Van gemankeerde loper naar barefootrunner en broodkoerier

Intussen begint mijn eigen succesverhaal zich langzaam te ontvouwen. Ooit en dat is nog niet eens zo lang geleden (3 jaar) was ik een lopend wrak. Last van knieën, heupen, rug, scheenbenen, voeten en tal van andere klachten en pijntjes. Bij loopspeciaalzaken geweest voor een loopanalyse dmv footscans, Osteopaat en andere specialisten bezocht en uiteindelijk zelfs steunzolen aan laten meten (drama en maar 1x mee gelopen) Frustrerend grrrrr, niets maar dan ook werkelijk niets hielp !! de conditie was altijd goed door mijn fanatieke fietsperiode maar lopen was op deze manier geen lolletje. Als ik aan lopen dacht raakte ik zo ongeveer al geblesseerd dus tijdens mijn tweede loopleven gooide ik bijna de handdoek in de ring tot ik het boek "born to run" in handen kreeg. Een fascinerend boek om te lezen en ik zag dit als laatste redmiddel. Na het lezen van het boek heb ik geen meter meer gelopen op mijn conventionele schoenen. Ik begon op Nike free's te rennen en na twee weken verdween de pijn aan schenen en knieën. Niet veel later verdween de pijn aan mijn heupen en dit waren de voornaamste steeds terugkerende klachten. Van nature ben ik een mid voorvoet lander en een lichtvoetige loper dat heeft me wellicht geholpen en dit zal ook de reden zijn dat ik zo snel verlost was van voorgenoemde klachten. In 2011 met niet eens zo veel kilometers in de benen liep ik de marathon van Rotterdam. Helaas niet fit (beetje ziekjes zelfs) aan de start. Ondanks dat stond ik met een doel aan de start 3:15 wetende dat de tijd tijdens je eerste marathon van ondergeschikt belang is maar goed dat was toen nog de aard van het beestje dus weggegaan op schema van 3:15. Dat ging goed tot het 25 km punt tegen beter weten in (erg hoge hartslag) en toen kwam ik de man met de hamer ongeveer al tegen dus was het nog een hele strijd om de coolsingel en dus de finish te bereiken. Gegokt en verloren maar mijn eerste marathon toch mooi uitgelopen in 3:30 De marathon lopen was altijd al een droom van me maar als gemankeerde loper was dit absoluut onmogelijk. De teleurstelling betreft de tijd maakte snel plaats voor euforie want mijn droom was tenslotte uitgekomen en het belangrijkste van alles was dat ik op de spierpijn na geen klachten had overgehouden aan mijn eerste marathon.

Al snel ging ik me wat meer verdiepen in minimalistisch lopen en kocht een eerste setje minimalistische schoenen van Inov-8. Nog steeds wat onbevangen ondanks adviezen betreft rustig opbouwen liep ik tijdens mijn tweede run op de inov-8 al een halve marathon (in Geldrop) grotendeels onverhard. Erg lekker gelopen en voldaan over de finish in 1:34 en dat heb ik wel geweten ook. De volgende dag enorme pijn aan achillespezen en kuiten, niet normaal meer en even niet meer kunnen rennen. Toen heeft het verstand het gelukkig overgenomen en heb ik steeds meer informatie tot me genomen betreft minimalistisch lopen. Het lopen ging steeds beter en al snel kocht ik nog wat andere minimalistische schoenen waaronder ook fivefingers. Mijn voeten probleem (zere en vermoeide voeten) was nog steeds een dagelijks probleem ook op mijn werk voor de rest was ik intussen van al mijn klachten verlost (ook van mijn rugklachten) Rustig opgebouwd op de fivefingers en mijn voeten werden voelbaar sterker en sterker. Na verloop van tijd was ik ook verlost van mijn dagelijkse vermoeide voeten vooral op mijn werk was dit erg prettig maar ook tijdens het lopen van langere afstanden was dit een feest. De kustmarathon (mijn tweede marathon) in 2012 verliep succesvol en zonder problemen op minimalistische schoenen (Inov-8 235) Ik had ambities om ultra loper te worden en was in training voor de 60 van texel en een 100 km run maar toen kwam het blote voeten lopen op mijn pad.

Nooit gedacht dat ik ooit op blote voeten zou gaan rennen maar op een warme dag in mei (2012) liep ik voor het eerst een rondje op mijn blote voeten. Dit voelde zo goed dat ik gelijk een rondje van 5 kilometer liep. De klassieke beginnersfout te veel, te snel en ook nog eens een kilometer over een zeer grof en slecht polder wegdek. Bloed onder de voeten, blaar opgelopen en de voetzolen beurser dan beurs en toch overheerste de kick en het goede gevoel van het blote voeten lopen. Weekje op de blaren gezeten en toen nam het verstand het gelukkig weer over. Begonnen met de schoenen uit te trekken tijdens de laatste meters tot een kilometer van mijn runs en zo langzaam de afstand uitgebouwd. Intussen heel wat kennis opgedaan door het lezen van een aantal boeken oa van Ken Bob running barefoot step by step maar de meeste kennis opgedaan tijdens het proces zelf #feedback Het grappige was dat ik het boek van Ken Bob ben gaan lezen toen ik al een heel eind op de goede weg was betreft het barefoot lopen. De herkenning was dan ook geweldig om te lezen en een bevestiging dat ik de laatste maanden toch erg goed bezig ben geweest op mijn eigen manier. Op blote voeten lopen is totaal iets anders dan op schoenen lopen en in mijn beleving ook niet te vergelijken met het lopen op minimalistische schoenen. Voor mij het ultieme gevoel en de meest natuurlijke en bevrijdende manier van hardlopen. Lopen is geen trainen meer maar echt buiten spelen en de oermens in mij komt naar boven. Intussen mag ik mezelf een barefootrunner noemen want het is de laatste maanden allemaal erg snel gegaan. Veel barefoot kilometers af kunnen leggen ook langere afstanden van 15, 17 en 20 kilometer. De snelheid kwam plots vanzelf aanwaaien en moeiteloos liep ik een eerste wat snellere korte run (geen wedstrijd) op mijn blote voeten 5 km in 19:41 (15.3 km/u) gewoon puur voor de fun en niet eens maximaal gelopen. De kick aan hogere snelheid op blote voeten is bijna niet te beschrijven. Hoe hoger de snelheid des te groter het comfort althans zo voelt het in ieder geval bij mij. Het mooiste van alles is dat ik nu dagelijks kan rennen (als ik dat wil) zonder problemen of vervelende blessures. Ik combineer het barefoot lopen met het lopen op verschillende minimalistische schoenen en daar ben ik ook voorstander van en zou dit iedereen willen adviseren. Deze maand liep ik al 23 keer en het is nu 25 juli dat kan ik zelf bijna niet geloven. Vandaag liep ik naar de bakker in België en terug (9 km) op mijn fivefingers met een rugzakje om verse pistoletjes en andere lekkernijen te halen gewoon omdat het kan. Van gemankeerde loper naar barefootrunner en broodkoerier ik ben een volmaakt gelukkig mens. Ik loop ook omdat ik nu eenmaal levenslustig ben en omdat ik moet bewegen om gezond te blijven (FH patiënt) Het enige nadeel van barefoot/barefootstyle lopen (misschien ook wel een voordeel) is dat ik mijn competitie/prestatie drang een beetje ben kwijtgeraakt hoe cliché het ook klinkt het is meer een way of life geworden #carpediem