vrijdag 29 oktober 2010

Looptraining 5.5 km, 24'50

Mijn jongste dochter wilde graag weer meefietsen vandaag dus samen vertrokken voor een rondje Valcke of tegenwoordig beter gezegd een rondje manege. Deze keer een volledig rondje hard gelopen dus tussendoor niet meer gewandeld. Tempo weer net als altijd met de rem erop alleen de laatste 500 meter het tempo behoorlijk opgeschroefd. Het ging echt verrassend goed en de Nike air zoom structure schoenen lopen echt fantastisch. Deze run ook gebruikt voor een laatste calibratie. De exacte afstand van het rondje is 5.5 km en volgend de nikeplus 5.59 km. Basissnelheid (zo`n 13 per uur) is net als vroeger behoorlijk hoog. Veel zachter kan ik gevoelsmatig niet lopen maar ik moet dit mezelf toch gaan aanleren vooral voor de wat langere duurlopen. Vandaag dus 5.5 km gelopen in 24'50 aan een gemiddelde snelheid van 13.3 km/u, pace dus 4:30 min/km. Erg prettig om te voelen dat er nog heel wat meer in het vat zit. Te enthousiast mag ik niet worden anders is de kans op blessures groot in mijn geval.


Tijdens de cooling down met mijn dochter naar de molenberg gelopen en daar wat kastanjes en helikoptertjes verzameld. Vroeger was ik vaak te vinden op de molenberg vooral voor de wittebessen struiken die daar staan. Was echt gaaf toen die witte bessen schieten met PVC buisjes. Vanaf de molenberg beschoten we vaak auto`s die voorbij reden want die bessen pletten zo lekker op de ramen. Dat werd uiteraard niet echt gewaardeerd maar een beetje kattenkwaad moet kunnen toch. Je kunt de molenberg ook op fietsen, vrij kort en een procent of 6 schat ik. Via de andere kant kun je via een brede trap terug naar beneden. Zag er natuurlijk gelijk een mooie mogelijkheid in om te trainen met de mtb. Als je hier geregeld een half uurtje tot een uurtje kan spelen dan heb je een mooie krachttraining achter de rug en beheers je het trappen rijden als de beste. Morgen naar Leiden voor een bezoekje aan het rijksmuseum en uiteraard daarna het Isaac mtb frame afhalen. Crankstel wordt waarschijnlijk een Truvativ Stylo 3.3 SL GXP (van Sram) nu in de aanbieding en maar liefst 53% korting.

maandag 25 oktober 2010

Looptraining 5.5 km / MTB frame

Weer super lekker gelopen vandaag in rustig en mooi loopweer. De blokjes worden langzaam aan steeds langer. Deze keer 3 blokjes van 6 minuten en 1 blokje van 5 minuten gelopen. Tussendoor uiteraard weer 1 minuut gewandeld (3x) Ik loop nog steeds aan hetzelfde tempo het gaat me alleen steeds makkelijker af. Super tevreden dus hoe het tot nu toe gaat. 5.5 km gelopen in 26`11 aan 12.6 km/u. Gisteren naar bikemotion geweest met gezin en schoonouders. Uiteraard mooie dingen gezien ook op mtb gebied maar die vielen vrijwel allemaal in de categorie onbetaalbaar. Nieuwe trend mat zwart en mat witte frames vond ik persoonlijk vreselijk om te zien. Wat mij betreft moet een fiets gewoon een beetje blinken (ben nogal een poetsertje hé) In de categorie betaalbaar viel het aanbod me behoorlijk tegen. Er stond vrijwel niets naar mijn zin zeker niet qua kleurstelling. Thuis de boekjes er nog eens op nageslagen en een beetje gaan puzzelen. Boekjes maar weer snel weg gelegd. Toen ik nog op de Trek reed stond er op het forum een Isaac Impact mtb frame te koop (daar ging mijn hart echt sneller van kloppen) Ik was zeker niet van plan om een andere mtb aan te schaffen maar had wel laten weten aan de verkoper dat ik dit een geweldig mooi frame vond maar dat ik helaas al was voorzien. Maar goed de Trek is gestolen en na wat heen en weer mailen heb ik gisteren alsnog een deal kunnen sluiten betreft dit schitterende carbon frame. Aankomende zaterdag ga ik het frame afhalen in Leiden. We combineren dit met een dagje Leiden met het gezin. Mijn oudste dochter wil graag naar het rijksmuseum van oudheden in Leiden en dat vonden wij een geweldig goed idee.

vrijdag 22 oktober 2010

Looptraining 5.4 km

Om kwart voor vijf vertrokken voor een rondje hardlopen. Deze keer blokjes van 5 minuten in de ik noem het maar "comfort zone" lopen aan een relatief rustig tempo dus. Na de blokjes nog steeds 1 minuut wandelen. Het gaat echt met sprongen vooruit nu, alles gaat in ieder geval al veel soepeler dan de eerste loop trainingen. Voorlopig ook nog steeds blessure vrij. Omdat de blokjes wat langer waren vandaag heb ik maar 4 keer 1 minuut moeten wandelen. Een volledig rondje van 5 kilometer zonder wandelen moet totaal geen probleem zijn maar ik blijf voorzichtig op dit gebied. 5.43 km gelopen in 26'40 aan 12.2 km/u gemiddeld. Na het uploaden van de workout naar de nikeplus site verscheen er een filmpje dat ik het volgende level had bereikt "orange level" dit level bereik je als je in totaal meer dan 50 kilometer hebt gelopen. Part 4 van mijn historie is af en intussen gepubliceerd (hieronder) Part 5 zit nog in de pen en is een verhaal van een hele andere orde maar zeker net zo avontuurlijk als mijn tijd bij de marine. Van het weekend zeker weer eens fietsen en natuurlijk naar Bike Motion in Utrecht.

donderdag 21 oktober 2010

Mijn Historie - Part 4 1991 - 1992

"Uitzending naar de west" we moesten er wel twee maanden voor bijtekenen want de dienstplicht bestond uiteraard maar uit twaalf maanden maar dit deden we uiteraard met alle plezier. De best mogelijke plaatsing die je maar kunt bedenken. Zon, zee en strand, negen maanden lang naar "Curaçao"

Op 19 november 1991 was het zover. Vertrek vanaf schiphol om 11 minuten over 10 op weg naar een onvergetelijk en prachtig avontuur. Stoere mariniers of niet het was wel even slikken op het vliegveld. Negen maanden weg van je familie en je beste vrienden is niet niks natuurlijk maar zodra we met zijn allen in het vliegtuig zaten waren we al heel snel weer die stoere mariniers. Veel afgezien tijdens de opleiding en dit zou de beloning worden na al dat zwoegen en ploeteren. Na een lange vliegreis uiteindelijk met de bus van het vliegveld Hato naar marinebasis Parera vlakbij Punda. Het was lekker warm en de stemming was opperbest. De feeststemming sloeg vrij snel om toen we aankwamen op marinebasis Parera. Het ging er gelijk weer allemaal erg strak aan toe en in no time stonden we buiten aangetreden in ons sport tenue. Gelijk hardlopen in de hitte, niks geen feest maar zweten en afzien en schelden tot en met. Nou lekker is dat uiteraard hoorde dit allemaal bij de ontgroening die alle nieuwe lichtingen moesten ondergaan.

Sportpaaj:
Hoe je het schrijft geen idee maar bij het indelen van de pelotons was er voor mij een ander baantje weggelegd. Voornamelijk vanwege mijn sport verleden als turner die uiteraard bekend was bij de marine werd ik benoemd tot sportpaaj. Ik kwam dus niet in een peloton terecht maar in een sporthal waar ik dagelijks te vinden was tussen 7:00 en 13:00. Wat mij betreft een fantastisch mooi baantje. Mijn kamergenoot Ed had het slechter getroffen. Hij stond dagelijks aan de poort en in het begin baalde hij daar stevig van. Mijn werkdagen bestonden dus uit sporten, sporten en nog eens sporten. Je was een soort van beheerder van de sporthal samen met een Sergeant en een Sergeant-Majoor. Als er pelotons kwamen sporten dan moest ik helpen met van alles en nog wat maar meestal was er geen kip te bekennen in de hal. Ik had het turnen terug op kunnen pakken maar dat deed ik niet. Mijn Sergeant was een geweldige badminton speler, hij kon de shuttle werkelijk tot op de millimeter nauwkeurig over het net droppen. Elke dag speelde we vele potjes tegen elkaar. Hij liet me echt alle hoeken van het veld zien en ondanks dat ik zowat alles terug sloeg won ik geen enkele keer van hem. Mooie vent was het en ik kon het prima met hem vinden. Hij had al erg veel meegemaakt in het korps en als ik het me goed kan herinneren was hij zelfs terug gezet in rang waarom dat weet ik niet meer precies. Wel liet hij altijd doorschemeren dat hij een bloedhekel had aan officieren dus daar zat ongetwijfeld wat oud zeer.


Hij ontmoette zijn vrouw toen hij in Noorwegen was gestationeerd en destijds woonde ze daar samen voor twee jaar op curaçao. Ik heb de Sergeant nog helpen verhuizen en merkte wel aan hem dat er waarschijnlijk wat overmatig drank gebruik in het spel was. Hij was overigens niet de enige met een drank probleem. Ik kwam wel eens vaker op plaatsen op de basis waar je normaal gesproken als marinier niet mocht komen (bij de officiers) die zopen zich ook echt helemaal klem daar. Ik paste wel eens op de kinderen en het huis van de Sergeant-Majoor als ze op stap gingen of iets dergelijks. Absoluut een zeer goede vent en wat serieuzer dan de Sergeant die overal schijt aan had en ook een zeer fanatiek sporter. Ik heb hem wel eens weg moeten halen van zijn vrouw uit de bar van de officieren. Met knikkende knieen kwam ik daar binnen (niet van de drank) maar de Sergeant-Majoor was een stuk losser als anders zullen we maar zeggen. Hey Angelo hoe is het en toen begon hij wat onzin uit te kramen. Met pijn en moeite kreeg ik hem mee uit de bar om hem daarna thuis af te zetten. Hij had overigens zeker geen drank probleem en was verder gewoon een keurige huisvader met een erg leuk gezin.

Naast badminton leerde ik een beetje schermen, wat judogrepen een enkele keer boksen en ik was regelmatig te vinden in het krachthok elders op de basis. Dat boksen dat was snel gedaan. Later kwam er een tweede sportpaaj bij (Glenn) die ook bij mij op de kamer sliep. Hij was sparring partner van één of andere bekende kickbokser. Mijn eerste boks partijtje eindigde gelijk in een knock out na de eerste de beste klap/trap die ik van hem kreeg. Zelf mocht ik zo hard als ik kon op zijn buikspieren of zijn kop slaan die gast vertrok geen spier en was met geen mogelijkheid tegen te grond te krijgen. Daarnaast was er nog het zwembad helemaal aan de andere kant van de basis vlak bij de poort en het CAF. Ook dit viel onder onze werkzaamheden maar normaal gesproken werd er tijdens een werkdag niet gezwommen. Het zwembad diende meer voor buiten de werkuren. Ik moest het zwembad en daarbij het zwembadwater onderhouden (controleren van ph waarde en dergelijke) en indien nodig bijvullen met zakken kalk als ik het goed heb. De enige keren dat ik het kaki uniform aan moest trekken was tijdens het verplichte wachtlopen om de zoveel tijd. Op de basis maar ook op het vliegveld Hato en nog wat andere locaties. Je deed in principe niets anders dan een beetje films kijken en om de beurt snurken natuurlijk. Op het vliegveld Hato werd het nog eens spannend voor mij omdat ik een hoge pief had doorgelaten zonder zijn ID te checken. Hij zette zijn legergroene Jeep in de achteruit en vroeg Wie ben ik? Ik had geen idee, ik wist niet eens wat voor rang de beste man had. Toen kreeg ik er op zijn zachts gezegd flink van langs. De beste man bleek een Generaal te zijn de hoogste officiersrang bij de marine. Na het wisselen van de wacht kon ik er niet eens van slapen zo baalde ik van dit voorval. Verder heb ik er gelukkig niets meer van gehoord.

Buiten werktijd:
Een werkdag eindigde om 13:00 en daarna was het een gewoonte en in principe dagelijkse kost om met een paar man met het busje van de marine naar het strand van seaquarium te gaan. Lekker niets doen flink bruin worden en wat luieren in de zon en rond 17:00 terug naar de basis om te gaan eten. Ook buiten werktijd ging ik nog veel sporten. Voornamelijk veel hardlopen en fitnessen. Hardlopen deden we ook regelmatig met een paar man. Zelf liep ik echt als de brandweer in die tijd. Twee kilometer voor we terug bij de basis waren zette ik al een eindsprint in en ik was niet kapot te krijgen. De Road Runners Club Korsou organiseerde een internationale wedstrijd van 17 km "Kareda di Schottegat" en ik deed uiteraard mee samen met mijn kamergenoot Ed en nog wat andere mariniers. Het startschot viel en ik ging er gelijk als een speer vandoor. Ed riep nog rustig aan man dat hou je nooit vol maar ik wilde aansluiten bij de kop van het veld. Ik had geen idee dat hier serieuze lopers van niveau aan mee deden maar hier kwam ik natuurlijk al snel achter. Na amper twee kilometer zakte ik al terug. Het was werkelijk bloedheet en ik wist niet wat me overkwam. Na een kilometer of tien zat ik er helemaal door, Ed een bikkelharde Fries die me normaal niet kon volgen als we gingen lopen kwam voorbij in een klein groepje in zijn herkenbare, moeizame, wat houterige stijl en riep "volgen, aanpikken man, kom op" Hij verdween snel uit het zicht ik was gewoon niet meer vooruit te branden en had mezelf dus volledig opgeblazen. Onderweg dacht ik zelfs dat ik mijn vader en moeder langs de kant zag staan juichen. Was volledig het padje kwijt en kan me nauwelijks herinneren hoe ik over de finish ben gestrompeld maar ik heb de race uiteraard wel uitgelopen.

Duikbrevet/Zeilen
Curaçao is echt een paradijs wat het duiken betreft. Prachtige koraalriffen en ontelbaar veel verschillende soorten prachtige tropische vissen. Via de marine heb ik met een paar man deelgenomen aan een officiële duikcursus PADI. Over het algemeen een prachtige opleiding maar ook momenten die minder leuk waren. Soms werd je duikbril onverwachts van je gezicht getrokken of werd de luchttoevoer plots dichtgedraaid. Niet prettig maar een onderdeel van de training. Samen met je buddy moest je dan de lucht delen. Ik had regelmatig problemen met het klaren van mijn oren en van mijn duikbril. Op een flinke diepte even paniek en ik schoot naar boven als een speer De instructeur hing aan mijn flippers omdat je rustig terug naar boven moet gaan. Ik dacht even dat het einde verhaal was. We hebben ook nog een nachtduik en een wrakduik uitgevoerd op zo`n 35 meter diepte. Ook voor deze cursus was ik geslaagd het brevet moet ik nog ergens hebben liggen maar veel zal ik er niet meer aan hebben. Ik ben zowat alles vergeten wat het duiken betreft en hoe mooi het ook was mijn favoriete hobby zal het in ieder geval niet worden. Omdat ik niet in een peloton mariniers zat ging ik ook vaak om met mensen van de vloot. Zo ben ik eens een dag gaan zeilen bij Brakkeput met vier man in totaal. Na het optuigen van de boot het water op dat was een geweldige ervaring. Behoorlijk zwaar dat wel en na deze dag flink wat blaren op mijn handen want als marinier moest ik me natuurlijk wel bewijzen. Ook zijn we een paar dagen met een groep marine mensen en een aantal mariniers naar landhuis ascencion geweest met de pater of beter gezegd de aalmoezenier.

Ford Thunderbird en motorrijbewijs:
Samen met Peter en Dirk kocht ik een Ford Thunderbird 5.7 liter V8 een ongelooflijke grote brede en lange Amerikaan. Ik kon er zelf amper mee rijden op de relatief smalle wegen op curaçao. De Ford slurpte benzine maar een liter benzine voor zo`n 70 cent deed de pijn toch enigszins verzachten. In de koffer lagen wat jerrycans water omdat de radiateur zo lek was als een mandje. Heel veel rijplezier hebben we er niet aan gehad want er was altijd wel wat kapot aan deze indrukwekkende Amerikaan. Je had daar ook de mogelijkheid om in korte tijd je rijbewijs te halen. Een auto rijbewijs had ik al en een vrachtwagen rijbewijs daar was ik nog te jong voor. Wel heb ik daar mijn motor rijbewijs gehaald. Hoe dit is zijn werk ging was te hilarisch voor woorden. De instructeur was een rasta man met een leger potje op zijn hoofd. Je sprak af met hem om 14:00 aan de poort en om 16:00 kwam hij zonder pardon aanrijden. De mentaliteit van het eiland "ze hebben echt alle tijd daar" daar was ik intussen wel aan gewend maar af en toe bleef het toch zeer irritant. Ik reed meer op een brommer dan op een motor. Richtingaanwijzers zaten er niet eens op je moest gewoon je hand uitsteken voor een afslag. Tijdens het examen reden we met zo`n 5 a 6 man achter elkaar. Gewoon een rondje in het wilde weg en wat achtjes draaien ergens op de weg. De rasta man heeft de helft van ons niet eens zien rijden en het oordeel was "Allemaal geslaagd" erg lachwekkend allemaal maar toch mooi mijn motor rijbewijs gehaald.

Uitgaan:
Zo braaf was ik natuurlijk ook niet op stap gaan deden we zowat elke dag. Iedere dag om 19:00 happy hour bij van der Valk. Op donderdag gingen we regelmatig naar landhuis Brievengat want daar was het altijd merengue dansen. Naar Rum Rummers in Otrabanda, discotheek The Cube en Club Facade en nog wat andere tenten. Veel drank en ongein dat helaas ook wel eens verkeerd afliep. Er werd wel eens gevochten of iets gemolesteerd maar daar deed ik absoluut niet aan mee. Er zijn zelfs een paar gasten naar huis gestuurd omdat ze het nodig vonden om een stuk van het van der valk hotel te verbouwen op eigen houtje. Er werd gelukkig wel keihard opgetreden vanuit het korps als je iets mispeuterde. Een avondje stappen van een paar mariniers eindigde wel heel dramatisch toen iemand uit de laadbak van een pickup truck viel en vrijwel op slag dood was. De vlag hing de volgende ochtend half stok iedereen was echt totaal van de kaart en diep geschokt na dit ongeval. Carnaval op Curaçao was wel weer één groot feest met praalwagens vol kleur en prachtige dames met mooie ronde billen die alle kanten op gingen op het ritme van de opzwepende merengue muziek.

Gezinshereniging:
Op de helft van deze periode van negen maanden mochten we voor twee weken naar huis. Gezinshereniging noemde ze dat. Ik had uiteraard enorm veel brieven geschreven aan familie en vrienden maar een hereniging was toch een zeer aangename verassing. Leuk om iedereen weer eens te zien en een echte "welcome home party" toen ik thuis kwam met familie en vrienden. Ook weer te gek om met mijn vrienden op stap te gaan en natuurlijk heerlijk om weer thuis te zijn bij mijn ouders en mijn zus. Ik had het zo naar mijn zin dat ik zelfs baalde dat ik terug moest naar Curaçao. Helaas weer een afscheid voor het laatste deel van mijn diensttijd in de west. Mijn ouders zijn ook nog op vakantie geweest in Curaçao samen met Fred en Paula in de periode dat ik daar zat. Was ook een leuke tijd ik heb ze natuurlijk zoveel mogelijk van het eiland laten zien. We hebben toen een geweldig wagentje gehuurd "DE VANCLEE" en hebben daar toen het eiland mee rond gereden. Mijn pa was chauffeur en we hebben toen heel wat afgelachen in dat wagentje. We hebben toen ook nog de halve finale van het EK voetbal Nederland - Denemarken gekeken in het Van der Valk Hotel.

Repatkist/einde diensttijd
Het einde was in zicht van een fantastische mooie tijd een week of zes van tevoren lieten we een zogenaamde repatkist in elkaar spijkeren door de timmerman op de basis om alle spullen huiswaarts te sturen. Nog veel genoten van de zon die laatste weken maar op het laatst had ik het wel gezien als ik eerlijk ben. Het was mooi geweest, onvergetelijk een fantastische levenservaring rijker. Ik heb nog op het punt gestaan om bij te tekenen. De volgende uitzending zou dan naar Cambodja zijn. Ik was het echt van plan maar gelukkig werd ik door mijn vader op andere gedachten gebracht. Cambodja daar wordt niemand vrolijk van aan het thuisfront. Er zou een nieuw bedrijf komen op de axelse vlakte en mijn vader was naar een bijeenkomst geweest waar deze plannen uitgelegd werden. Ik heb toen vanuit Curaçao nog een brief geschreven naar dit bedrijf en na thuiskomst en een eerste gesprek werd ik direct aangenomen. Tot op de dag van vandaag werk ik nog steeds op dit bedrijf. De marine is een geweldige organisatie. In mijn ogen was daar zowat alles perfect geregeld en werd alles zeer professioneel aangepakt. Het is echt een hele andere wereld. Iedereen die ooit bij de marine heeft gewerkt weet dat er een soort eigen taal (marinetaal) gesproken wordt. Een beetje een anti burger maatschappij mentaliteit. Je raakte hierdoor wel wat afgestompt op de één of andere manier maar als je eenmaal thuis kwam merkte je snel genoeg dat dit niet werkte in de gewone burger maatschappij. De stap in de wereld die Marine heet. Ik had het in ieder geval voor geen goud willen missen. Part 5 is van een hele andere orde meer zeker niet minder avontuurlijk dan mijn tijd bij het korps mariniers.

woensdag 20 oktober 2010

Looptraining 5.39 km

Was even vergeten hoe lekker het kan zijn om te sporten in de regen. Fietsen in de regen kan ook leuk zijn maar achteraf kun je dan nog een uur poetsen aan je fiets en dat is uiteraard iets minder interessant. Lopen in de regen is gewoon heerlijk. Blokjes van 5-4-3 3-4-3 minuten rustig gelopen en tussendoor steeds 1 minuut gewandeld. Ging echt weer heel soepeltjes vandaag. Het lijkt erop dat de spieren en pezen aardig beginnen te wennen aan de belasting van het lopen. 5.39 km gelopen/gewandeld in 27 minuten en 44 seconden, 11.7 km/u.

maandag 18 oktober 2010

Mijn Historie - Part 3 1991

Op je achttiende jaar werd je in de jaren 90 nog steeds opgeroepen voor de dienstplicht. De landmacht dat zag ik totaal niet zitten met mijn sport achtergrond. Ik wilde iets heel anders en vond die uitdaging bij het korps mariniers. (In 2013 is de volgende prachtige Docu uitgezonden De Uitverkorenen)


De Keuring:
Toelatingseisen waren zeer streng je moest in alle opzichten voldoen. Er volgde een drie daagse keuring in Amsterdam. Als bescheiden ventje uit zeeuws vlaanderen was het al een hele onderneming om in Amsterdam te geraken met de trein. Ik voelde me niet echt op mijn gemak toen ik eenmaal in Amsterdam was aangekomen tussen zo`n 70 andere kandidaten. De één zijn mond was nog groter dan de andere. Ik dacht nog bij mezelf dat wordt helemaal niets hier met mij. Er volgde veel testen en gesprekken en met bosjes tegelijk werden er mensen naar huis gestuurd. Uiteindelijk bleef er nog maar een select groepje over waaronder ik. Gek genoeg werd ik op de laatste dag nog eens op de weegschaal gezet. 55 kilo woog ik toen. hmmm ik vrees dat dit toch echt te weinig is jonge man. Je bepakking weegt al ruim 25 kilo dat zal een lastig verhaal worden tijdens het marsen. Ik heb alle testen doorstaan en wil dit zo ontzettend graag en ik ben er van overtuigd dat ik dit kan mijnheer ook met 25 kg bepakking. Kijk zulke mensen kunnen we wel gebruiken bij het korps gefeliciteerd jonge man je mag je kisten op gaan halen om deze alvast in te lopen. Van de 70 man werden er in totaal maar 2 man goed gekeurd waaronder ik. Super trots was ik toen ik thuis kwam met mijn kisten rond mijn nek.

De Opleiding: juni - november 1991 (filmpje)
Ik had thuis al getraind voornamelijk hard gelopen met een rugzak gevuld met een jerrycan water en veel trappen op en af gelopen bij de brug. In juni ging de elementaire vakopleiding mariniers van start in de Van Ghent kazerne te Rotterdam. Op dag één gelijk kaal geschoren althans gemillimeterd. Eerst een introductie bivak ergens op de heide daarna werd het flink afzien. Vooral het marsen dus lopen met volle bepakking was echt heftig voor mij. Probleem was eigenlijk dat ik veel moeite had om in de pas te blijven lopen met mijn korte beentjes. Ik moest dus als het ware altijd wat geforceerd lopen waardoor ik enorm veel last had van blaren. Er volgde verschillende bivakken (zie filmpje) waaronder bivak enkele man, bivak verdediging, bivak aanval en een amfibische opleiding in Texel. Vanaf dag 1 had korporaal Flier het al op mij gemunt, lekker was dat. Hij schreeuwde de longen uit zijn lijf zelfs zo erg dat hij zijn stem eens volledig kwijt was. Ik werd ook wel eens vastgekoppeld aan hem tijdens het marsen met een bruin leren koord. Zodra er spanning op het koord kwam begon hij te flippen en maakte hij me uit voor van alles en nog wat. Ik had altijd een vreemde eigenschap waar de korporaal totaal niet tegen kon. Ik had altijd een grijns op mijn gezicht al stierf ik duizend doden ik bleef lachen terwijl er natuurlijk helemaal niets te lachen viel. Speedmarsen (meestal 8 km) was ook altijd zwaar met wapen en basis bepakking. Het was eigenlijk puur intervallen. Hardlopen en terug (snel)wandelen. Dat hardlopen ging altijd vrij goed maar dat (snel)wandelen tussendoor was vreselijk. Ook tijdens de opleiding waren er vrij veel afvallers. Sommige konden het mentaal niet aan en anderen hadden te maken met blessures waardoor ze niet verder konden.

Ik heb het zelf zeker niet makkelijk gehad maar ik was zeker niet van plan om het op te geven ondanks alle pogingen van de korporaal om mij mentaal te breken. Achteraf gezien eigenlijk een prachtig figuur die korporaal Flier, een echte driller met een goede gemene kop erop maar toen vond ik het natuurlijk een enorme klootzak. Zodra het sport tenue aan ging en er gelopen moest worden dan was ik van voren te vinden. De korporaal stond aan de finish bij het rondje buiten de kazerne waar we met heel het blok (zo`n 90 man denk ik) aan begonnen. Ik kwam als vierde binnen en keek hem recht in de ogen aan, geweldig om te zien wat voor kop hij toen trok. Als er iemand iets verkeerd deed moest de hele groep er altijd voorop draaien. Ze verzonnen de gekste dingen achteraf allemaal erg lachwekkend maar ter plekke kon je wel door de grond zakken door al die rotgein. Kamerinspectie was nooit goed al was het nog zo netjes ze vonden altijd wel iets. Is die wc pot schoon Roelandt? jawel korporaal. Hij stroopte zijn mouwen op ging met zijn hand in de pot onder de rand en liet zijn bruine vinger aan me zien. WAT IS DIT???? stront korporaal en ze trokken je hele kamer met kasten en al overhoop. Spelletjes zoals koning lepeltik en de helmenrace waren dan wel weer leuk. Jas aan, jas uit was weer iets minder na een slopend bivak in de bus op de terugweg naar de kazerne. Ze konden je twee uur lang bezig houden met die onzin. De amfibische opleiding in Texel was vooral erg nat. Ik verzoop zowat als ik uit het voertuig moest springen met wapen en al om uiteindelijk het strand op te rennen. In het zwembad werd er een helikopter crash gesimuleerd. Je zat in een kooi met drie man en die lieten ze in het water vallen. Je moest blijven zitten tot de kooi op de bodem stond om daarna één voor één via een klein gat nog minimaal 15 meter onder te zwemmen alvorens je boven mocht komen.

Finex
Na deze training volgde de Finex een laatste bivak als examen waarin alles wat je geleerd had samen kwam. De Finex was een bizarre week. Vier dagen zonder slaap waardoor ik op den duur de vreemdste dingen voorbij zag komen in het bos. Zo stond er midden in het bos een frisdranken automaat en zag ik zelfs frikadellen speciaal voorbij komen (hallucinaties) een zeer zwaar bivak met een eindmars van 25 kilometer met volle bepakking terug naar de Van Ghent kazerne. Dit was een ware helletocht voor mij. Een eindeloze lange weg midden in de nacht waar je het eindpunt van ver kon zien maar dit punt leek geen meter dichter bij te komen. In de pas lopen ging al lang niet meer. De korporaal liep kilometers naast me te schreeuwen dat ik er mee op moest houden en in moest stappen in de bezemwagen. Wandelen ging ook niet meer het werd meer een soort van dribbelen tot ergernis van de korporaal die maar bleef schreeuwen om in de pas te blijven lopen. Uiteindelijk komt overal een eind aan dus ook aan deze helletocht. Onder luid applaus werden we binnengehaald en konden we onszelf met recht marinier noemen. Zie dit filmpje van een binnenkomst na de finex als voorbeeld. Ik had niet zomaar blaren mijn voeten zagen er echt vreselijk uit. Ik kon gelijk naar de ziekenboeg om mijn voeten te laten behandelen. Mijn kisten kreeg ik niet meer aan dus op slippers heb ik daar nog een dag krampachtig rond moeten lopen. Toen we naar huis mochten heeft Johnny de Feyter uit Terneuzen me nog op zijn rug gedragen om me in de trein en op de boot te zetten. Johnny was niet voor niets uitgeroepen tot "Best Men" van het hele blok in onze opleiding. Mijn vader en moeder stonden me in Breskens vol trots op te wachten.

Certificaat Korp Mariniers:
Op 8 november 1991 werd het certificaat uitgereikt in de Van Ghent kazerne te Rotterdam. Mijn ouders en mijn zus waren uiteraard ook aanwezig op deze speciale en mooie dag. Exercitie vond ik altijd geweldig om te doen. Altijd indrukwekkend zo`n grote groep die tot in de perfectie voorbij marcheert. Na deze dag was het spullen verzamelen van de kamer en naar huis. Het zat erop na weken lang afzien was het vervolg traject "uitzending naar de west" We werden geplaatst op Curaçao op marine basis Parera. Op 19 november vertrok ik naar Curaçao ik kreeg daar in mijn ogen het mooiste baantje wat je maar kunt bedenken als sportman. Hoe het me daar vergaan is dat lees je in Part 4.


Tacx vast verzet, 43 minuten

Even getwijfeld binnen of buiten rijden maar toch maar gekozen voor een korte training op de tacx omdat het anders weer haastwerk zou gaan worden om Lorena van school af te halen. Een programma van 43 minuten gereden op een vast verzet met 6 blokjes van 1 minuut boven de 300 watt. Ging echt moeizaam en de hartslag was ook wat aan de hoge kant na het intensieve gedeelte. Wel weer enorm lekker kunnen zweten en toch weer een voldaan gevoel. Vanavond 1 nachtje werken en dan donderdag pas weer in de ochtenddienst. Vrije tijd genoeg dus de komende dagen.

zondag 17 oktober 2010

Mijn Historie - Part 2 1984 - 1988

Naast het turnen kon ook ik niet ontsnappen aan de hype fietscrossen/bmx-en in de jaren 80. Prachtige en zeer snel groeiende sport in die tijd. Al snel was er een fietscrossclub in Sas van Gent genaamd "The Jumping Bikes" met veel leden en een eigen crossbaan. Ik deed het er maar een beetje bij naast het turnen maar het was zeker een mooie tijd. Ik had toen verder nog helemaal niets met fietsen maar bmx-en vond ik zeker leuk om te doen. Ik stond wel eens op het podium en in 1984 werd ik clubkampioen maar zo goed als mijn zus was ik zeker niet. Zelf was ik toen veel te bang aangelegd. Ik kon goed starten maar zodra we met zijn allen volle bak de eerste bocht in vlogen dan kneep ik vrijwel als eerste in de remmen. Mijn vader was toen trainer van de The Jumping Bikes. We reden veel wedstrijden in de buurt. In Terneuzen hadden ze een erg snelle en mooie crossbaan. Op de plaatsen waar er geen crossbaan aanwezig was werd er door het veld gereden waar het parcours was afgezet met linten. Het was eigenlijk gewoon veldrijden vooral in België waar we ook gingen fietsen was dit voornamelijk het geval. Ook mijn vader (NR 18) deed net zoals veel andere vaders ook wel eens mee om door het veld te crossen in de veteranen klasse. Zelf reed ik op een Motobecane en mijn zus reed op een Mongoose. Er was altijd vrij veel sleutelwerk betreft de verzetten. Tandwielen wisselen omdat je reed met een vast verzet en dus niet kon schakelen. Afhankelijk van de snelheid van de baan werden de juiste verzetten gekozen.

In de beginjaren reden we dus altijd wedstrijden in zeeuws-vlaanderen. Mijn zus reed gewoon tussen de jongens en won erg vaak van al die gasten. Uiteindelijk zijn we voornamelijk voor haar naar de echte fietscross bond verhuist en gingen we wedstrijden rijden in Brabant. Mijn zus werd een powderpuff girl, zo noemde ze die klasse van de meisjes destijds. Ik kwam terecht bij de experts en had daar niet echt veel te zoeken maar ook daar ben ik toch wel eens op het podium gesukkeld volgens mij. Ik had altijd wel wat als mijn stuur een millimeter scheef stond werd ik gek. Ik kan me nog wel goed herinneren dat we na een lange autorit uitstapten en dat ik mijn slippers nog aanhad en dus mijn crossschoenen was vergeten. Mijn vader kon dat niet echt waarderen toen (haha) Was nog een hele toestand want moest toen steeds schoenen wisselen met mijn zus (volgens mij) na elke manche. Mijn zus fietste daar altijd erg goed. Ze kon keihard fietsen en ze had ook een zeer herkenbare stijl op de fiets. Er reden daar ook crossers rond die gesponsord werden waaronder de rijders van het mongoose team van Gerrit Does. Mijn zus werd een tijdje op de voet gevolgd door deze man en ik kan me herinneren dat ze in ieder geval een mongoose outfit heeft gekregen. In het team zelf is ze nooit geraakt waarom dat kan ik me niet precies herinneren. Ze fietste ook tegen Corine Dorland die net altijd iets beter was Corine is uiteindelijk zeer succesvol geworden. Ze werd maar liefst 10 x wereld kampioen bmx-en en is daarna overgestapt naar het mountainbiken waar ze ook een indrukwekkende palmares bij elkaar heeft gereden waaronder deelname aan de olympische spelen en een 2de plaats tijdens een world cup wedstrijd in Houffalize. Mijn zus heeft ook nog wel eens een internationale wedstrijd gereden in de rijnhal in Arnhem en in Slagharen als ik het goed heb. Daar hebben we het nog wel eens over omdat ze toen op jonge leeftijd op een hilarische manier probeerde te communiceren met Engelse of Amerikaanse meisjes (have you kips on the farm) kips daar begrepen ze natuurlijk geen snars van.

Ik ben nog op zoek naar foto`s van ons uit die tijd die liggen ongetwijfeld ergens te verstoffen op de zolder. Veel details en uitslagen heb ik niet van mezelf enkel wat bekers. Laten we het er maar op houden dat het een geweldige tijd was. Ik begrijp alleen niet hoe ik dit toen kon combineren met het turnen maar het zal wel afhankelijk geweest zijn van het seizoen. Waarschijnlijk voornamelijk wedstrijden turnen in de winter en crossen in de zomer. Nu ben ik helemaal in de ban van het mountainbiken "Back to my roots" zullen we maar zeggen. Part 3 wordt echt "de diensplicht" ook een zeer sportieve tijd.

Looptraining 5.38 km

Slecht geslapen afgelopen nacht dus ruim de tijd genomen om wakker te worden en te ontbijten. Rond kwart voor één vertrokken voor een rondje hardlopen/wandelen. Deze keer blokjes van 2-3-4/4-3-2-1 minuten hardlopen tussendoor steeds 1 minuut wandelen. Fris windje en ook tijdens het lopen merkte ik toch dat er een stevig briesje stond vandaag. Voordeel van lopen is dat je erg snel op temperatuur bent. Na net geen 3 km lopen ging de pace kortstondig omhoog naar 3:18 min/km omdat ik achterna werd gezeten door een klein gemeen en bijtgraag k*thondje. Heb me al vaker moeten verontschuldigen tov honden liefhebbers maar ik en honden gaan echt niet samen. Ben echt doodsbang voor die beesten wat voor een formaat dan ook. Na zo`n 150 meter rennen aan 18 per uur gaf die hotdog het gelukkig op. Jeetje zeg ongelooflijk dat ze gewoon los lopen (bij een paardenmanege) en achter iedereen aanvliegen die voorbij komt lopen. Goed dat ik geen hartslagmeter om had vandaag want dat was absoluut een record max hartslag geworden van angst. Ik ben vroeger is erg gemeen gebeten in mijn elleboog vandaar dit trauma vrees ik.

Ik heb me onderweg overigens flink moeten inhouden om er niet nog een lusje aan vast te plakken. Geweldig zo'n rondje lopen rond de 5 km maar voor je het weet ben je weer al thuis. Gelukkig heb ik me ook deze keer kunnen inhouden. Het is eerst zaak om op te bouwen om 5 km te lopen zonder tussendoor te wandelen. Dat wandelen doe ik nog steeds om blessures te voorkomen. Tot nu toe gaat het nog steeds super. Voorlopig geen pijntjes te bekennen ook de heup houdt zich erg goed. Ik heb deze week drie keer kunnen lopen dat is al heel wat meer dan ik had verwacht. Rustig blijven opbouwen dus. Totaal 5.38 km gelopen/gewandeld in 28 min en 41 sec aan 11.3 km/u gemiddeld.

zaterdag 16 oktober 2010

Mijn Historie - Part 1

Terug duiken in je verleden is een mooi iets om herinneringen op te halen aan goede en minder goede tijden. Op sportgebied begon het bij mij allemaal al als klein ventje. Ik was een jaar of acht toen ik begon met turnen bij de sasse turnvereniging THOR. Ik kwam terecht bij de selectie jongens onder de bezielende leiding van Bennie Vermandel, een voormalig Nederlands kampioen turnen uit de jaren 60. Veel kan ik me uit die begin tijd natuurlijk niet herinneren maar een aantal dingen zijn me zeker bijgebleven. Krantenknipsels, medailles, vaantjes en bekers helpen me om de herinneringen van weleer weer een beetje tot leven te brengen. Ik besef nu pas wat voor een invloed mijn toenmalige trainer Bennie Vermandel destijds op me heeft gehad. Een gedisciplineerd en vakbekwaam leermeester waar ik hem echt eeuwig dankbaar voor zal blijven. Bennie heeft mij op sportgebied zonder twijfel gevormd tot de persoon die ik nu ben.

Trainen:
We trainden destijds toch al acht uur per week waarvan vijf uur in Sas van Gent en Westdorpe en drie uur regionale training in Vlissingen. Die tijd kan ik me nog wel goed herinneren. Elk weekend met het veerpont Breskens naar de overkant om daar drie uur stevig te trainen onder begeleiding van Bennie Vermandel en Henk Dissen. De concurrentie trainde overigens bijna twee keer zoveel als ons. veertien a vijftien uur werd er door sommige verenigingen getraind die ook wat meer faciliteiten en mogelijkheden hadden dan ons. De drijfveer en de inzet van Bennie was echt ongekend helaas was ik toen nog te jong om te beseffen hoe knap dit eigenlijk was. Je hele ziel en zaligheid en vrije tijd in het turnen steken om jonge jongens telkens weer te motiveren en te vormen tot goede turners en daar je zelfvoldoening uit halen. Uren hebben we doorgebracht achter het krijtbord waar Bennie poppetjes tekende om te laten zien hoe iets uitgevoerd moest worden. Veel uitleg en dus theorie en in de praktijk deed hij nog erg veel oefeningen voor zelfs tot op latere leeftijd was een salto, een handstand op de brug of een andere oefening geen probleem en keken wij leergierig en vol bewondering toe hoe dit uitgevoerd moest worden. Veel krachttraining, vooral veel buikspieren op de kast. De benen werden vastgehouden je hing met je hoofd naar beneden en steeds naar boven je knieën aantikken met de ellebogen (superzwaar was dat altijd) ook optrekken aan de rekstok hoorde er altijd bij en diverse oefeningen om de sprongkracht te vergroten. Discipline, mentaliteit en dus doorzettingsvermogen werden ons met de paplepel ingegoten op een verantwoorde manier. Turnen is overigens een geweldige basis voor vele andere sporten.

Resultaten:
Wedstrijd turnen is wel zeer zenuwslopend althans voor mij was dat altijd het geval. Ik was altijd zeer gespannen tijdens wedstrijden en was altijd bang dat ik mijn oefening zou vergeten. Gelukkig gebeurde dit zelden maar het kwam wel eens voor dat ik de elementen door elkaar haalde. Die spanning vond ik nooit prettig voor de wedstrijden maar als je eenmaal bezig was dan kwam het meestal wel goed. Een doos vol krantenknipsels die mijn moeder zorgvuldig heeft bewaard laten diverse resultaten zien maar zeker niet alle behaalde resultaten. In 1984 toen ik twaalf jaar was werd ik voor het eerst zeeuws kampioen bij de jongens. Ik ben diverse malen club kampioen en zeeuws kampioen geworden. Mijn beste resultaten individueel waren twee derde plaatsen bij de Nederlandse kampioenschappen. Het hoogtepunt was een eerste plaats bij de Nederlandse kampioenschappen voor clubs in Sas van Gent. Samen met Alexander de Mey en Nico de Moor werden we Nederlands kampioen waar ik individueel de hoogste score van de dag noteerde. Een heel mooi resultaat en een extra gouden randje omdat het een thuiswedstrijd was. In 1990 won ik de Alphons de Vliegher-trofee. Deze trofee, genoemd naar een man die jaren één van de stuwende krachten binnen de turn en gymnastiek vereniging THOR in Sas van Gent was, is eigenlijk verbonden aan het clubkampioenschap van de sasse vereniging (bron De stem) De Alphons de Vlieger-trofee moet één van mijn laatste overwinningen zijn geweest.

Einde turn carrière:
Ik ben een beetje op een vreemde manier aan het einde van mijn turn carrière gekomen. Eigenlijk gooide de dienstplicht roet in het eten. Ik heb wel de mogelijkheid gehad om te blijven turnen na mijn opleiding bij het korps mariniers maar heb daar geen gebruik van gemaakt. Na mijn diensttijd heb ik wel geprobeerd om het terug op te pakken maar de motivatie was zo goed als verdwenen. Op hoog niveau turnen zat er niet meer in daarvoor had ik te veel achterstand opgelopen en ik beperkte me tot zo`n twee trainingen per week. Steeds vaker ging ik niet trainen en uiteindelijk ging ik helemaal niet meer trainen en ben ik eigenlijk plots gestopt met turnen. Achteraf gezien een ondankbare manier van uit elkaar gaan besef ik me nu tegenover mijn trainer Bennie Vermandel. Een gesprek hebben we niet meer gehad, ik bleef gewoon weg om daarna nooit meer een stap in de gymzaal te zetten. Op zijn minst had ik Bennie fatsoenlijk moeten uitleggen waarom ik het niet meer zag zitten om actief te blijven turnen. Bij deze wil ik Bennie alsnog enorm bedanken voor alles wat hij voor mij en de andere sasse turners heeft gedaan en betekend.

donderdag 14 oktober 2010

Looptraining 5.13 km

Toch wel lekker zo`n dagje vrij op een door de weekse dag. Het breekt zo lekker de week zullen we maar zeggen. Kinderen naar school, Inge gaan werken en een zee van tijd omdat ik vrij vroeg was opgestaan. Rond 11:15 vertrokken voor een rondje hardlopen/wandelen. Begonnen met 1 minuut hardlopen gevolgd door een minuut wandelen daarna steeds 2 minuten hardlopen gevolgd door een minuut wandelen. Ging super makkelijk vandaag echt heerlijk maar wel rustig gelopen. Laatste blokje weer 1 minuut hardlopen en na het stopzetten van de Nike+ sportband nog een flink stuk uitgewandeld als cooling down. Af en toe wel een beetje frustrerend om te lopen met de rem erop maar wel verstandig als ik wil blijven hardlopen voor een langere tijd. Rustig opbouwen is super moeilijk voor mij omdat ik normaal gesproken zonder moeite 13 a 14 km/u kan lopen maar vooralsnog gaat het allemaal volgens plan. Wederom geen last van mijn heup of andere klachten. Zondag weer een looptraining als er achteraf geen klachten optreden.

Na de middag mijn oudste dochter tegemoet gefietst in Sluiskil omdat ze anders alleen naar huis moest fietsen en daarna mijn jongste dochter opgehaald met de fiets in Westdorpe. Genoeg beweging gehad in ieder geval. Uiteraard ook nog wat huishoudelijke taken uitgevoerd en straks koken voor de dames. Voorlopig niets te klagen over de vierploegendienst je hebt hierdoor toch iets meer vrije tijd. Aankomend weekend moest ik normaal gesproken wel een volledig weekend werken, dat is iets minder interessant natuurlijk (zaterdag in de middag, zondag en maandag nachtdienst) zaterdag en zondag heb ik vrij genomen dus enkel morgen nog één middag dienst en dan weer al weekend.

dinsdag 12 oktober 2010

Tacx 8x30 sec 380 watt

Tacx training afgewerkt met acht korte blokjes van 30 seconden aan 380 watt. Herstel tussen de blokjes anderhalve minuut. Met warming up en cooling down in totaal een programma van 31:30 min. Wederom zijn de blokjes te kort om de hartslag de hoogte in te jagen maar ook deze keer was dat de bedoeling van de training. Kort maar krachtig om wat explosiever te worden. Wattage was nog goed te doen dit kan zeker nog wat omhoog. Weer super lekker kunnen zweten.

Vandaag definitief besloten om tot januari te stoppen met mountainbiken. Mijn fiets is gejat dat is bekend maar ik had al van verschillende mensen een aanbod gekregen om een bike te lenen tot die tijd. Om diverse redenen zie ik hier nu vanaf. Binnenkort waarschijnlijk een operatie aan mijn zitvlak (26 oktober weet ik meer) Een fiets lenen van iemand is nu ik erover nadenk echt helemaal niets voor mij. Daar ben ik veel te precies voor (ja ik heb idd een afwijking haha) bij mij moet echt altijd alles kloppen wat mijn fiets betreft. De Trek stond dan ook precies afgesteld zoals ik wilde en daar voelde ik me prettig bij. Het is op zich jammer want ik had de smaak net erg goed te pakken en ik voelde al dat ik elke rit wat sterker werd op de mtb maar aan de andere kant heb ik trainingsmogelijkheden genoeg. Tacxen, hardlopen, crosstrainer, zolang het weer het toelaat een wat langer ritje op de racer en wat woon/werkverkeer op de stadfiets. Ik zal het sociale aspect en het mtb-en midden in de natuur (de bossen) wel even missen maar ook dat overleef ik wel weer. Ik zou een low budget bike kunnen aanschaffen om weer aan de gang te gaan maar ik heb al gemerkt dat het achteraf upgraden vele malen duurder is dan gelijk een complete bike naar je zin te kopen. Nog even sparen dus voor een nieuwe Trek, Scott of Specialized MTB. Eerst maar eens naar bikemotion eind oktober om een definitieve keuze te maken welke het moet gaan worden.

Het staat wel vast dat ik wat meer wil wat het mtb-en betreft in plaats van enkel wat biken om de winter door te komen. Een te gekke sport om te doen met nog heel veel uitdagingen in het verschiet voor mij persoonlijk. De verhouding racefiets/mtb wordt misschien wel 50/50 volgend jaar. Ik wil me toeleggen op het rijden van mtb marathons. Er is nog veel werk aan de winkel maar ik wil kijken hoever ik kan komen op dit gebied. Ook op de racefiets ga ik op zoek naar wat nieuwe mooie uitdagingen. Ik heb begrepen dat er ook wat nieuwe cyclo`s op komst zijn maar welke dit zijn dat weet ik op het moment nog niet. Voorlopig gewoon lekker verder trainen om terug wat explosiever te worden net zoals vroeger onder het motto ALLES MAG NIETS MOET !!

maandag 11 oktober 2010

Looptraining 5 km

Vanmorgen met de fiets naar het werk gereden en terug naar huis in volle vaart op de stadfiets met de verzuring in de benen. Stond ook maar weer eens voor de brug dus het korte steile kantje nog een paar keer opgereden op mijn zwaarste verzet. Toch weer mooi meegenomen als stukje krachttraining.

Gelukkig geen last meer gekregen van mijn heup na de laatste loop/wandel training. Vandaag 2 minuten hardlopen gevolgd door 1 minuut wandelen en zo verder. Hardlopen ging deze keer vrij moeizaam maar toch met een lekker gevoel thuis gekomen. Nu weer minimaal 2 dagen rust wat het lopen betreft om blessures te voorkomen. Mocht ik ergens last van krijgen de komende dagen dan kan ik de volgende loop training misschien beter 2 minuten hardlopen gevolgd door twee minuten wandelen in plaats van 1 minuut. Morgen of woensdag een krachttraining met korte blokjes op de tacx.