Polonaise

Er is weer een einde gekomen aan het feestgedruis in Betekoppen stad. De alcohol dampen zijn als sneeuw voor de zon verdwenen, de polonaise ten einde, weg is de confetti, weg is de lol en de leut, weg zijn de vreetkramen met de vette hap, het schoonschippen in volle gang en het dromen over carnaval 2014 is bij sommige alweer volop begonnen. Niet dat ik actief heb deelgenomen aan carnaval dit jaar maar toch is het leven op het moment één groot feest. Het klinkt cliché maar sinds mijn veertigste levensjaar ben ik in een soort van eindeloze polonaise terecht gekomen. Voor mij is het tegenwoordig zowat elke dag carnaval en ontsnappen uit deze ellenlange polonaise is vooralsnog geen optie dus feesten we lekker door. Een andere kijk op het leven !! men wordt blijkbaar wijzer met de jaren en dit bevalt me meer dan uitstekend. Balans versus Onbalans op diverse gebieden. Tijdens mijn fanatieke fietsperiode was ik duidelijk een tijdje in onbalans of in ieder geval op zoek naar balans maar op de één of andere manier was die balans even volledig zoek. Achteraf gezien allemaal makkelijk te begrijpen maar eenmaal in die onbalans begrijp je er zelf geen hol van. Urenlang bracht ik door op het smalle zadel om mijn fietsdoelen te realiseren op zich niets mis mee maar ik was er toch een beetje in doorgeslagen ondanks wat lichamelijke ongemakken (zitvlak) en wat mentale opdoffers door oa overtraining en andere malaise. Elke fanatieke sporter die prestatie gericht denkt en bezig is, is op een bepaalde manier toch een soort egoïst of in ieder geval veelal met zichzelf bezig ondanks dat we dit vaak niet willen toegeven of niet willen zien. In ieder geval hulde aan mijn gezin dat ze mij zo gesteund hebben in deze periode. Terugkijkend had ik het wellicht iets anders gedaan of willen doen maar aan de andere kant heeft het me wel veel gebracht en opgeleverd en was het zeker een geweldige levensles die ik niet had willen missen. Onze band is alleen maar sterker geworden de laatste tijd en intussen hebben de gezinsleden hun karretje aangepikt en de gordels stevig vastgeklikt want "Life is Like a Rollercoaster" zeker als ik voorin in het karretje zit :-) De balans is intussen zeker gevonden sterker nog het neigt zelfs naar een onbalans richting Quality Time maar ook daar is niets mis mee. Ik leef en beleef alles altijd vrij intens en dat levert vaak een onvergetelijke ervaring op en ik zie iedereen dan ook met volle teugen genieten en dat is geweldig om te zien. Het hardlopen is mede verantwoordelijk voor deze ommezwaai in mijn leven. Door mijn enthousiasme betreft het lopen stond ik ook even oog in oog met het doorslaan in hardlopen betreft ambities en het willen leveren van prestaties maar intussen weet ik wel beter "been there, done that" dus toch wat geleerd van een eerdere levensles. Ik zou nu zelfs kunnen hardlopen zonder doelen te stellen gewoon omdat het geweldig is en fantastisch aanvoelt en een verrijking is op vele gebieden. Ik had zelfs bijna een streep gezet door mijn loopagenda maar dat is zeker niet nodig. Ik loop met een andere instelling dan dat ik op de fiets zat. Ik denk een stuk minder prestatie gericht en wil er gewoon van kunnen genieten en het moet zeker niet ten kostte van alles gaan. Ik heb nog steeds erg veel zin in het avontuur Texel #60vanTexel al krijg ik het wel bijna Spaans benauwd als ik aan die 60 km hardlopen denk op zo'n parcours. Ik ga gewoon lekker lopen de komende tijd zonder me helemaal het leplazerus te trainen wat betekent dat ik bijvoorbeeld niet ga lopen als ik echt geen zin heb. Alles mag niets moet en ik ben overigens niet bang om mijn motivatie of fanatisme te verliezen want dat zit gewoon in de aard van het beestje. Een echte ultraloper zal ik dan uiteindelijk ook wel niet worden want daar moet je te veel voor opofferen. Dat betekent overigens niet dat ik mijn ambities om ooit eens 100 km te lopen aan de kant schuif maar dat zal dan meer een soort van once in a lifetime ervaring worden. Wanneer en waar? geen idee het kan net zo goed gewoon toch dit jaar kunnen zijn zoals ik eigenlijk gepland had maar daar prik ik mezelf zeker niet op vast. We zien het allemaal wel zolang ik er maar plezier aan beleef !! Wat dat betreft is het jammer dat ik nooit met deze instelling op de fiets heb gezeten. Het heeft niets met de sport fietsen te maken als mens was ik blijkbaar nog niet zover om dit op deze manier te kunnen beleven. Wie weet komt er ooit een derde fietsleven? bij mij weet je het nooit maar voorlopig zit dat er zeker niet in. Echt heerlijk om mijn zitvlak lange tijd met rust te laten en mocht ik ooit weer gaan fietsen dan zal dat zeker op een hele andere manier zijn. Voorlopig geniet ik met volle teugen van het lopen en de quality time met het gezin kortom het leven is één groot feest #polonaise