maandag 5 juli 2010

Marmotte 2010, 174 km

Goed geslapen en om 4:45 onder de douche. Met een goed gevoel aan het ontbijt begonnen en daarna alle vaste rituelen om alles klaar te maken en richting de start te rijden. Rond 6:10 richting camping Le Colporteur gereden samen met Erik en mijn schoonvader Johan waar we hadden afgesproken met Guido en Angelo Obrie. Samen naar het startvak gereden waar we nagenoeg op dezelfde plek stonden als het jaar daarvoor.

De start:
Ik voelde me nog aardig relaxed met nog ruim een half uur te gaan voor de start. Om 6:45 nog even plassen en daarna begon de spanning toch flink op te lopen. De temperatuur was op dit vroege tijdstip al meer dan behoorlijk dus de mouwstukken nog afgegeven aan mijn vader om in korte broek en korte mouwen van start te gaan. De sirenes loeide pas rond 7:10 en langzaam kwam de meute op gang. Geen Survivor deze keer uit de luidsprekers maar het orkest zette weer in met "down by the riverside" net als in 2008. Over de startmatten om 7:12 druk ik de polar in "eindelijk onderweg" voor heel wat slopende kilometers. Ik start graag snel dus na 15 sec reed ik al 40.9 km/u. In het begin was het toch even oppassen om positie te kiezen maar ik zag een mooi gaatje en ben aangepikt bij een prachtig mooi treintje van een man of twintig. Het ging weer over de 50 per uur ik voelde me goed en het kostte me weinig moeite om te volgen. De eerste 10 kilometer aan 45 in het uur en we waren de kopgroep genaderd tot zo`n 500 meter. Zoals altijd vanaf de klim naar de stuwdam wat tandjes terug en mijn eigen tempo opgezocht.

Glandon:
De eerste steile stukken van de glandon aardig doorgetrapt hartslag zo`n 6 slagen onder omslagpunt en ademhaling perfect onder controle. Het ging lekker een mooie cadans en de benen voelde goed aan. Onderweg fietste ik een renner voorbij met één arm en één been wat een atleet met respect haalde ik de beste man in. Na de badkuip het steilste stuk van de glandon bewust wat gas terug genomen en de hartslag laten zakken tot bovengrens D2. Het is nog ver nog zo`n 13 km klimmen en aan de stopwatch te zien lag ik perfect op schema. Vorig jaar verliepen sommige stukken erg moeizaam nu nergens problemen en nog steeds een lekkere cadans. Compact is een stuk prettiger om te klimmen dat is duidelijk. Op de steilste stukken zelfs al gebruik gemaakt van de 29 om de benen wat te sparen. Het lastigste deel zat erop en op de beter lopende stukken ging ik vrij veel mensen voorbij. Het einde was in zicht al duurt het nog wel even voor je echt op de top bent. Een blik op de stopwatch gaf me nog wat meer rust, kan niet beter precies zoals gepland. Na 1 uur 44 minuten en 45 seconden boven. Mijn aanhang stond boven voor de nodige aanmoedigingen. Erik Cardon zijn vrouw Mariette zorgt voor mijn bidons en een banaan daarna de afdaling in gedoken. Afdaling zou geneutraliseerd worden volgens de organisatie. Tijd zou dus gestopt worden boven op de glandon en eenmaal beneden zou de tijd weer gaan lopen. Er werd zichtbaar rustiger afgedaald en het was lastig om in te halen zonder risico`s te nemen. Na de tweede bocht lag er alweer een renner op de grond met zijn voorwiel volledig dubbel gevouwen dus echt veel helpen deed deze maatregel niet. Voor mij remde er ook iemand te laat die de bocht nog maar net haalde. Afdalen is een kunst en ook dat hoort bij de marmotte. Zelf beheers ik het afdalen redelijk goed en helaas ben ik achteraf wat benadeeld door deze regel. Ik ben rustig in 28 minuten afgedaald de tijd stond toch stil dacht ik ............

Saint Jean de Maurienne:
Eenmaal beneden weer over een matje en op weg naar de telegraph door het Maurienne dal. Dit stuk verliep echt dramatisch. Niemand die wilde fietsen een paar man probeerde de boel op gang te brengen maar ze zaten ongeveer verdoofd op de fiets waarom dat weet ik ook niet. De klok is echt weer gaan tikken en we zijn hier tenslotte toch om te fietsen. Tempo 28 a 29 per uur dit kan zo niet langer. Naar de kop gereden en tempo opgeschroefd naar 37 per uur een blik achterom en ik zat alleen. Weer af laten zakken en wat internationale gebaren met mijn met handen maar echt helpen deed het niet. Toch maar weer verder op kop gaan rijden en uiteindelijk was er gelukkig een fransman die overnam en bereid was om samen te werken met mij en een andere renner. Sparen zat er dus niet echt in op dit stuk voor mij maar ik was wel zo slim om gedoseerd op kop te rijden. Ga mezelf niet kapot rijden voor al die wieltjes zuigers.

Telegraph:
Na het Maurienne dal begonnen aan de telegraph. Mijn gevoel was nog steeds erg goed en vol goede moed begonnen aan deze mooie klim van zo`n 10 km. Telegraph liep ook gewoon lekker ik werd wel voorbij gereden maar ging zelf ook veel renners voorbij. Op zo`n driekwart van de klim schoof ik helemaal makkelijk op naar voren en na 3 uur 48 min stond ik op de top waar mijn vader en moeder stonden met bidons en wat voedsel. Hoe gaat het? prima voel me erg goed hoe zit het met de anderen? Angelo Obrie en Michael zitten achter je op een behoorlijke achterstand. Weer ingeklikt en verder richting Valloire. Afdaling van telegraph is erg kort voor je het weet fiets je Valloire binnen en dan gaat het feest echt beginnen. Na zo`n 3:55 over de matjes in Valloire op weg naar de Galibier ........

Galibier:
Het stuk naar Plan Lachat is lastig, oneindig lang en steiler dan je doet vermoeden. Toch gaat het me vrij goed af. Tot nu toe verloopt de marmotte gewoon erg naar wens maar ik weet dat er een moment komt dat je gaat sterven. Waar ben ik in godsnaam mee bezig vraag je jezelf dan af. Dit moment liet helaas niet lang meer op zich wachten. Ik ben begonnen aan de steile 8 kilometers van de Galibier. Het is hier indrukwekkend mooi dat zie ik ook wel maar wat heb ik het lastig. Op deze hoogte merk je ook echt dat er minder zuurstof in de lucht zit. Mijn hartslag zakt naar D2 en de benen branden enorm. Een blik naar boven vol ongeloof .... Angelo Obrie omschrijft het goed op zijn weblog net een stel mieren die je tegen een berg op ziet kruipen. Moet ik daar echt naar toe. De laatste 4 kilometer was het weer afzien tot en met vooral de laatste kilometer is absurd steil. Het druppelde lichtjes en de lucht zag donkergrijs als ik naar links keek. Op de foto door photo breton en het einde is in zicht. Boven gekomen na 5:31 iets sneller dan vorig jaar maar voor het eerst wat tegenvallend. Planning was na 5:20 dus veel verloren op de galibier die mij gewoon niet goed ligt. Boven goed verzorgd door moeder Obrie die me vertelde dat Erik was afgestapt op de Telegraph. Je ziet er stukken beter uit dan vorig jaar zei ze en zo voelde ik dat ook. Ik was zeker niet kapot deze keer maar voelde wel kramp opkomen toen ik stil stond op de fiets. Een banaan gegeten, redbull gedronken en de afdaling in gedoken van de galibier. Verstandig en vlot genoeg afgedaald tussen redelijk wat auto`s die behoorlijk in de weg reden.

Lautaret:
Het lange stuk terug richting Bourg d' Oisans een beetje pech gehad. Geen enkel groepje te bekennen in de afdaling van de lautaret. Af en toe fiets ik wat eenlingen voorbij maar volgen doen ze niet. Uiteindelijk sluit er een fransman aan dus dacht kop over kop te kunnen gaan rijden. Een blik achterom "excuse moi" zei hij steeds hij wilde niet over nemen. Nog een paar keer vriendelijk gekeken en toen nam hij over en liet het tempo helemaal inkakken. Rustig aan zei hij wachten op een groep gebaarde hij. Ja daaag maar weer op kop gaan rijden de tijd begint te dringen voor mij. Tunneltjes verliepen erg goed die ken ik intussen wel. Die fransman begon echt op mijn zenuwen te werken hij riep steeds van alles maar ik begreep er geen snars van. Vanaf de stuwdam moest er weer geklommen worden en hier door getrokken op het buitenblad de benen voelde nog erg goed aan en de fransman lag eraf. Laatste stuk naar Bourg d' Oisans weer geprobeerd om in een groepje te rijden maar er was ook hier werkelijk niemand bereid om te fietsen. Gaat lekker vandaag dan maar alleen verder gereden naar de voet van de Alpe d' Huez. Deze keer niet eens met lood in de schoenen ik zat nog op schema voor een tijd dik onder de 8 uur. Kan bijna niet meer fout gaan dacht ik dus extra gemotiveerd aan de alpe begonnen.

Alpe d' Huez:
Mijn vader zou aan het begin van de klim staan met een finale drankje van Born en een bidon water. Hij stond er niet omdat hij niet op tijd terug was geraakt via de galibier. Even lichte paniek maar snel gelletje gepakt. Ik voelde het al..... een bakoven wat was het weer knetterheet zeg op de alpe geen zuchtje wind echt niet normaal meer. tot bocht 17 nog aardig naar boven gereden. Daarna een ware helletocht naar boven. Kippenvel op mijn armen door de hitte oeps oppassen voor een hittestuwing dat heb ik vroeger geleerd in het leger. Gelukkig stonden ze met bekers water in bocht 16 bij la garde. Al fietsend een bekertje in mijn nek gegoten en een slokje gedronken. Ging weer even goed voor een paar meter daarna weer een drama. Snelheid belabberd laag krachten vloeide langzaam uit mijn lijf. Onderweg nog nat gespoten door een toeschouwer met een waterpistool even stokte mijn adem maar wat was dat lekker zeg. Iedereen zag enorm af dat was duidelijk maar hoe lang gaat dit in godsnaam nog duren. De bochten telden tergend langzaam af in bocht 7 ging het weer heel even iets beter maar vanaf bocht 4 werd het echt een enorm gevecht tegen mezelf en tegen de klok. Ik hield de stopwatch scherp in de gaten onder de 8 uur was zeker nog mogelijk. pffff echt geen kracht meer nu. In bocht 2 weer op de foto "ticket" riep de fotograaf maar mijn hand uitsteken om het ticket aan te pakken was echt niet mogelijk en dat interesseerde me op dat moment al helemaal niet. Nog een lang rot stuk zeg na bocht 2. Stuk na bocht 1 is nog flink steil ging ook heel erg moeizaam. Kon mijn ogen niet meer van de stopwatch houden. "Sommet 1 km" dat gaat er om spannen ...... heb mijn uiterste best gedaan door het tunneltje nog een stuk klimmen, stukje naar beneden over de rotonde en er alles uitgeperst wat er nog inzat zelfs nog een jump over de startmatten. Blik op de polar 8 uur 0 minuten en 9 seconden. Te moe om te balen en blij dat ik het weer had gehaald. Na de finish 5 bekers sportdrank leeg gedronken. Opgevangen door mijn familie en een kwartier gestrekt gelegen op een bankje vanwege enorme rugpijn en brandende voeten. Verder vrij snel hersteld diploma goud opgehaald en toch iets verder van de 8 uur verwijderd dan ik dacht. Eindtijd op diploma 8 uur 3 minuten en 24 seconden. Officiele uitslag 7 uur 35 na correctie afdaling glandon ivm neutralisatie. Plaats 682 overall en 264 in mijn categorie. Enige wat telt voor mij is de brutto tijd 8:03 dus. Toch tevreden met dit resultaat gezien de omstandigheden. In 2012 ga ik terug voor een nieuwe poging.

Angelo Obrie reed een knappe 8 uur en 31 minuten en het zo begeerde goud was dus binnen. Ik lag nog ergens op een bankje toen hij binnenkwam maar zag hem staan bij het afhalen van het diploma. Elkaar gefeliciteerd en geconstateerd dat een rondje Marmotte toch echt beestachtig zwaar is. Michael was na Angelo Obrie aan de Alpe begonnen maar volgens eigen zeggen ging het licht volledig uit in bocht 7. Nog wel even geprobeerd maar het ging echt niet meer dus verstandige keuze om ermee te stoppen hoe jammer dit ook is. Guido Obrie was ook aan de Alpe begonnen ik kwam hem tegen op weg naar bocht 12 op mijn weg terug met de auto naar beneden. Uiteindelijk over de finish na 10:43 zilver en een flinke verbetering van zijn tijd van vorig jaar (super goed gedaan) Mijn schoonvader kwam rond kwart over vijf over de matjes gereden aan de voet van de alpe. Ik heb hem geadviseerd om de alpe niet meer op te rijden, hij wilde nog wel, maar het was echt niet te doen op de alpe met die hitte. Ik had weer genoeg ellende gezien op de terugweg naar beneden en gelukkig hield hij het voor gezien. Super prestatie Johan beter gereden dan vorig jaar en door de afmelding bij de organistatie aan de voet van de alpe niet voor niets afgezien want je krijgt dan toch een diploma. Erik Cardon moest afstappen op de telegraph hij had al een paar keer overgegeven onderweg en dan heeft doorrijden absoluut geen zin meer. Erik Cardon reed overigens wel de sterren van de hemel (toch Erik?) Verder een prachtige en gezellige week gehad met iedereen. Bedankt allemaal voor de aanmoedigingen en de goede zorgen onderweg. Er staan al veel filmpjes op youtube van de marmotte 2010. Dit filmpje laat zien hoe mooi het rondje marmotte is.

10 opmerkingen:

Ton zei

Gefeliciteerd met je mooie prestatie! Jammer dat deze keer de hitte spelbreker was. Maar die tijd onder de 8 uur gaat er zeker nog een keer komen! Mooi verslag en het brengt weer mooie herinneringen naar boven. Volgend jaar sta ik er weer en in 2012 rijden we 'm misschien wel samen. Hoop dat je goed hersteld en een mooie zomer toegewenst!
groetjes, Ton

van den Abeele zei

Mooi verslag, prachtige foto's! Petje af. Wat een prestatie. Ik hoop het je ooit nog eens na te doen...

En nu: nagenieten!

marieke zei

Je moet echt geluk hebben om in een goede groep te belanden. Ik had gelukkig wél in de afdaling van de Galibier.
Maar mooie tijd in deze extreme omstandigheden. Iedereen werd uitgeschakeld op de Alpe denk ik.

En dat je alweer aan 2012 denkt... ik nog niet hoor, haha!

Angelo Roelandt zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Angelo Roelandt zei

Bedankt Marieke !!

2012 is pas over twee jaar hé daar durf ik best wel al over na te denken. In 2011 dus geen marmotte na drie edities achter elkaar.

Groeten,

Angelo.

Guido Obrie zei

Mooi verslag Angelo en leuk om te lezen hoe jij deze dag hebt meegemaakt.
Knappe prestatie ook gezien de toch hoge en afmattende temperaturen.Ook ik ga in 2012 terug en dan met het hele gezin want die heb ik toch wel gemist,en wie weet wat het dan voor mij wordt.In ieder geval iedereen bedankt voor de mooie en vooral gezellige week.Groetjes Guido

HenkV zei

Ja, wat was het heet :(. Ik weet niet precies wat dat is warmte stuwing maar het klinkt als het gevoel dat ik had. Ik heb ook mijn doel niet gehaald. Wel 9 minuutjes sneller en 300 plaatsen opgeschoven ivm 2008.

Het wordt dan toch tijd dat we elkaar eens de hand schudden in 2012. Mijn verhaal staat hier: http://www.bikeplanner.com//index.php?module=blog&name=henkV&tt=42027

Johan zei

Prachtig geschreven verhaal van een schitterende prestatie!

Blijkbaar hebben we op de Alpe even in elkaars buurt gefietst... helaas was het dan te hard zwoegen om tot een herkenning, ... een praatje te komen...

Wellicht lukt dit wel tgv één van jouw volgende trainingstochtjes naar Oudenaarde... Wie weet kan ik ergens aansluiten, en herinneringen aan een bloedhete Marmotte boven halen ;-)

Nogmaals proficiat!

Johan

Will zei

Congratulations

navidad zei

Proficiat met de mooie prestatie! Ook de blog mag er best zijn!