maandag 16 april 2012

Marathon Rotterdam 2012

Om half acht vertrokken richting Rotterdam met gezin en schoonouders. Auto geparkeerd bij P+R Slinge en verder met een overvolle metro naar station beurs. Koude strakke wind vooral op de coolsingel dus achter een muurtje uit de wind de beentjes in laten smeren en mijn overtollige kleding uitgedaan. Vrij laat (10:15) richting het enorme startvak gelopen en door de stress ook eens asociaal gedrag vertoont door net als vele andere over het hek te klimmen om in vak C te belanden in plaats van D.

De start:
Echt gaaf in het startvak niet eens echt koud omdat we op elkaar gepropt stonden. Mijn Garmin had veel moeite om de satellieten te vinden maar net op de valreep was het in orde. Lee Towers zong vlak voor de start "You'll never walk alone" hoe kan het ook anders. Om 10:30 een luide knal van het kanon voor de start een siddering door mijn hele lijf en het kippenvel op mijn armen. Na iets meer dan 3 minuten op de klok passeerde ik de matten dus Garmin gestart en weg zijn we. Beetje chaotische start aan beide zijden van de Coolsingel richting de Erasmusbrug uiteindelijk belande ik net als vele andere lopers op het midden van de trambaan. Sommige sprongen als gekken over de hekken om aan de andere kant te geraken mijn doel was gewoon om heelhuids en zonder struikelpartijen door de eerste kilometers te komen.

Hartslag:
Een eerste blik op de Garmin na een kilometer of 2 a 3 rennen voorspelde niet veel goeds. 180 zag ik staan aan zo'n 13 per uur. Zal wel van de spanning zijn dacht ik nog dat zakt straks nog wel als het goed is. Eerste 5 km vlogen uiteraard voorbij na deze 5 km op zoek naar wat ritme en een poging gedaan om de hartslag wat te laten zakken. 11, 12 of 13 per uur lopen het maakte niets uit de hartslag bleef 180 slagen per minuut aangeven. Richting de 10 km besloten om het tempo tussen de 12.5 en 13 per uur gewoon vast te houden en er gewoon voor te gaan. De ademhaling overigens perfect onder controle.

Eten en drinken:
Tijdens de eerste kilometers was ik wat vaste voeding verloren uit mijn marathon belt. Ik had slechts 1 reep over en heb die na een kilometer of 10 tot me genomen. Drinken vond ik toch knap lastig onderweg uit die bekertjes. Water ging nog wel want daar zat een sponsje in maar de helft van de extran sportdrank kletste in mijn gezicht of op de grond tijdens het drinken. Misschien was het beter geweest om zelf wat flesjes mee te nemen dat werkt namelijk een stuk beter. Gelletjes tot me nemen is wel prima gegaan.


Doorkomst halve marathon:
Ongelooflijk gaaf al die aanmoedigingen onderweg van het enthousiaste publiek. Regelmatig rijen dik op de weg wat een kick om daar doorheen te lopen. Na 16 kilometer begon mijn rug weer al op te spelen erg vervelend dat wordt echt bikkelen op deze manier. 20 kilometer gelopen in 1:35 en bij de doorkomst op de halve zag ik 1:40 en nog wat staan op de garmin. Hartslag nog steeds 180 en uiteraard niet zo'n best gevoel ik dacht nog dat kan nooit goed blijven gaan maar ik kreeg de hartslag gewoon met geen mogelijkheid omlaag. De tweede keer de Erasmusbrug over voelde ik al dat de tank leeg begon te raken en het is dan nog zover !!

Blow-up km 30
Tot kilometer 25 steeds naar voren opgeschoven in het deelnemers veld vanaf km 30 waren de rollen omgedraaid. Vanaf kilometer 25 ging het echt al een stuk moeizamer maar na 30 kilometer had ik mezelf echt opgeblazen. Wind was vervelend en het was ook nog wat kouder geworden. Het was echt plots gedaan vooral mijn benen protesteerde hevig iets waar ik normaal weinig tot geen last van heb. De stevige koude wind was echt in de benen gaan zitten en die constante hoge hartslag heeft natuurlijk ook niet echt mee geholpen om de beentjes fris te houden. Met weemoed dacht ik terug aan mijn laatste duurloop van 35 km (twee weken geleden) dat ging zo ontzettend makkelijk aan een gemiddelde snelheid van 12.5 km/u en een gemiddelde hartslag van 166. Maar goed die vorm is er vandaag gewoon niet dus daar heb ik nu niets aan, mijn gedachten proberen verzetten het viel niet mee. Nooit geweten dat een kilometer lopen zo lang kon duren. Nog geprobeerd om boven de 12 per uur te blijven lopen maar mijn lijf protesteerde hevig. In tegenovergestelde richting wat toplopers onderweg naar het 40 km punt. Exact het beeld van bovenstaande foto voor mijn ogen. Miranda Boonstra met de wandelende deelnemer met NR 63 waarschijnlijk een haas (niet van Boonstra) die op het laatste moment uitstapt. Prachtig om te zien wat liepen ze hard maar ook het afzien was duidelijk te zien bij alle lopers die voorbij kwamen.

Kilometer 35 tot 40
Kramp scheuten in mijn rechterkuit vanaf kilometer 32 pfff dat kan er ook nog wel bij. Vanaf kilometer 35 kreeg ik nog een soort van klap op mijn kop het ging nog moeizamer en de snelheid zakte richting de 11 per uur. Willen wel maar kunnen niet als het op is bij hardlopen dan is het ook echt op. Het werd standje overleven ik had geen oog meer voor de stopwatch de eindstreep halen was mijn doel. De snelheid zakte onder de 11 per uur. Een tegenvaller dacht de 38 km te passeren stond er 36 km. Red bull shot dat ik bij had heeft me er ook niet meer bovenop geholpen, een banaan en wat water aangenomen vanuit het publiek (super) ook niet. Vanaf kilometer 37 verstand op nul blik op oneindig pffff echt afgezien niet normaal meer.

Finish Coolsingel:
Na 40 kilometer toch even vluchtig op de garmin gekeken onder 3:30 kan nog maar het tempo zakte nog verder in. De laatste kilometer duurde zo ontzettend lang ik was echt helemaal op. Ook het massaal aanwezige schreeuwende publiek op de coolsingel had geen invloed meer op mijn snelheid. Versnellen zat er echt niet meer in laat staan een eindsprint. Zelfs vanaf het bordje 350 meter vond ik het nog ver. 50 meter YES !! eindelijk over de finish gesukkeld :-) medaille in ontvangst genomen en een paar minuten later pas echt de tijd gezien op de Garmin. 3:29:50 oeps dat is echt met de hakken over de sloot. Garmin Details Officieel een netto eindtijd van 3:30:26 zag ik achteraf op de website van de marathon van Rotterdam. Heb ik weer maar eigenlijk boeit het me niet zo heel veel. Ik droom al jaren lang van het lopen van een marathon en deze droom is nu toch mooi werkelijkheid geworden #followyourdreams. Nog twee rondjes als een dwaas rondgewandeld op zoek naar de bijenkorf waar ik had afgesproken met mijn gezin en schoonouders maar mijn oriëntatie die al niet best is liet me even helemaal in de steek. Uiteindelijk weer bij mijn positieven en de bijenkorf alsnog gevonden. Roosjes gekregen van de kids en felicitaties van mijn vrouwtje en schoonouders. Goed om te horen dat iedereen heeft genoten van deze geweldige mooie dag. Rotterdam kan echt trots zijn op deze marathon. Het is echt het mooiste evenement waar ik ooit aan heb deelgenomen zeker betreft de beleving onderweg. Nu op naar de volgende marathon? Pr's zijn er om gebroken te worden #3:30:26 Eerst goed uitrusten en lekker lang nagenieten. Foto's worden later bijgevoegd aan verslag.

4 opmerkingen:

van den Abeele zei

You did it! Proficiat Angelo.

Danny Bijsterveld zei

Gefeliciteerd Angelo, een goed debuut. Dat lopen lijkt mij vergeleken met fietsen een verschrikking.

Anoniem zei

Van harte Angelo, superprestatie!!!

Gr
Henk

Harm Boerma zei

Beste Niels,

Op 19 maart 2015, mijn 60e verjaardag, loop ik mijn marathon van Rotterdam. In de 100 dagen die daaraan voorafgaand hou ik een blog bij over mijn geschiedenis, de geschiedenis van de marathon van Rotterdam (niet de organisatie staat centraal, maar de lopers) en mijn training. Zie voor verdere informatie de bijlage.

Ik was op internet aan het zoeken naar wat lopers beleven aan het door Lee Towers gezongen You never walk alone. Daar wil ik één blog van maken. Ik heb Leen Huijzer ook om zijn beleving van dat lied bij de marathon gevraagd.

Ook van jou kwam ik een mooi stukje tekst tegen, dat deel uitmaakte van een veel groter verslag. Ik wil je vragen dat verhaal ook op mijn site harmholt.nl te zetten in de afdeling ‘Jouw verhaal’. Ik zou het ook zelf kunnen kopiëren en plaatsen, maar dat vind ik niet correct en wil ik zeker niet zonder toestemming doen.

Uploaden kan nu al. Ik begin mijn blog op 9 december, maar ben nu al bezig met het maken van een voorraad verhalen.

Ik hoor graag van je.

Met vriendelijke groet

Harm Boerma
Eemnes
06-53573420


Omdat ik geen bijlage kan meesturen hieronder de losse tekst ervan

19 maart 1955 Harm’s Marathon van Rotterdam 19 maart 2015
www.harmholt.nl


Ik wil u vragen mij te helpen bij mijn marathonproject. Nee, geen sponsoring of donaties. Ik ben op zoek naar verhalen, meer in het bijzonder naar uw verhaal over uw marathon van Rotterdam.
Waar draait het allemaal om?
Op 19 maart 2015 loop ik de marathon van Rotterdam. Niet DE Marathon van Rotterdam, want die is pas op 12 april, maar MIJN Marathon van Rotterdam. Zelfde stad, zelfde afstand, andere datum.
19 maart word ik 60 jaar. Al een paar jaar speel ik met de gedachte rond die datum een grote marathon te lopen: Rome, Barcelona, Londen. Maar waarom niet op de dag zelf? En waarom niet in mijn geboortestad? Mijn ‘geboortehuis’ ligt nota bene aan het parcours.
Ik moest het antwoord op mijn eigen vragen schuldig blijven. En dus wordt het Rotterdam! Zonder publiek, zonder Lee Towers, zonder burgemeester Aboutaleb, zonder blusboten op de Nieuwe Maas, zonder dweilorkesten. Zonder afgezet parcours ook, maar wel door dezelfde straten. Dwars door het verkeer. Over de Erasmusbrug, Stadionweg, Oldegaarde, Groene Kruisweg, Bosdreef, de Kralingse Plaslaan, Nieuwe Boezemstraat, Blaak en dan na 42 kilometer en 195 meter de finish op de Coolsingel.
Het wordt een PROJECT. Inderdaad een project met hoofdletters.
Op de site www.harmholt.nl ga ik in de 100 dagen voor 19 maart iedere dag drie korte verhalen publiceren.
- Een verhaal over de voorbereiding op mijn marathon
- Een verhaal over mijn 60-jarig bestaan. Een reisverslag door (met name) de jaren 50, 60 en 70) aan de hand van foto’s, documenten en voorwerpen.
- Een verhaal over de 35-jarige geschiedenis van de Marathon van Rotterdam. Geen institutionele geschiedenis, maar persoonlijke verhalen.
Voor de derde verhaallijn heb ik uw hulp nodig. Ik ben op zoek naar verhalen van Marathon van Rotterdam-lopers. Verhalen van zowel prominenten, wedstrijdatleten als van recreanten.
Wat is het ‘moment of fame’ of ‘moment of pain’ van uw Marathon van Rotterdam. Waar werd u door het publiek op handen gedragen? Waar kwam de man met de hamer? Wat kwam er terecht van de zorgvuldig uitgestippelde strategie? Wie of wat sleepte u er doorheen? Overtrof u uw eigen verwachting of stelde u zichzelf teleur? Wat is top of mind als u aan de Marathon van Rotterdam denkt?
Wilt u met uw bijdrage de volgende gegevens meesturen:
Naam:
Jaar van geboorte:
Woonplaats:
Jaar marathon:
Startnummer:
Tijd:
Aantal keer Rotterdam:
Volgende marathon/of was het eens maar nooit weer:
Zo mogelijk een actiefoto van de gekozen editie:

Stuur uw verhaal naar harm.boerma@freeler.nl

www.harmholt.nl