maandag 18 oktober 2010

Mijn Historie - Part 3 1991

Op je achttiende jaar werd je in de jaren 90 nog steeds opgeroepen voor de dienstplicht. De landmacht dat zag ik totaal niet zitten met mijn sport achtergrond. Ik wilde iets heel anders en vond die uitdaging bij het korps mariniers. (In 2013 is de volgende prachtige Docu uitgezonden De Uitverkorenen)


De Keuring:
Toelatingseisen waren zeer streng je moest in alle opzichten voldoen. Er volgde een drie daagse keuring in Amsterdam. Als bescheiden ventje uit zeeuws vlaanderen was het al een hele onderneming om in Amsterdam te geraken met de trein. Ik voelde me niet echt op mijn gemak toen ik eenmaal in Amsterdam was aangekomen tussen zo`n 70 andere kandidaten. De één zijn mond was nog groter dan de andere. Ik dacht nog bij mezelf dat wordt helemaal niets hier met mij. Er volgde veel testen en gesprekken en met bosjes tegelijk werden er mensen naar huis gestuurd. Uiteindelijk bleef er nog maar een select groepje over waaronder ik. Gek genoeg werd ik op de laatste dag nog eens op de weegschaal gezet. 55 kilo woog ik toen. hmmm ik vrees dat dit toch echt te weinig is jonge man. Je bepakking weegt al ruim 25 kilo dat zal een lastig verhaal worden tijdens het marsen. Ik heb alle testen doorstaan en wil dit zo ontzettend graag en ik ben er van overtuigd dat ik dit kan mijnheer ook met 25 kg bepakking. Kijk zulke mensen kunnen we wel gebruiken bij het korps gefeliciteerd jonge man je mag je kisten op gaan halen om deze alvast in te lopen. Van de 70 man werden er in totaal maar 2 man goed gekeurd waaronder ik. Super trots was ik toen ik thuis kwam met mijn kisten rond mijn nek.

De Opleiding: juni - november 1991 (filmpje)
Ik had thuis al getraind voornamelijk hard gelopen met een rugzak gevuld met een jerrycan water en veel trappen op en af gelopen bij de brug. In juni ging de elementaire vakopleiding mariniers van start in de Van Ghent kazerne te Rotterdam. Op dag één gelijk kaal geschoren althans gemillimeterd. Eerst een introductie bivak ergens op de heide daarna werd het flink afzien. Vooral het marsen dus lopen met volle bepakking was echt heftig voor mij. Probleem was eigenlijk dat ik veel moeite had om in de pas te blijven lopen met mijn korte beentjes. Ik moest dus als het ware altijd wat geforceerd lopen waardoor ik enorm veel last had van blaren. Er volgde verschillende bivakken (zie filmpje) waaronder bivak enkele man, bivak verdediging, bivak aanval en een amfibische opleiding in Texel. Vanaf dag 1 had korporaal Flier het al op mij gemunt, lekker was dat. Hij schreeuwde de longen uit zijn lijf zelfs zo erg dat hij zijn stem eens volledig kwijt was. Ik werd ook wel eens vastgekoppeld aan hem tijdens het marsen met een bruin leren koord. Zodra er spanning op het koord kwam begon hij te flippen en maakte hij me uit voor van alles en nog wat. Ik had altijd een vreemde eigenschap waar de korporaal totaal niet tegen kon. Ik had altijd een grijns op mijn gezicht al stierf ik duizend doden ik bleef lachen terwijl er natuurlijk helemaal niets te lachen viel. Speedmarsen (meestal 8 km) was ook altijd zwaar met wapen en basis bepakking. Het was eigenlijk puur intervallen. Hardlopen en terug (snel)wandelen. Dat hardlopen ging altijd vrij goed maar dat (snel)wandelen tussendoor was vreselijk. Ook tijdens de opleiding waren er vrij veel afvallers. Sommige konden het mentaal niet aan en anderen hadden te maken met blessures waardoor ze niet verder konden.

Ik heb het zelf zeker niet makkelijk gehad maar ik was zeker niet van plan om het op te geven ondanks alle pogingen van de korporaal om mij mentaal te breken. Achteraf gezien eigenlijk een prachtig figuur die korporaal Flier, een echte driller met een goede gemene kop erop maar toen vond ik het natuurlijk een enorme klootzak. Zodra het sport tenue aan ging en er gelopen moest worden dan was ik van voren te vinden. De korporaal stond aan de finish bij het rondje buiten de kazerne waar we met heel het blok (zo`n 90 man denk ik) aan begonnen. Ik kwam als vierde binnen en keek hem recht in de ogen aan, geweldig om te zien wat voor kop hij toen trok. Als er iemand iets verkeerd deed moest de hele groep er altijd voorop draaien. Ze verzonnen de gekste dingen achteraf allemaal erg lachwekkend maar ter plekke kon je wel door de grond zakken door al die rotgein. Kamerinspectie was nooit goed al was het nog zo netjes ze vonden altijd wel iets. Is die wc pot schoon Roelandt? jawel korporaal. Hij stroopte zijn mouwen op ging met zijn hand in de pot onder de rand en liet zijn bruine vinger aan me zien. WAT IS DIT???? stront korporaal en ze trokken je hele kamer met kasten en al overhoop. Spelletjes zoals koning lepeltik en de helmenrace waren dan wel weer leuk. Jas aan, jas uit was weer iets minder na een slopend bivak in de bus op de terugweg naar de kazerne. Ze konden je twee uur lang bezig houden met die onzin. De amfibische opleiding in Texel was vooral erg nat. Ik verzoop zowat als ik uit het voertuig moest springen met wapen en al om uiteindelijk het strand op te rennen. In het zwembad werd er een helikopter crash gesimuleerd. Je zat in een kooi met drie man en die lieten ze in het water vallen. Je moest blijven zitten tot de kooi op de bodem stond om daarna één voor één via een klein gat nog minimaal 15 meter onder te zwemmen alvorens je boven mocht komen.

Finex
Na deze training volgde de Finex een laatste bivak als examen waarin alles wat je geleerd had samen kwam. De Finex was een bizarre week. Vier dagen zonder slaap waardoor ik op den duur de vreemdste dingen voorbij zag komen in het bos. Zo stond er midden in het bos een frisdranken automaat en zag ik zelfs frikadellen speciaal voorbij komen (hallucinaties) een zeer zwaar bivak met een eindmars van 25 kilometer met volle bepakking terug naar de Van Ghent kazerne. Dit was een ware helletocht voor mij. Een eindeloze lange weg midden in de nacht waar je het eindpunt van ver kon zien maar dit punt leek geen meter dichter bij te komen. In de pas lopen ging al lang niet meer. De korporaal liep kilometers naast me te schreeuwen dat ik er mee op moest houden en in moest stappen in de bezemwagen. Wandelen ging ook niet meer het werd meer een soort van dribbelen tot ergernis van de korporaal die maar bleef schreeuwen om in de pas te blijven lopen. Uiteindelijk komt overal een eind aan dus ook aan deze helletocht. Onder luid applaus werden we binnengehaald en konden we onszelf met recht marinier noemen. Zie dit filmpje van een binnenkomst na de finex als voorbeeld. Ik had niet zomaar blaren mijn voeten zagen er echt vreselijk uit. Ik kon gelijk naar de ziekenboeg om mijn voeten te laten behandelen. Mijn kisten kreeg ik niet meer aan dus op slippers heb ik daar nog een dag krampachtig rond moeten lopen. Toen we naar huis mochten heeft Johnny de Feyter uit Terneuzen me nog op zijn rug gedragen om me in de trein en op de boot te zetten. Johnny was niet voor niets uitgeroepen tot "Best Men" van het hele blok in onze opleiding. Mijn vader en moeder stonden me in Breskens vol trots op te wachten.

Certificaat Korp Mariniers:
Op 8 november 1991 werd het certificaat uitgereikt in de Van Ghent kazerne te Rotterdam. Mijn ouders en mijn zus waren uiteraard ook aanwezig op deze speciale en mooie dag. Exercitie vond ik altijd geweldig om te doen. Altijd indrukwekkend zo`n grote groep die tot in de perfectie voorbij marcheert. Na deze dag was het spullen verzamelen van de kamer en naar huis. Het zat erop na weken lang afzien was het vervolg traject "uitzending naar de west" We werden geplaatst op Curaçao op marine basis Parera. Op 19 november vertrok ik naar Curaçao ik kreeg daar in mijn ogen het mooiste baantje wat je maar kunt bedenken als sportman. Hoe het me daar vergaan is dat lees je in Part 4.


8 opmerkingen:

Alexander zei

Aaah, daar haal je je kracht vandaan!
Klinkt als heftige tijd zeg. Erg mooie verhalen uit de oude doos.
Groet Alexander
(alexanderfietst.blogspot.com)

Anoniem zei

He grappig. We hebben dezelfde baas gehad. Oke oke jij bij het Korps en ik bij de Vloot. Haha

Gr. Lars

Anoniem zei

Leuk verhaal, nou part 4 nog.

QPO Groet Oud Marinier

http://www.korpsmariniersforum.nl

Lesther de Bruin zei

Leuk die foto's. Zat ook in de lichting 91-3 bij korporaal Van der Broek. Zie dat jij bij Korporaal Van der Vlier zat, haha. Mooie tijd!

Unknown zei

Goed iets te lezen van mijn oude baks maten..
Ik zat ook bij kpl v d Broek en sgt Hokken..
Gtz Booi

Daan Jongejan zei

Prachtig verhaal en zo herkenbaar.
Het is net of ik zelf heb geschreven.
Prachtig Korps, en een geweldige tijd gehad. Van deze opleiding profiteer je later nog steeds. Wat er ook gebeurt nooit opgeven. Groeten Daan Jongejan oud Marinier.

Geco Denkers zei

Mooi verhaal Marinier, niet veel veranderd aan de op leiding door de jaren heen. Voor mij begon dit vergelijkbare verhaal in september 1975 en na vele andere opleidingen bij het korps en Korps Commando Troepen eindigde dit in juli 2006.
Korps groet Geco Denkers. QPO

Rene Driessen zei

Mooi verhaal, haalt weer memories op en flier ja dat was een eikel (sorry rene)
Ik ben zelf van lichting 84 als zm begonnen (dat waren de echte)
Grts QPO