dinsdag 14 mei 2013

Snelheid

Ruim twee jaar geleden begon ik opnieuw met hardlopen een soort van tweede hardloop leven zullen we maar zeggen. Begonnen met knikkende knieën omdat ik in mijn eerste hardloop leven werd geteisterd door allerlei vervelende blessures. Op een gegeven moment was alleen denken aan hardlopen bij wijze van spreken al genoeg om een blessure op te lopen. Iedereen die graag (hard)loopt weet wat het is om niet te kunnen lopen. Je baalt enorm en dat is nog zachtjes uitgedrukt !! Net als je lekker bezig bent sta je weer aan de kant lekker gefrustreerd te wezen om daarna weer met goede moed opnieuw te beginnen. Dit herhaalt zich zo ongeveer als een slechte langspeelplaat op repeat ondanks alle goede bedoelingen en aanpassingen om deze steeds terugkerende ellende te voorkomen. Wedstrijden heb ik bijna niet gelopen in het verleden (op één hand te tellen) Rennen deed ik voor mezelf gewoon voor de fun en de kick die het me gaf. Op school, buiten school, tijdens voetbal, in het leger of waar dan ook merkte ik dat ik best aardig hard kon rennen tov anderen en er is een tijd geweest dat ik echt snoeihard en onvermoeibaar door de polders liep zonder besef van afstand, tijd en snelheid (VROEGER) In die verlaten polders heb ik ongetwijfeld vele officieuze PR's neergezet, het gevoel dat je niet kapot te krijgen bent en de snelheid maar kan blijven opvoeren kan ik me nog goed herinneren. Echt VET kicken al kende we dit woord toen zeker nog niet maar GAAF was het zeker. Ik heb ook een blauwe maandag gevoetbald, uiteraard jarenlang fanatiek geturnd maar atletiek dat vond ik pas een geweldige sport. Als klein ventje zat ik aan de buis gekluisterd zeker tijdens de olympische spelen. Carl Lewis was mijn held wat een geweldig mooie atleet was dat toch en Sebastain Coe maakte toen ook veel indruk op me door record na record te verbreken op de 800 en 1500 meter. Ik herinner me ook nog dat we de Olympische zomerspelen speelden op de Commodore 64 als bezetenen met die joystick heen en weer rammen met het zweet op ons voorhoofd en kramp in de handen #vroegerwasallesbeter :-)

Aan passie voor de loopsport ontbreekt het me dus niet en nu twee jaar later in mijn tweede loopleven voel ik dat ik er klaar voor ben. Snelheid !! twee jaar lang heb ik voornamelijk rustig mijn rondjes gelopen. Het minimalistische lopen bleek de oplossing voor mijn postuur en gestel. Flexibele schoenen zonder ondersteuning, demping of wat dan ook hebben mij in ieder geval van mijn hardnekkige steeds terugkerende blessures afgeholpen (rug,knieën,heupen, schenen) Ook ik voel uiteraard nog wel eens pijntjes voornamelijk overbelasting pijntjes maar over het algemeen voel ik me geweldig en ben ik dolgelukkig dat ik nu zelfs dagelijks in staat ben om een rondje te gaan rennen als ik daar zin in heb en dat met de grootst mogelijke glimlach en zonder problemen. Mijn pezen en spieren zijn het lopen en de belasting daarvan intussen gewend geraakt. De laatste tijd heb ik al wat snellere runs gelopen en ook dan merk ik dat ik helemaal geen klachten heb en de volgende dag gewoon weer lekker probleemloos kan rennen. Nee ik word nu plots geen wedstrijdloper want mij gaat het echt om het gevoel en de beleving van het lopen maar ik wil wel wat aan mijn snelheid gaan werken en zal dan uiteraard ook wat locale wedstrijden meepakken om te zien waar ik sta. Het lange afstand lopen (boven de marathon afstand) staat al een tijdje in de koelkast en dat zal voorlopig zo blijven. De sportarts zegt het al jaren !! Mijn lijf is minder geschikt voor lange afstanden fietsen/hardlopen. Ik heb de spiervezels van een sprinter en eigenlijk is 3 kilometer al veel te ver voor mijn persoontje maar op dat gebied ben ik waarschijnlijk gewoon dwars en doe de dingen graag anders, dan anders, dan anders !! Waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan :-) Door het vele langzame rennen heb ik wel gemerkt dat ik het lastig vind om uit die comfortzone te komen. Tot 15 km/u voelt het allemaal goed aan op het moment maar daarboven voelt het uiteraard minder comfortabel aan al weet ik dat ik ook aan 16 per uur kan lopen. Ik zal die motivatie "knop" even moeten vinden om weer door die pijngrens heen te lopen want echt hard lopen doet gewoon flink pijn. Ik ga nu niet gelijk als een dolle en alleen maar op snelheid trainen want niets zo lekker als een rustig duurloopje door het bos of door de polder maar langzaam aan wil ik gewoon wat aan mijn snelheid gaan werken, gewoon omdat het kan en omdat het leuk is om wat harder te rennen. Kortere afstanden lopen bevalt me nu wel. Niets zo veranderlijk als ANGELO ROELANDT :-) de marathon afstand zal de max zijn voorlopig al ben ik niet van plan om er veel te gaan lopen in een jaar tijd. Eerst gewoon lekker wat aan de snelheid werken en dan zien we wel welke afstand me het beste ligt om eens lekker ouderwets hard te lopen.

maandag 6 mei 2013

Open NK Barefoot 13 km Tilburg

Rond 8:45 vertrokken met het gezin en na een vlotte autorit ruim op tijd aangekomen in een zonovergoten Tilburg. Auto kunnen parkeren aan de start/finish en daarna startnummer opgehaald. Leek even mis te gaan omdat mijn nummer ontbrak maar het werd snel en netjes opgelost. Toen ze me opnieuw wilde inschrijven kwam de enveloppe met mijn nummer en naam gelukkig boven water. In een heerlijk zonnetje van onze lunch en de muziek genoten op het ontmoetingsplein en op verzoek van de speaker in het startvak gaan staan. Ik had het niet helemaal goed verstaan/begrepen dus stond per ongeluk aan de start van de halve marathon die 25 minuten eerder van start ging (so typically me) haha !! Me onopvallend terug getrokken uit dit startvak en nog maar een bezoekje gebracht aan de wc. Niet veel later werden ook de 13 km lopers verzocht om in het startvak te gaan staan. Barefoot runners mochten helemaal vooraan in het startvak staan. Er stonden opvallend weinig medestrijders om me heen op blote voeten, fivefingers of andere minimalistische schoenen dus was ik zo ongeveer het middelpunt van de belangstelling van publiek, andere lopers en de speaker. Tijdens een eerdere poging van de man om me te interviewen moest ik toevallig net ff gaan inlopen de dames hadden dit al voorspeld toen ze de man op me af zagen lopen :-) Ik sta nu eenmaal niet zo graag publiekelijk in de belangstelling. Een andere loper op fivefingers werd het slachtoffer. Daar kwam je mooi van af zei hij achteraf tegen me en we konden er beiden hartelijk om lachen. Dit gebeurde overigens in het halve marathon startvak maar dat terzijde. Alles stond deze dag in het teken van 13 dat was erg grappig. 13 kilometer lopen in 2(013) inschrijfgeld was 13 euro en zelfs de countdown begon bij 13 tellen.

De startmatten over en ondanks dat ik me had voorgenomen om gelijk aan 14 per uur te starten loop je automatisch en zonder moeite mee met de meute aan 16 a 17 per uur. Blijft een raar fenomeen dat iedereen zo uit de startblokken schiet die eerste kilometer aan de andere kant was het ook de start van de 5 en 7.5 kilometer. Na kilometer 4 eens op mijn garmin gekeken en de snelheid schommelde tussen de 15 en 16 per uur. Op dat moment liep ik in een groepje van een man of 8. Echt super voelde ik me overigens niet en ik was wat onzeker omdat dit mijn eerste snelle wat langere run was op mijn fivefingers daarbij was ik hier niet gekomen op me het snot voor de ogen te lopen al is het wel erg verleidelijk met andere lopers om je heen. Ik voelde in ieder geval dat ik flink diep zou moeten gaan om deze pace vol te houden en het is nog best een eind. Het verstand nam het over en ik besloot om de cruise control op zo'n 14 per uur af te stemmen. Het groepje liep door aan dit tempo, daarna liep ik alleen. Er zakte wat mensen terug die de snelle start zichtbaar moesten bekopen en er kwamen wat mensen voorbij. Na kilometer 7 voelde ik iets branden onder mijn grote teen en al snel merkte ik dat er een grote blaar in de maak was. Waarschijnlijk door de warmte en de hogere pace want heb nog nooit een blaar opgelopen op mijn fivefingers. Klote gevoel maar al snel wist ik dit uit te schakelen, no pain no gain !! Het rondje werd volledig over de ringbaan gelopen en gevoelsmatig liep je alleen maar rechtdoor (van stoplicht naar stoplicht) en het ging regelmatig heuveltje op en af. Op zich wel leuk om eens over zo'n ringbaan te rennen maar verder behoorlijk geestdodend en saai in mijn beleving. Er stond wel aardig wat publiek aan de kant dat was wel aangenaam en ook de opmerkingen over mijn fivefingers waren wel grappig om aan te horen zeker van de kinderen die langs de kant stonden. Rond kilometer 9 zelfs even een motivatie dipje. Rond kilometer 11 kwam de eerste vrouw onder de gewone 13 kilometer lopers langzaam voorbij vergezelt door een loper en een fietser met een bordje (1ste vrouw) Daar mijn karretje even aangepikt en dat voelde allemaal prima aan. De laatste 500 meter weggelopen bij dit trio en flink gaan versnellen en aan 19 per uur over de finish gebold. Tevreden en voldaan opgevangen (in het zonnetje gezet) door mijn gezin en genoten van een welverdiend biertje en een muziekje op het ontmoetingsplein. Voor wat het waard is !! Uiteindelijk zesde geworden op het Open NK barefoot running 13 km in een netto tijd van 54 minuten en 12 seconden. Garmin gegevens

Er werd nog een korte uitleg en demonstratie gegeven op het podium over het blote voeten lopen door iemand van Vibram fivefingers (Italie) tussen de prijsuitreiking door. Het barefoot/barefootstyle lopen staat nog steeds een beetje in de kinderschoenen. Ondanks dat het steeds meer begint te leven onder heel wat lopers was de opkomst voor de barefoot afstanden 13 km en halve marathon erg mager. In totaal stonden er 53 barefoot/barefootstyle lopers aan de start en dat te bedenken dat er een Open NK & EK werd georganiseerd. De eerste/snelste loper liep zelfs automatisch een wereldrecord en als ik het goed begrepen heb mag deze loper vanavond aanschuiven bij Pauw&Witteman? Volgens de man van Vibram was en is dit evenement uniek in de wereld omdat er een speciaal klassement wordt opgemaakt voor barefoot runners dus wel erg gaaf dat ze dit in Tilburg voor elkaar hebben gekregen. Uiteraard heb ik zelf nog met wat barefoot runners gesproken de meeste liepen overigens ook op fivefingers. Als barefoot runner mocht ik nog een flesje barefoot wijn ophalen. Er werd me gevraagd of ik op de foto wilde uiteraard met het flesje wijn in mijn handen en daar heb ik natuurlijk aan meegewerkt. Nog even gesproken met de beste man van barefoot die nog wat vragen had over mijn ervaringen betreft schoeisel en barefoot/barefootstyle lopen. Al bij al een heel erg leuk en goed georganiseerd loopevenement en ik hoop er volgend jaar weer aan de start te staan. Het zou ook leuk zijn als er meer evenementen georganiseerd worden waar ze een apart klassement opmaken voor barefoot/barefootstyle lopers. Ondanks dat ik een blaar heb opgelopen ben ik zeer enthousiast over deze wat snellere run op mijn fivefingers. Het loopt zo super lichtvoetig en heb verder helemaal nergens last van gehad. Ook na het opstaan vanmorgen voel ik amper dat ik heb gelopen. Wat dat betreft is het barefoot/barefootstyle lopen bijna een geloofsovertuiging geworden voor mezelf het heeft mij in ieder geval van alle ellende (blessureleed) afgeholpen en het geeft me ook nog eens een ongekend lekker gevoel van vrijheid #feeltheworld

Video van de start: