zondag 14 juni 2009

Limburgs Mooiste, 248 km, 9 uur 8 min, 27.3 km/u

Op zich goed geslapen op de camping in schoonbron en zaterdagochtend om 5:30 in de auto gestapt en naar Megaland gereden. Eindelijk eens niet in de file dus vroeg starten is wat dat betreft echt ideaal. Na het uitladen naar de start gereden en in het begin was het best fris. Om 6:29 van start gegaan en begonnen aan de blauwe lus. Verder nog niemand te zien op deze lus dus moederziel alleen gereden tot ik uiteindelijk geen pijlen meer tegenkwam. Even gewacht op wat andere fietsers en die waren ook tot de conclusie gekomen dat er geen pijlen meer te vinden waren. Met drie man en 1 vrouw gezocht naar een blauwe pijl en uiteindelijk de route weer op kunnen pakken. Ik ben daarna weer verder alleen doorgereden en heb nog heel even met een groepje van een man of vijftien gereden die wel erg rustig reden. Voor de eerste bevoorrading waren we al weer de weg kwijt en gelukkig kwam er toen een verkeersregelaar aan op een motor die ons de goede weg instuurde. Hij vertelde dat er inderdaad wat pijlen waren weggehaald op de route en dat sommige pijlen waren omgedraaid. Nadat we weer op de goede route zaten ben ik er weer alleen vandoor gegaan en na de eerste controlepost ben ik ook weer gelijk doorgereden. Intussen had ik al wat klimmetjes achter de rug maar zwaar kon je deze klimmetjes niet echt noemen. Vrij veel draaien en keren door veel smalle weggetjes maar dat is typerend voor Limburgs Mooiste. Hard heb ik niet gereden op de blauwe lus wel een constant redelijk rustig tempo en op de klimmetjes op een vrij klein verzetje naar boven gereden. Het laatste stuk terug naar Megaland was nog best gevaarlijk omdat ik daar tegen de stroom in van erg veel vertrekkende deelnemers moest rijden. Na aankomst bij het wisselpunt even naar mijn vrouw gebeld dat de eerste lus erop zat. De benen voelde nog erg fris aan en waren intussen goed opgewarmd. Blauwe lus gereden aan 28.6 km/u gemiddeld hetgeen vrij rustig is voor mij. Met de veel zwaardere rode lus in het vooruitzicht leek me dit ook wel verstandig.

Al snel was daar de eyserbosweg die net als de keutenberg in het begin van de rode lus zat. Normaal gesproken loopt deze klim nooit echt lekker voor mijn gevoel maar deze keer ging het zonder enige moeite. Voor dat ik het wist was het steile gedeelte in het bos al achter de rug. Klimmen heb ik overigens wel rustiger gedaan als normaal (onder omslagpunt) het ging me tenslotte puur om de kilometers in de benen te krijgen en daarbij was het mijn eerste tocht van 250 km. Ook de keutenberg zonder echt moeite te doen overgekomen en wat met de meute meegereden naar boven. De volgende steile klim diende zich ook weer al vrij snel aan de Gulperberg aan de westkant. Voor een aantal was het steile begin met een stukje 19% toch weer een onaangename verassing en doordat ze te laat gingen schakelen vielen er zelfs een paar omver. Lang is de klim niet maar de benen staan nu wel flink op spanning na het stevige begin van de rode lus. Les Waides die ook in de Steven Rooks zat blijft een prachtig mooie klim. Op het steile laatste gedeelte waar het intussen erg druk was geworden en we achter een auto kwamen te zitten werd er flink geroepen en gevloekt "blijven fietsen, blijven fietsen" ondanks het roepen moesten er toch een paar van de fiets en konden we er gelukkig nog net langs zonder in de problemen te komen. Op Les Waides was het intussen wel flink warm geworden maar ik kan gelukkig erg goed tegen de warmte. Zelf dacht ik dat de volgende klim de beruchte kosenberg was maar eerst was er nog de grijze rots ook flink steil en vol met grind dus blijven zitten en harken maar. Het gaat nog steeds goed maar de benen begin ik wel te voelen na al dat steile klimwerk. Dan de kosenberg hier was het echt heel erg druk echt schouder aan schouder naar boven gereden en geen plaats om in te halen. Ook hier moesten er weer behoorlijk wat mensen van de fiets af en het ging allemaal maar net goed. Mijn benen deden daar even flink pijn omdat ze door de lage snelheid zo`n 8 per uur volgens mij enorm onder spanning kwamen te staan. Ik was zelfs even bang dat de kramp er in zou schieten maar dat was gelukkig niet het geval.

Ik heb tussen de klimmen door niet in groepen gereden maar constant mijn eigen tempo aangehouden en dat was erg goed vol te houden. Ook na de kosenberg gelijk weer door en op naar de volgende klim. Het zwaarste zullen we nu wel gehad hebben zeker dacht ik bij mezelf. Na de kosenberg stond er echter nog een verassing op het programma. We begonnen aan de loorberg maar al na een paar honderd meter moesten we linksaf een smal weggetje op "kersenpad" ook weer zo`n kraker echt een gemeen steil ding. Dezelfde taferelen als op de kosenberg erg druk, schouder aan schouder en weer mensen die van de fiets af moeten om te voet verder te gaan. Nooit geweten dat je daar linksaf kon op de loorberg. Daarna ging het richting de camerig ik had de route niet goed bestudeerd dus dacht dat we gewoon de camerig over moesten maar ook hier weer na het begin van de klim gelijk naar links voor een ander klimmetje. Uiteindelijk kwamen we na een afdaling weer terug op de camerig op de splitsing waar je normaal rechtdoor kunt of linksaf en was het weer verder klimmen op de camerig. Net voor vaals weer heuvel op en af in gemmenich wat ik nog kende uit de fietschallenge. Bij velen ging het kaarsje hier zo te zien wel al langzaam uit en de bevoorrading in vaals was dan ook erg welkom. Hier weer even naar mijn vrouw gebeld en doorgegeven dat ik nog zo`n 30 kilometer te gaan had en dat het nog steeds erg goed ging. Nog geen dipje gehad en de benen waren ook nog steeds erg goed. De laatste 30 toch ook nog flink wat klimwerk en hier ben ik er nog erg veel voorbij gereden op een licht verzetje. Het waren allemaal deelnemers van de rode lus dus met zo`n 220 km op mijn teller gaf me dat wel een erg goed gevoel. Ik heb wel wat momenten gekend dat ik het zat was met al dat klimmen op het laatst vooral de oude huls is altijd een kloteding maar lichamelijk voelde ik me nog steeds erg goed. De laatste 10 a 15 kilometer was het massaal naar de finish erg druk en dus weer rustig met de meute meegereden. De laatste klim Imstenrade liep nog erg lekker en de benen voelde nog steeds erg goed aan. Na ruim negen uur op de fiets voelde ik me uiteraard wel flink vermoeid vooral mijn linkerschouder en mijn nek deden wat pijn maar verder voelde ik me gewoon nog prima. Super tevreden over deze rit en een bevestiging dat mijn duurvermogen ook dik in orde is. 16% (1 uur 25 min) in herstel gereden, 29% (2 uur 39 min) in D1, 48% (4 uur 22 min) in D2 , 7% (38 min) in D3 en 0% (2 minuten) in het rood. Verder was de route erg goed uitgepijld en de bevoorradingen waren ook goed verzorgd. Een erg geslaagde Limburgs Mooiste met deze keer prachtig weer en zoals altijd een pittige rode lus (150 km) Ook weer een erg leuk en geslaagd weekend met mijn gezin en mijn schoonouders. De polar registreerde 2710 hoogtemeters.

PS: Limburgs Mooiste (rode lus) werd door velen als zwaar tot loodzwaar ervaren op diverse forums (onder andere wielertoerist.nl) Ook over het kersenpad wordt veel gesproken toch zie ik ook dat het steilste stuk nog geen 13% was maar het was inderdaad wel een smerig dingetje. Door de drukte op de klim werd het gewoon harken en voelde het als 20%. De grijze rots lag overigens na de bevoorrading in vaals als ik het goed heb. Dat klopt dus niet in mijn verslag. Kan ook niet alles onthouden hé van die 9 uur op de fiets !!!!

5 opmerkingen:

Gert zei

Zelf heb ik het Kersenpad als zwaarste helling ervaren, maar dat kwam voornamelijk doordat het zo smal was én doordat er veel mensen afstapten daar. Het was slalommen tussen de lopers door!

Mooi verslag Angelo, het leest alsof ik erbij was! ;-)

Wat een prachtig gemiddelde over zo'n afstand!! Mijn complimenten!

druif zei

ola, zelf de oranje route gereden. mooi verslag van je! welke polar rijd je mee? mijn cs400 viel na 170km uit (geen snelheid meer) ik vraag me af hoe je met de polar (software) acheraf hoogteprofielen/stijgingsperc. kan uitlezen?
wij loggen via daltons.web-log.nl (marmotte voorbereiding)

Angelo Roelandt zei

Hoi Druif,

Bedankt voor je berichtje!!
Heb zelf inderdaad ook een Polar CS 400. Stijgingspercentage kan je bij mijn weten ook niet uitlezen via de polar software. Alleen op de polar zelf zie je het max stijgingspercentage in de file. Hoogteprofiel zie je wel in de hartslaggrafiek. Zal jullie weblog ook eens doorlezen, altijd leuk al die fietsavonturen. Succes bij de Marmotte !!

Groeten,

Angelo.

Erik Cardon zei

Hi Angelo,

Mooi verslag en goed gereden.

Ik denk dat we re klaar voor zijn.

Groet,

Erik

Anoniem zei

Hoi Angelo,

Voor de 4e keer LM gereden en weer de rode lus. Moet ook zeggen de zwaarste. Niet alleen door de veelheid aan steile klimmetjes maar ook het tussenliggende geaccidenteerde terrein. Na 100 km wat lichte krampjes (meer drinken + Mg tabletten), daarna de rest maar zittend opgeklommen. We waren met een groep en dan schuilt het gevaar dat je boven je macht gaat rijden. Misschien nog wat van TBT in de benen. Ging voor de rest van de tocht weer goed.
Kersenpad was voor mij ook een verassing. Slecht wegdek, zwalkende en lopende fietsers. Was een kunstsukje om boven te komen.
Voor de rest een zeer geslaagde dag.

Groeten,

Danny B