% liep zeker niet lekker maar ik had deze klim erger verwacht. Ook hier schoot de kramp er weer even in maar ook nu kon ik gewoon door blijven fietsen. De tweede bevoorrading na de rideux nord was ik voorbij gereden en dat is waarschijnlijk mijn grootste fout geweest. Te weinig gedronken tijdens heel de rit. In totaal heb ik twee bidonnen van 750 ml een klein blikje cola en een bekertje sportdrank gedronken. Na het voorbij rijden besefte ik me wel dat dit niet echt een slimme actie was omdat ik al kramp had gehad maar ik moest door om goud te kunnen halen, het was echter nog 40 km en ik had nog maar een bodempje in mijn bidon zitten.

Op naar de finish

Op de cote de laidprangeleux en de cote de Dochamps had ik het wel gehad met het klimmen. De zon was hier flink doorgebroken en het was intussen zelfs aardig warm geworden. Ook de wind was vrij lastig vandaag ook op dit stuk wat erg lang duurde stond er een stevig windje. Vanaf de cote de Dochamps kwamen we met een man of zeven te zitten. Één van de renners pepte de boel flink op omdat wij als dode vogeltjes op ons fietsje zaten. Kom op jongens we gaan er nog even voor. Ik had al een paar keer op de stopwatch gekeken en dacht dat het goud niet meer in bereik lag. The spirit kwam terug in de groep en iedereen heeft zijn laatste restje energie eruit geperst om het goud te kunnen halen. Op de cote du dochamps ging het zelfs even 29 per uur bergop echt op het tandvlees dus. Vanaf Samree volgde er een afdaling maar hier stond de wind vol op kop. Echt volle bak moeten trappen er schoot zelfs nog iemand in de kramp tijdens het afdalen. Iedereen ging zo hard als hij kon. Zelf twee beurten op kop gesleurd en echt alles gegeven wat er nog in zat. Tegen 60 per uur scheurde we naar beneden en daalde we op het scherpst van de snede door de bochten. Terug in La Roche na de brug gelijk rechtsaf nog een stukje parcour tussen de hekken een bocht naar links en daar lag de finish. 5 uur 53 minuten zagen we op de klokken staan. Mijn vrouw en kinderen zagen me op het laatste moment passeren maar net te laat voor een foto te maken. Goud is dus toch nog gelukt en dus toch erg tevreden met dit resultaat. De organisatie scoort voor mij een dikke tien alles was in mijn ogen zeer goed geregeld. Parcour was prachtig en overal kon je vol koersen door de vele verkeersregelaars die alle auto`s netjes lieten wachten. Veilig gevoel dus, nergens lange wachttijden zelfs het dilpoma en een foto waren in no time beschikbaar. De marmotte is erg mooi maar de criquiélion is in het geheel echt één van de mooiste cyclo`s die ik tot nu toe heb gereden. Petje af voor de organisatie die laten zien dat je wel degelijk op een veilige manier een geklokte race met bikechip kunt organiseren. Ik heb begrepen dat de aankomst in voorgaande jaren zeer gevaarlijk was, nu hebben ze daar duidelijk van geleerd en hebben ze dit aangepast. Laatste gedeelte was tussen de hekken naar de finish. Uitslag te vinden via velomedian 2009: http://www.velomediane.be/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=27&Itemid=52 Televisiebeelden:http://www.tvlux.be/index.php?option=com_content&task=view&id=3898&Itemid=166







6 opmerkingen:

Anoniem zei

Angelo, gefeliciteerd met je prachtige prestatie, ik vind het heel indrukwekkend dat je dit binnen de 6 uur hebt gereden.Ik weet hoe zwaar hij is en mooi is ie zeker.Geniet maar lekker na, je hebt het zeker verdiend.

groeten Angelo

Siep's Fiets Weblog zei

Knap werk Angelo, vind dat je knap terug bent gekomen nadat je overtraind was geraakt. Volgens mij fiets/train je nu beter dan tijdens dat strakke keurslijf waar je je zelf in sloopte.

Angelo Roelandt zei

Hoi Siep,

Bedankt voor je reactie. Absoluut waar ik train nu veel verstandiger en met veel meer plezier. Uiteindelijk gaat het zelfs beter met fietsen dan in dat strakke keurslijf. Plezier komt nu zeker op de eerste plaats voor mij al had ik gisteren tijdens de criq wat momenten waar ik me afvroeg of dit nu echt leuk was (haha)

Groeten,

Angelo.

Martin zei

Keurige prestatie Angelo. Als je niet in goede doen bent en toch binnen de 6 uur binnenkomt heb je het gewoon prima gedaan!

Gert zei

Wat een prachtig resultaat! Zo te lezen een prachtige tocht.

Tom Van Loon zei

Nice Angelo. Ik voor de eerste keer de criq gereden nadat ik in Maart gestart ben met fietsen.
Spijtige is dat ik in de afdaling van de Ridieux ten val gekomen ben. Klapband tegen 50km/h.
Heb nog uitgereden na het wisselen van band , stuur recht gezet en remmen afgesteld. Toch nog 5u46 gehaald maar 5u30 moest zeker gekunt hebben aangezien enkele bekenden van mij in de groep zaten toen ik viel.
Nu een weekje rust met gekneusde ribben en vele schaafwonden.
Volgend jaar komen we terug maar dan sterker en scherper aangezien ik nu nog 92 kg weeg.
Meest spijtige is dat ik mijn helm, armstukken en handschoenen ben vergeten in de EHBO. Goede en slechte herinneringen dus.
Succes volgend jaar.