Ik moet haast wel één van die stroppendragers zijn geweest ik voel me niet voor niets zo verbonden met de stad Gent en de middeleeuwen. Ik loop niet voor niets zomaar ineens op mijn blote voeten, ik voel niets voor niets regelmatig de verstikkende werking (strop) van de huidige gejaagde samenleving rond mijn nek. Even draag ik de lasten en voel ik het lijden en de vernedering van de stroppendragers die blootvoets door de stad moesten paraderen als teken dat zij de galg verdienden. Er is leven na de dood dat kan haast niet anders hoe verklaar ik anders die ontelbare déjà vu's op plaatsen waar ik nooit eerder ben geweest in mijn huidige bestaan. In mijn vorige leven was ik wellicht stroppendrager althans dat maak ik mezelf vandaag wijs. Morgen kan het weer helemaal anders zijn. Even word ik opgeschrikt uit mijn dagdroom door het geluid van een mattenklopper, blijkbaar nog steeds in gebruik bij onze zuiderburen om de deurmat mee uit te kloppen. Door de stofwolk heen terug aan het dagdromen en niet veel later zorgde een net iets te scherp steentje even voor kortsluiting in mijn bovenkamer #PIJN omdat ik iets te ver in gedachten was verzonken en dus even niet goed op de weg aan het letten was. Een aantal hardlopers die ik tegenkwam keken bedenkelijk toen ze me op blote voeten zagen rennen net zoals vele andere weggebruikers maar dat ben ik intussen wel gewend geraakt al hou ik helemaal niet zo van die priemende ogen. Laat mij maar gewoon lekker ongestoord lopen in mijn eigen ideale wereldje vol onnozelheden. Vandaag voelde ik me overigens meer reiziger in de tijd dan loper en reizen kan zo ontzettend mooi en inspirerend zijn. Het lopen ging vanzelf, moeiteloos zelfs, wederom een gevoel dat ik zo een hele dag zou kunnen rennen. Even snel een blik op mijn knalgroene Garmin er zijn ongemerkt bijna 15 mooie kilometers asfalt onder mijn blote voeten door geschoven en het einde is jammer genoeg al in zicht. Een kat die zijn wonden aan het likken was op het trottoir schrok zichzelf helemaal het leplazerus waardoor ik op mijn beurt volledig wakker schrok uit mijn dagdroom. Een goed teken dat ik de katten zelfs de stuipen op het lijf kan jagen met mijn lichtvoetige, sluipmoordenaar achtige stille tred want ik heb het niet zo op katten. Ik ben weer thuis !! de beide voetjes terug op de grond. Energie heeft deze run me niet gekost het lijkt er meer op dat ik een uur en 25 minuten aan de oplader heb gelegen want ik bruis weer van de energie. Maandag weer naar de Gentse feesten terug de mensen massa in op zoek naar een andere gedachtengang en een reden om weer volledig tot mezelf te komen #carpediem
2 opmerkingen:
Jammer dat je geen Kattenmens bent, Katten heb iets onbevangens, iets lichts, iets sierlijks, etc.... van Nature (overduidelijk dat ik wel een kattenmens ben). Keizer karel was wel een kattenmens, zeker met een strop door de stad lopen, kijk mij kijk mij en tegelijkertijd een uitstraling hebben die katten ook hebben als ze op straat liggen rollen....kijk mij kijk mij.... en ik heb het Schijt aan alles, je maakt me niks. Wellicht dat de Barefootrunner toch ook wel kattenstreken heeft
Beste Frans,
Katten hebben zeker iets sierlijks. ze lopen, rennen en vliegen idd erg lichtvoetig dat is jaloersmakend :-) maar ik ben echt geen kattenmens daarbij ben ik zwaar allergisch voor katten overigens bijna voor alle huisdieren dus dat helpt ook niet mee.
Groeten Angelo.
Een reactie posten