zondag 18 mei 2008

Limburgs Mooiste, 203.5 kilometer, 7 uur 40 minuten, 26.7 km/u



Mijn eerste 200 km tocht zit er op, zoals ik me had voorgenomen ben ik rustig van start gegaan en begonnen aan de eerste lus van ruim 100 km. Om 8:35 precies ga ik van start om de eerste 10 km de rest te volgen tot ik op de blauwe lus wordt geleid en mijn eigen tempo kan gaan rijden. De eerste kilometers zijn altijd vrij druk en wat rommelig maar eenmaal op de blauwe lus wordt het al snel erg rustig. Na een kilometer of 15 begint het al te regenen eerst zachtjes, maar daarna flinke regen. Net voor de regen begint staat er een fotograaf op een klimmetje die ook het bonnetje in mijn handen duwt met het nummer erop. Ik besluit het maar snel in mijn zak te proppen, zodat ik de foto aan de finish kan ophalen. De foto hier links is een foto van een foto vandaar de wat mindere kwaliteit. Wat direct opvalt aan het begin is de enorme hoeveelheid lekke banden, nog nooit heb ik zoveel mensen pompend in de berm zien staan. Dit gaat zelfs door tot het einde van de rit, elke kilometer kom ik wel mensen tegen met lekke banden. Dat is mij gelukkig gespaard gebleven, de paar dagen rust die ik genomen had voor Limburgs Mooiste hebben me echt erg goed gedaan. Ik voel me erg goed vandaag en ook de benen zijn echt super. De eerste 100 km zijn niet echt zwaar, er zitten een paar klimmetjes in en wat stukken vals plat en ook de wind die sterker lijkt dan de voorspellingen zit een heel stuk op kop maar het gaat gewoon erg lekker. Ik haal alleen maar mensen in en wordt de eerste 100 km niet een keer ingehaald. Erg goed voor de moraal in ieder geval. De hartslag zit voornamelijk in de D2 zone (157-175 slagen) Na een kilometer of 65 bij een bevoorrading moeten we de maas oversteken met een veerpondje (beetje vreemd maar op zich wel grappig) Zou dit pondje ons naar de finish brengen zeg ik tegen een andere fietser, zou mooi zijn, zo te zien moet jij nog een eindje wijzend op mijn groene stuurlabel (kleur van de 200 km route) voor ons is het nog maar een kilometer of 40. Al snel zijn we aan de overkant met het pondje. Op het buitenblad de helling op en al snel fiets ik weer in mijn eigen tempo, even wordt ik gevolgd door een aantal fietsers die op het vlakke goed kunnen volgen maar zodra de weg wat stijgt haken ze snel af om in hun eigen tempo verder te rijden. Ik heb zowat de hele tijd alleen gereden op de eerste lus. Vlak bij de finish komen we op een klimmetje wat ik herken van vorig jaar (Imstenrade) is toch een gemeen ding vooral tijdens het einde van een rit zie je hier de mensen vaak bijna kruipend naar boven fietsen. Na mijn volgende 100 km moet ik deze klim nog eens nemen. Nu met nog redelijk verse benen loopt hij gewoon nog lekker. Of het na 200 km nog zo gaat dat zien we later wel weer. Na de klim moeten we even de bordjes wisselpunt volgen en daarna de geel/zwarte pijlen volgen voor de volgende 100 km waar wel een stuk meer beklimmingen in zitten dan de eerste lus en dus een stuk zwaarder parcour. Ik heb nog even gebeld naar mijn vrouw om te zeggen waar ik precies zit en we spreken af elkaar te treffen in Gulpen na zo`n 123 km. Ook op de tweede lus fiets ik veel alleen, ook nu haal ik nog steeds veel mensen in dus het gaat gewoon nog steeds erg goed. Ik fiets nog steeds een beetje op reserve en ook op de klimmetjes ga ik nergens volluit. De 200 km schrikt me nog steeds een beetje af, ik ken de laatste 20 km van het parcour en heb geen zin om dit zowat kruipend te moeten doen. Zo`n 20 km voor de keutenberg begint het schakelen te haperen, op de klimmetjes schiet de ketting steeds een paar kransjes zwaarder als ik flink aanzet. Zwaar klote zeg op deze manier zeker met de keutenberg in het vooruitzicht. Ik probeer me er niet meer aan te storen en fiets gewoon verder. Ik kom een fietser tegen met een broek van de dolomieten marathon en besluit maar even met deze man mee te fietsen. Op een klimmetje in Ransdaal "koulenberg" worden we ingehaald door twee fietser in de teamkleding van "saunier duval" Ze vliegen bijna voorbij, maar dit blijkt van korte duur te zijn. Boven aan de klim zitten we weer al bijna in het wiel. De dolomieten man rijdt voor me en geeft netjes aanwijzingen over het parcour dat volgt. Ik was hier vanmorgen ook al zei hij (fietste 240 km), straks een heel scherp bochtje naar links. We rijden samen naar de Keutenberg en de sanier duval mannen zitten nog een stukje voor ons. Al voor de voet van de keutenberg heb ik het lichtste verzet geschakeld (39-29) want op de 26 springt mijn ketting steeds over. Op hoop van zegen dat het nu wel goed gaat want een hapering op de keut kan ik niet gebruiken. Samen beginnen we aan de beklimming, het steile stuk op de pedalen en waar het wat afvlakt terug in het zadel. Vanaf dit punt rijden we zij aan zij naar boven, de sanier duval mannen hebben we aan de top bijgehaald en op het vals plat daarna verdwijnen ze snel uit het zicht. Ook op de keutenberg zeker niet volluit gereden (hartslag max 187) dus nog flink onder mijn max van 200 en hij ging gewoon erg makkelijk. Nu op weg naar Gulpen waar mijn vrouw, dochter en schoonouders op me wachten. Ik kom aan in Gulpen en van ver zie ik ze al staan. Mijn stuurlabel wordt geknipt door de controle post en ik ontvang een krentebol en een peperkoek. Mijn vrouw heeft een verse bidon met "born" bij dus die stop ik direct in de bidonhouder. Ik sla een blikje cola achterover en besluit toch even langs de gaan bij het punt voor de fietsenreparatie. Het schakel probleem wordt verholpen en de man wijst op de remblokjes achter. Moet je nog ver vraagt hij, zo`n 80 kilometer. Dat wordt blokjes vervangen, iets langer wachten dus maar wel verstandig. Hij monteert BBB blokjes en ik vervolg mijn weg. Mijn vrouw rekent wel af, ik neem afscheid van mijn familie en vervolg snel mijn weg. Al snel na gulpen begint het weer te regenen. De cauberg volgt snel en deze loopt ook gewoon erg makkleijk en lekker, even fiets ik achter een lange meid met flinke dijen die een redelijk tempo draait maar instort op het wat steilere stuk. Ontwijkend passeer ik haar omdat ze begint te zwalken, ze snakt echt naar adem, voor haar worden het nog een paar vervelende meters maar het is gelukkig niet ver meer. Na de Cauberg volgen er nog een paar voor mij onbekende klimmetjes, de eerstvolgende bekende is de Loorberg, een van mijn favorieten een echt mooi lopende klim. Nog nooit nam ik deze klim na ruim 160 km maar ook de Loorberg liep erg goed en makkelijk, ook op het wat steilere stuk na de bocht geen enkel probleem. Wel iets trager naar boven gereden als anders. normaal tussen de 21 en de 23 per uur, nu steeds zo`n 15 a 16 per uur maar de hartslag stijgt maar tot max 175 slagen dus nog ruim onder mijn omslagpunt. Ik weet nu dat ik de 200 km makkelijk ga uitrijden want het gevoel is nog steeds net zo goed als in het begin. Toch blijf ik rustig verder rijden en forceer ik nergens meer. De laatse 25 km waren best vervelend met nog redelijk veel klimwerk maar dit stukje parcour kende ik al. Hier wordt het ook een stuk drukker omdat er diverse routes samen komen. Ik zie nu eigenlijk alleen maar mensen van de 150 km en de 240 km rijden. De meeste mensen van de 240 km hebben het zo te zien wel gehad maar dat is ook niet vreemd als je eerst al de pittige rode lus hebt gereden. Zoals voorspeld op de laatste klimmetjes naar de finish voor sommigen bijna kruipend. De laatste kilometers gewoon met de rest meegereden en in een lang lint naar de finish. Het laatste klimmetje rustig aan gedaan maar het ging zeker nog net zo goed als de eerste keer dat ik deze klim fietste. Ongeloofelijk maar waar, zelfs twee kilometer voor de finish nog lekke banden. Wat een pech voor sommigen, ik fiets het terrein op van megaland en zie in de verte mijn schoonvader al staan hangend over de hekken op zoek naar een glimp van mij. Ik roep en ze zien me aankomen, 203.5 kilometer op de teller en ik voel me nog gewoon prima. Nergens volluit gegaan en dus best nog flink wat over op de finish maar toch een erg goed gevoel overgehouden aan deze tocht. Door het slechte weer, gevaarlijke smalle wegen en het dus zeer trage afdalen (max maar 49km/h maar meestal maar rond de 40 of trager) geen spectaculair gemiddelde gereden maar dat was bij iedereen zo te horen. Niet heel veel steile klimmetjes vandaar wat weinig hoogtemeters en de eerste 100 km waren zoals bekend meer glooiend. Ik kan de afstand van 200 kilometer dus goed en makkelijk aan en daar ben ik zeer tevreden over. Mijn fiets heeft er nog nooit zo beroerd uitgezien, dus dat wordt flink schrobben. Oeps ik zou het bijna vergeten te vermelden, met het zitvlak ging het eigenlijk gewoon prima niet echt veel last van gehad onderweg en ook nu een dag later gelukkig geen zwelling te zien. Goed nieuws dus !!!




2 opmerkingen:

Anoniem zei

Hoi Angelo,

Mooi verhaal. Heb het zelf bij de 150 km gelaten. Denk qua klimwerk iets pittiger als de 200 km maar je prestatie is zeker noemenswaardig. Denk dat ik volgend jaar ook eens de 200 km ga doen.

Groeten,
Danny

Angelo Roelandt zei

Hoi Danny,

Bedankt voor je berichtje. 200 km was ook erg leuk om te rijden. Volgend jaar hopelijk wel iets betere weersomstandigheden dan ga ik voor de 240 km. Rode lus was idd wel iets pittiger betreft het klimwerk. Maar de 240 durfde ik dit jaar nog niet aan.