zondag 28 september 2008

Duurtraining D1, 100.6 km, 3 uur en 24 minuten, 29.6 km/u


Vanavond weer in de nachtdienst dus iets langer geslapen als normaal op de zondag. Ik sms en bel nog even met Fred en rond 11 uur stap ik op de fiets om Fred tegemoet te rijden richting Terneuzen. Voor Sluiskil kom ik hem al tegen, Fred keert om en we vervolgen onze weg. De bedoeling van vandaag is zo`n drie a drie en een half uur rustig te rijden. Voor sluiskil slaan we linksaf en rijden we richting Philippine, eenmaal aangekomen in Philippine slaan we rechtsaf richting de braakman. Het is nog steeds behoorlijk mistig maar koud is het niet. Net als ik een foto heb genomen duikt er vanuit de mist een groep fietsers op. Ik meen een aantal mensen te herkennen van de toerclub van Sas van Gent maar zeker weten doe ik het niet. De hartslag zit laag in D1 en ik voel me erg goed vandaag. Fred heeft gisteren nog een interval training gedaan en geeft aan wat vermoeid te zijn. We fietsen uiteindelijk naar Breskens, de zon is intussen doorgebroken en de mist is verdwenen. Het is echt prachtig fietsweer vandaag, en we komen dan ook er veel fietsers tegen. Bij Breskens stoppen we even voor een korte plas pauze. Ik werp nog een blik op het strand en we stappen daarna weer terug op de fiets. Nu naar Cadzand, de wind die tot nu toe amper aanwezig was zwelt een klein beetje aan maar veel wind is het echt niet. Fred gaat op het stuk naar Cadzand achter me fietsen om zijn hartslag wat onder controle te krijgen. Ik fiets nog steeds laag in D1 en het gaat lekker. Eenmaal aangekomen in Cadzand slaan we linksaf, via Zuidzande en Oostburg fietsen we terug richting ijzendijke. Bij het benzinestation zien we nog een collega van ons die we luidkeels begroeten. Fred geeft nogmaals aan dat hij moe is en misschien beter eens een weekje niets kan doen. Zou inderdaad niet slecht zijn een weekje rusten, naar je lichaam luisteren is gewoon erg belangrijk. We fietsen rustig verder maar Fred blijft toch in D2 fietsen. Bij de brug van Sluiskil fiets Fred rechtdoor richting huis, ik sla af richting Sas van Gent. Tot vanavond roep ik en naar de koers kijken hé vanmiddag. Van sluiskil naar Sas heb ik tegenwind, niet echt veel maar de hartslag stijgt af en toe wel naar de D2 zone. Als ik in Sas aankom staan er net geen 100 kilometer op de teller. Ik fiets voorbij mijn huis en fiets nog een stukje heen en weer om de 100 kilometer vol te maken. Erg lekker gefietst vandaag !!

woensdag 24 september 2008

Souplesse training D2, 62.9 km, 1 uur en 58 minuten, 32 km/u, 104 rpm

Lance Armstrong keert terug bij Astana, ik vind het prachtig dat hij weer gaat fietsen maar hoe moet dat nu met Contador. Het is goed mogelijk dat Contador het team nu gaat verlaten omdat hij het kopmanschap niet met armstrong wil delen. Armstrong heeft overigens al verschillende medische testen ondergaan bij zijn nieuwe ploeg. Bij die tests leverde hij de beste prestatie van heel de Astana ploeg. Ongeloofelijke sportman die Lance. Ja, ik ben fan dat steek ik niet onder stoelen of banken, al zijn de meningen over zijn rentree flink verdeeld.

Vandaag heb ik een souplesse training afgewerkt, hoge trapferquentie en de hartslag in D2 (157 - 174) Rond half vier vertrek ik langs het kanaal, via de zandstraat en Philippine richting de braakman. De trapfrequentie hou ik tussen de 106 en 110 rpm en ik fiets op mijn binnenblad. Daarna langs de zeedijk richting Breskens. Langs de zeedijk gaat het tempo nog wat omhoog en schakel ik weer buitenblad, de trapfrequentie hou ik nog steeds tussen de 106 en 110 rpm. De planning is om zo`n 60 kilometer te fietsen vandaag. Als ik Hoofdplaat voorbij fiets en op de teller kijk zie ik dat ik beter niet helemaal tot Breskens kan rijden. Na hoofdplaat net voor "nummer een" sla ik linksaf richting schoondijke. Het gaat lekker vandaag, de wind valt op zich wel mee vandaag. Op sommige stukken moet ik wel eens terug schakelen om de trapfrequentie hoog en de hartslag in D2 te houden. Op de rotonde van Schoondijke driekwart rond richting ijzendijke. Weer een lang stuk dus ik kan lekker door blijven trappen. Bij de verkeerslichten in ijzendijke ga ik rechts en direct weer links over het smalle lange fietspad richting Philippine. Daarna dezelfde weg terug, zandstraat en daarna weer langs het kanaal terug naar huis. Langs het kanaal gaat het tempo nog even behoorlijk omhoog, de wind zit hier duidelijk in mijn voordeel. Na net geen 63 kilometer klok ik af, een gemiddelde trapfrequentie van 104 rpm. Thuis weer gelijk aan de recovery drank en daarna een welverdiende douche. Lekker getraind !!

maandag 22 september 2008

Korte hersteltraining, 23.2 km, 48 minuten, 29 km/u (sportvoeding)


Na gisteren weer even de beentjes rustig losrijden. De batterij van de borstband blijkt na aanvang echt leeg te zijn. Ik doe de borstband onderweg maar even af daar heb ik nu toch niets aan. Morgen dus maar gelijk de batterij vervangen. Op zich best wel eens lekker om zonder hartslagmeter te rijden. Het was wederom mooi weer vanmiddag om een stukje te fietsen door de polder. Na 48 minuten hou ik het voor gezien de beentjes zijn weer lekker los gereden.

Ik heb me de laatste tijd ook wat meer verdiept in het herstel na een training. Ik zat vaak dagen lang met zware benen vooral na de zwaardere toertochten. Nu ben ik begonnen met het drinken van recovery drinks na een zware training of toertocht. Dit bevordert spierherstel na zware en langdurige inspanningen. De spierglycogeen reservers worden dan weer aangevuld en de drank bevat aminozuren waaronder glutamine wat weer belangrijk is voor de bouw van eiwitten. Zware trainingen beschadigen je spierweefsel, je lichaam gebruikt proteïne om deze beschadigingen te herstellen. Hoe sneller dit herstelproces kan beginnen hoe beter voor de spieropbouw. Ik heb gisteren en vandaag een shake gedronken en de benen voelen echt al een stuk beter aan dan voorheen. Ook voor de opbouw van de spieren in de winter ga ik me wat meer bezig houden met de daarvoor bestemde sportvoeding. Ik heb er altijd lacherig over gedaan en altijd gezegd dat ik bij wijze van spreken wel op een boterham met pindakaas fiets. Nu kom ik daar zeker op terug, ook vitaminen moeten aangevuld worden als je veel traint. Nee, ik ga niet aan de dope (haha) maar het belang van sportvoeding is me nu echt wel duidelijk geworden.

zondag 21 september 2008

Safety Jogger Classic, 105.6 kilometer, 4 uur en 5 minuten, 25,9 km/u

http://www.safetyjoggerclassic.be/
Onze geplande rit in Oudenaarde kreeg na aankomst een verrassende wending. Iets over acht uur waren we vertrokken richting Oudenaarde en het viel ons al op dat er redelijk wat auto`s die richting op reden met fietsen op de auto, vooral veel MTB fietsen. Niet veel later ziet Fred een bord staan waar uit blijkt dat er inderdaad iets te doen is in Oudenaarde op 21 september. Wat kunnen we nog niet precies zien, maar als we oudenaarde binnenrijden dan weten we zeker dat er vandaag een georganiseerde toertocht zal plaatsvinden. De parking bij evenementenhal "de Qubus" die ik van te voren had uitgezocht blijkt ook de parking te zijn voor deze toertocht. Hebben wij weer, we laden de fietsen uit op de parking en als we om ons heen kijken zien we eigenlijk alleen maar mountainbikes. Ik vraag aan een persoon naast ons om wat voor tocht het precies gaat. Een MTB tocht antwoordt hij en steekt doodleuk een peukje op (ff de longen opwarmen zeker) Het is vrij fris zo op de vroege morgen en ik probeer het nog even bij een verkeersregelaar. Weet u misschien waar we het beste kunnen starten voor een deel uit de "van petegem" en ik laat hem de route zien. Ik kom niet van hier, wij komen van Aalst, en die andere Qubus daar een eindje verder. Die komt ook niet van hier, de humor van de Qubus gaat er op de vroege morgen nog niet in bij deze jongeman. Hij kijkt me alleen wat verdwaasd aan, we komen er wel uit zeg ik. We besluiten maar naar de inschrijving van de tocht te gaan misschien dat ze ons daar op de route kunnen helpen. Eenmaal aangekomen bij de inschrijving blijkt het niet alleen om een MTB tocht te gaan. Er zijn ook 4 routes voor de racefiets 30, 60, 90 en 110 kilometer. Wat gaan we doen Fred zullen we maar gewoon inschrijven dan doen we hier gewoon aan mee. We gaan naar binnen en vragen bij de inschrijftafel of er ook beklimmingen zitten in de 110 kilometer route. Ja, zegt de beste man een stuk of vier maar welke weet hij ons niet precies te zeggen. Er zit wel een broertje in van de koppenberg zegt hij. We besluiten toch maar in te schrijven. 5 euro en drie bevoorradingen onderweg, ik weet dat de tochten in Belgie altijd erg goed verzorgd zijn dus bij deze tocht zal het ook wel in orde zijn.

Iets voor 10 klikken we in de pedalen, binnen in de hal. Ja, de inschrijving en de start waren gewoon binnen in de hal. We gaan op weg voor 110 onbekende kilometers. We zijn nog maar net onderweg en we krijgen al een kasseistrook voor onze kiezen. Oeps, dit zal zo heel de weg toch niet gaan want kasseien dat is gewoon niet mijn ding. Het is gelukkig maar een kort stukje, de route is goed te volgen met duidelijke oranje pijlen. Het parcour loopt vooral glooiend, veel vals plat dus in het begin. Echt veel fietsers zijn er niet op de route, lekker rustig dus. De hartslagmeter doet van het begin al raar, springt heel vaak naar 220 slagen en dergelijke. De batterij van de hartslagband zal wel zo goed als leeg zijn. Er zijn bijna 30 kilometer verstreken en we belanden weer op een kasseistrook. Een behoorlijke lange strook en het gestuiter kan weer beginnen. Fred verkiest het strookje asfalt aan de rechterkant net als alle anderen. Ik blijf op de kasseien rijden, de hartslag stijgt zelfs even boven de 190 slagen maar ik vertik het om op het asfalt te gaan rijden. In de verte zien we de eerste bevoorrading, het gestuiter is voorbij, de kasseien lagen er zeker niet best bij. De bevoorrading is zoals verwacht dik in orde er is echt van alles te krijgen. We vullen de bidons, plegen nog snel even een plasje en zijn weer onderweg. We komen al snel de eerste officiele klimmetjes tegen. We rijden een tijdje achter een groepje aan op zo`n 20 meter afstand, er volgt nu een wat steviger klimmetje. Ik blijf op het buitenblad rijden en voor ik weet fiets ik helemaal van voren. Hoe lang de klim is weten we niet, ik besluit maar om flink door te rijden. Ik kijk even achterom en er fietst nog 1 fietser achter me. Nog een tandje bij dan maar, de klim loopt veel langer door dan we in eerste instantie dachten en de hartslag loopt zelfs even op tot 196 slagen. De laatste volger gaat er ook af. Boven wacht ik op Fred die op zijn eigen tempo naar boven is gefietst. Er volgen nog wat klimmetjes maar vraag me niet welke. Er is 1 klim bij die flink steil is vooral op het eind, later op de polar zag ik dat dit een stukje 20 procent was. Dat verklaard waarom sommigen moesten afstappen om te voet verder te gaan. Ik sta klaar met het fototoestel in de aanslag en zie Fred ook lopen in de verte. Kramp gekregen aan de binnenkant van zijn bovenbenen. Voor het einde van de klim springt hij weer op zijn fiets, gewoon rustig blijven door fietsen Fred en even goed drinken zeg ik. Het groepje waar we eerder even achter reden komen we onderweg steeds opnieuw tegen. Na 80 kilometer heeft Fred het wel een beetje gehad met het klimmen. We hebben al meer dan 5 borden zien staan met "helling" dus het klimmen zal nu wel ongeveer gedaan zijn zeg ik. Het is te hopen zegt Fred anders gooi ik mijn fiets nog weg straks. Zonde voor je fiets Fred, die fiets kan er verder ook niets aan doen. We hebben eerder weer al een bevoorrading meegepakt en de volgende die we tegen komen slaan we over. We kunnen beter door rijden anders wordt het al snel laat. De groep die nu achter ons aan fietste stoppen wel bij de bevoorrading. In de verte zien we de weg weer flink stijgen. Oeps toch nog een klimmetje, en nog een vrij lange klim ook. Fred moedigd zichzelf aan en komt goed boven, ik stond weer klaar met het fototoestel (gsm) in de aanslag. Ik waag me niet meer aan voorspellingen van het aantal beklimmingen, we zien wel wat er nog komt. Weer kasseien maar deze keer een klim, het blijkt de eikenberg te zijn een kasseiklim van zo`n 1200 meter. In het begin valt de stijging goed mee iets verder zit het rond de 10 procent. Fred komt ook nu goed boven, goed gedaan Fredje. De kasseien lopen nog wel een stuk door als we eenmaal boven zijn. Nu is het klimmen echt voorbij, de laatste kilometers lopen zelfs wat naar beneden en zijn verder over het algemeen vlak. De finish is in zicht, gelukkig zegt Fred ik heb het helemaal gehad nu. We fietsen nog een stuk door oudenaarde en na ruim 4 uur fietsen passeren we de finish. Het was Fred zijn eerste toertocht (met klimwerk) in ieder geval. Goed gedaan Fred, zeker voor een eerste keer. Over de tocht zelf, echt zeer goed uitgepijld, goed verzorgd, perfect georganiseerd. De wegen lagen er over de gehele rit wel vrij slecht bij maar toch kunnen genieten van deze tocht door de zwalmstreek.

zaterdag 20 september 2008

Oudenaarde

Morgen naar Oudenaarde om nog wat te gaan klimmen. Fred gaat ook mee en ik hoop dat we er een beetje uitkomen daar wat de route betreft. Ik heb daar wel al eens gefietst maar mijn weg ken ik daar zeker nog niet goed. Ik Limburg ken in mijn weg heel erg goed maar het is toch steeds een behoorlijk eind rijden met de auto. In de zwalmstreek wat hier maar amper 50 kilometer vandaag ligt kun je prachtig fietsen natuurlijk, en ook goed klimmen. De Berendries, Molenberg, Varent, D'Hoppe dat ligt allemaal op de route. Ik ben benieuwd !!! wellicht lees je hier morgen een verslag van een mooie rit door de zwalmstreek. Laten we het hopen in ieder geval. Ik heb er in ieder geval erg veel zin in en ga er een beetje van proberen te genieten. Hopelijk kan ik me inhouden op de klimmetjes (haha) op de fiets gaat er vaak een knop om bij mij. Niet dat ik als een blinde rond fiets of zo, maar ik beul mezelf nou eenmaal graag af.

vrijdag 19 september 2008

Vrije training, 25.3/16.1 km, totaal 1 uur 20, 34.3 km/u en 26.9 km/u


Gisteren weer in een flash project gedoken en pas om 2:30 naar bed gegaan. Vanmorgen moest ik er weer vroeg uit om de kinderen naar school te brengen. Eigen schuld dikke bult, niet echt fit dus vandaag. Zoals ik eerder al zei, doelen heb ik niet meer dit jaar dus specifiek trainen is ook niet meer nodig. Gisteren had ik wel al besloten om vandaag zo`n 25 kilometer hard te rijden en daarna rustig uitfietsen. Ik weet niet of dit nog zo`n goed plan is maar we gaan er maar het beste van maken. Iets voor vier uur klik ik in de pedalen en de eerste 10 minuten fiets ik nog rustig maar daarna moet het gas erop. Helaas wel tegenwind langs het kanaal en ook op de lange weg naar ijzendijke komt de wind schuin van voren. In het begin van de training even een hartslagwaarde van 215 op de polar. Dat kan niet goed zijn, dat zijn de hartslagwaardes van "Valverde" ik heb het in ieder geval nog nooit gehaald. Borstband bleek niet nat genoeg te zijn, al snel zakt de hartslag terug naar normale waardes. 25 kilometer op of over het omslagpunt rijden (Fredje verdoeme hé mijn omslagpunt) betekent dus rond of over de 184 slagen rijden. Wind zou vandaag No 2 zijn maar als ik me niet vergis voelt hij toch wat krachtiger aan dan 2. Na de eerste 10 minuten dus gelijk richting het omslagpunt wat erg makkelijk gaat tegen de wind, de snelheid schommelt tussen de 34 en 36 per uur. Via de zandstraat richting Philippine en daarna weer de lange weg naar ijzendijke. Er volgen wat kilometers tussen de 35 en de 39 per uur en de benen beginnen al flink zwaar aan te voelen. Af en toe moet ik flink roepen om mensen te passeren op het fietspad anders gaat de snelheid er helemaal uit. De meeste gaan gelukkig netjes op tijd aan de kant maar soms moet ik toch even in de remmen knijpen om geen ongelukken te veroorzaken. pfff de benen voelen wel erg zwaar aan vandaag en de snelheid zakt zelfs terug tussen de 31 en de 33 per uur. Ik besluit een tandje lichter te schakelen en zie de trapfrequentie stijgen naar de 109 omwentelingen per minuut. Dit gaat stukken beter zo, ik kan de snelheid weer tussen de 34 en de 35 houden. Het einde van de lange weg is in zicht en er komt gelukkig een einde aan 20 kilometer tegen de wind in rijden. Ik kon heel de weg makkelijk boven mijn omslagpunt blijven rijden maar superbenen heb ik vandaag zeker niet. Linksaf richting Watervliet waar de wind even schuin in de rug zit. De snelheid gaat dus nog wat omhoog maar als de weg rechtsweg draait is het voordeel van de wind weer al snel verdwenen. De 25 kilometer zitten erop, ik druk op de stop knop van de polar omdat ik de grafiek van deze 25 kilometer eens goed wil bekijken. Nu lekker rustig uitfietsen op het binnenblad. Het is lekker weer vandaag maar tijdens het uitfietsen wordt het toch best wel fris. Het zit erop, best lekker gefietst maar niet echt een goed gevoel vandaag.

dinsdag 16 september 2008

Hersteltraining, 1 uur en 18 seconden, 27.1 km, 27 km/u


Prachtig weertje deze ochtend en weinig wind. Lekker rustig rond gereden op mijn vaste rondje in de polder op het binnenblad. De boeren zijn volop aan het oogsten, aardappelen uitrijden en dergelijke. Vrachtwagens rijden op en aan om te laden en te lossen. Last heb ik er niet van ik vind het wel mooi om te zien allemaal. Boeren moeten toch hard werken als je dat zo allemaal eens bekijkt. Verder valt er over de training niet veel te zeggen. De beentjes zijn weer losgereden en dat was ook de bedoeling van de training meer niet. Geen toertochten meer voor mij dit jaar, dus het seizoen zit er wat dat betreft eigenlijk wel op. Geen doelstellingen meer om naar toe te werken dus specifiek trainen zal ik niet meer doen. Conditie en kracht onderhouden, snelheid opbouwen door middel van intervallen ga ik niet meer doen. Ik hoop nog lang buiten te kunnen fietsen want dat blijft toch het mooiste, lekker in de buitenlucht.
In de winter train ik veel op de tacx wat ook best leuk is maar na twee maanden op de tacx heb ik het echt wel gezien en verlang ik echt naar de buitenlucht. Voorlopig dus nog even genieten van het mooie fietsweertje en nog wat kilometertjes maken.

zondag 14 september 2008

Boogie`s Extreme




Tsja, hoe zal ik beginnen ..... een beetje gemengde gevoelens overgehouden aan mijn eerste Boogie`s Extreme.
De wekker ging om half zes en om half zeven zijn we in de auto gestapt richting Valkenburg. De reis ging vlot en ook in Valkenburg geen files. Terwijl wij de fietsen uitladen en in orde maken gaan de dames de stuurbordjes en de bikechip ophalen voor ons (wat een luxe) Na het monteren van de stuurbordjes en de bikechip gaan we snel van start. Om 8:53 precies gaan we (ik en mijn schoonvader) van start, het is behoorlijk fris dus de armwarmers en het windstoppertje zijn zeker niet overbodig. De eerste paar kilometers fiets ik nog samen met mijn schoonvader. Na een eerste afdaling wordt iedereen net na een bocht verrast door een weg met een dikke laag grind. Een waarschuwingsbordje was hier volgens velen niet overbodig geweest maar iedereen blijft gelukkig op zijn fiets zitten. Na het korte klimmetje dat volgt wacht ik boven op mijn schoonvader wat overigens niet lang duurt. We fietsen verder en ik ben op zoek naar een goed groepje wat helaas niet blijkt te lukken. Na een paar kilometer ben ik mijn schoonvader kwijtgeraakt, ik twijfel even om te wachten want normaal zeg ik altijd even dat ik ervandoor ga maar ik besluit toch maar verder te fietsen. Uiteindelijk beland ik in een groepje die redelijk doorrijden. Dat gaat lekker zo, voor limburgse begrippen staat er in het begin best een stevig fris windje tegen. Op de glooiende stukken gaat het iets minder met de groep, als het omhoog gaat schuif ik helemaal naar voren maar op het vlakke wordt er goed doorgereden. Het gaat weer omhoog en er loopt een ketting af bij iemand waardoor heel de groep die van hetzelfde team zijn in de remmen knijpen. Dan maar alleen verder, het parcour in het Belgische gedeelte loopt mooi glooiend, ik hou het tempo er goed in en passeer veel fietsers maar een groepje kom ik helaas niet meer tegen. Net voor de eerste bevoorrading klim ik samen met twee kleine pezige mannetjes (niet dat ik nu zo groot ben) volledig in een zwart tenue met lange broek. Een lekker tempo en 1 van de twee moet lossen, de andere men in black is echt een veneinig klimmertje en samen komen we boven. Hij laat zich afzakken om op zijn maat te wachten, ik fiets door en kom al snel de eerste bevoorrading tegen. Ik heb geen zin om lang stil te staan, ik vul mijn bidon en pak een banaan die ik nog even ter plekke naar binnen werk. Michael Boogerd staat plots naast me en werpt een blik op mijn fiets. Ik vraag hem hoe de Bontrager Aeolus bevallen waar hij mee rijdt en hij zegt me dat het echt super wielen zijn. Ik klik weer in en vervolg mijn weg nog steeds op zoek naar een goed groepje. Als ik een paar kilometer onderweg ben komt er een goed groepje voorbij, een heel erg goed groepje. Michael Boogerd en zijn broer Rini met daarvoor twee renners in een tenue van "van vliet" die duidelijk bij boogerd horen en al het kopwerk doen. Daarachter weer diezelfde twee pezige mannetjes, ik besluit maar aan te pikken we zullen wel zien waar het schip strand. Op de glooiende stukken is het flink aanpoten om bij te blijven en dezelfde fietser die eerder loste moet er ook nu snel af. Het veneinige mannetje kan goed volgen en bij mij gaat het ook erg lekker. Ik heb erg goede benen vandaag en ik voel me prima. Op de wolfsberg schakelen de mannen terug en gaan op de pedalen staan. Auw dat doet pijn, flink in het rood maar ik kan er nog net aan blijven hangen. Richting de Loorberg praat ik even met de in zwart gehulde jongen en we hebben het over het gemak waar onze voorgangers mee fietsen. Voor hun lijkt het wel een rondje rond de kerk terwijl wij alles uit de kast moeten halen om bij te blijven. Boogerd is constant aan het woord en heeft het steeds over de Amstel Gold Race. Hier rijden ze altijd rustig in het peleton, hier op het smalle stuk reden we altijd met zijn vieren naast elkaar, hier ging het altijd erg hard. Zijn beleving en zijn verhalen zijn fantastisch om aan te horen. Hij geeft nog fietsles ook zegt de men in black. Fietsles zullen we zeker krijgen, via slenaken richting de Loorberg. Ik kijk de men in black nog even aan en zeg dit zal een lastige worden. Zal wel zwaai, zwaai met het handje worden. We schakelen terug en de mannen gaan weer op de pedalen staan. Boogerd klimt ook nu zoals hij altijd doet staand op de pedalen. Oeps dat doet weer flink pijn maar ik kan het wiel van Rini Boogerd nog houden. Halverwege moet ik er toch echt af, de mannen van "van vliet" sleuren er toch echt te hard aan. Ook Rini Boogerd gaat er gelijk met mij af, en roept nog even naar Michael "je wacht wel even he boven" ja roept Boogerd. De men in black heeft het iets langer kunnen volhouden maar niet veel later moest hij volgens mij ook lossen. Ook op Rini verlies ik op het laatste stuk een paar meter maar eenmaal boven gekomen vecht ik me terug naar de groep. Boogerd kijkt om en lacht, ik moet even bijkomen. Op het vlakke kan ik goed volgen, hier doen ze het eigenlijk ook redelijk rustig aan. Als er geklommen moet worden dan gaat het gewoon erg hard bij die mannen en dan rijden ze voor hun doen zeer waarschijnlijk nog op het gemakje naar boven. We zijn dus weer met zes man en we gaan op weg naar de Gulperberg. Op de Gulperberg moet ik er eigenlijk gelijk al af, dit gaat echt te hard en zo wordt het wel een hele zware 150 kilometer. Ook Rini is weer gelost en rijdt een meter of twintig voor me. De men in black rijdt erg goed op de Gulperberg en ik zie hem volgens mij zelfs even naast Boogerd omhoog fietsen. Als ik boven kom zie ik ze nog rijden in de verte en ik probeer weer bij de groep te komen. Wonder boven wonder lukt dit ook nog en ik zit weer bij de groep. Het gemiddelde ligt nog iets boven de 30 zie ik op de polar. De men in black bedankt Boogerd en houdt het voor gezien, niet omdat hij niet meer kan maar om op zijn maat te wachten. Nu de Kruisberg een steil gemeen klimmetje, we passeren een groep andere fietsers die naar Boogerd roepen omdat ze hem herkennen. Weer hetzelfde verhaal, daar gaan ze weer op de pedalen, ik hou het deze keer twintig meter vol maar daarna sta ik bijna geparkeerd. Op het lichtste verzetje zwoeg ik mezelf naar boven en moet de groep nu definitief laten gaan. Hier begint ook de twijfel te ontstaan over de route, als het goed is volgt nu de eyserbosweg. Vreemd dat is veel te vroeg ik heb nog maar zo`n 80 kilometer op de teller staan. Toch heb ik volgens mij geen enkel bordje gemist. Ik begin aan de Eyserbosweg mijn favoriete klim (maar niet heus) in de verte op driekwart van de klim zie ik Rini rijden, de groep Boogerd is al bezig aan het laatste stukje in het bos. Dit was de laatste keer dat ik ze in beeld heb gehad. De eyserbosweg fiets ik rustig op en op zich loopt hij best lekker. Ook op het steile stuk in het bos gaat het beter dan verwacht. De beentjes voel ik intussen wel al behoorlijk. Na de eyserbosweg volgt de Fromberg, ik weet nu eigenlijk wel zeker dat ik ergens een bordje heb gemist maar terugkeren is ook geen optie. Ik zou niet weten hoever ik terug moet dus fiets ik maar verder richting de Fromberg. Er volgt een smalle afdaling die ik al vaak heb afgedaald. Even oppassen hier, op het einde linksaf de weg terug op. Ik werk nog maar een gelletje naar binnen en niet veel later moet ik rechtsaf de Fromberg op. De Fromberg begint direct als je van de weg af komt dat weet ik maar toch schakel ik te laat. Stom stom ketting eraf, ketting er terug opgelegd en weer verder. De Fromberg stelt niet zo veel voor en die loopt dan ook lekker. Nu richting de Keutenberg, ik sla de weg in richting de Keut en vraag even aan een verkeersregelaar hoe het nu zit met de route. Het blijkt inderdaad dat ik ergens een bordje heb gemist. Balen, balen en nog eens balen. Zulke goede benen en dan dit, weer echt iets voor mij mijn orientatie heeft me dus voor de zoveelste keer in de steek gelaten. Ik probeer mijn vrouw te bellen maar krijg haar niet te pakken. Dan maar verder de "door velen" gevreesde Keutenberg op. Ik ken de Keut intussen als mijn broekzak, ik ga hem deze keer op 39/29 rijden. Ik rij hem gewoon normaal op, niet in het rood en het gaat zoals altijd eigenlijk gewoon prima. De benen voel ik wel goed op de Keut, boven gekomen passeer ik twee fietsers en voor de zekerheid vraag ik hun nog even naar de route. Wij rijden de 100 km inderdaad, dat dacht ik al dan ben ik vandaag wat vroeger thuis. Ik fiets door en baal nu eigenlijk gewoon verschrikkelijk. Ik rij nog wel even flink door af en toe dik boven de 40 per uur maar daarna doe ik wat rustiger. Heeft weinig zin meer, ik had mijn zinnen gezet op de 150 km aan een gemiddelde van rond de 29. Ik daal de sibbe grubbe af en draai links de Cauberg op. Ik fiets eindelijk weer eens over een matje van de tijdswaarneming dat is even geleden omdat ik een matje gemist heb. Als ik aan de klim begin hoor ik dat Michael Boogerd net is binnen gekomen en hij wordt geinterviewd. Ik heb de 100 kilometer gereden vandaag hoor ik hem zeggen. Ik ook denk ik bij mezelf en nu begrijp ik waarom. Bijna blindelings achter die gasten aangereden want ik was er vanuit gegaan dat het groepje Boogerd ook 150 kilometer zou rijden. Gedesillusioneerd fiets ik vrij rustig naar boven, ik ben veel te vroeg dus mijn aanhang is nog nergens te zien. De laatste meters sta ik nog even op de pedalen en rij over de matten op de finishlijn. Ik lever mijn stuurbordje en mijn bikechip in en kom Rini tegen die ook met een t-shirt van Boogie`s Extreme naar buiten loopt (grappig) Ik praat nog wat met andere fietsers en ik merk gelukkig dat ik niet de enige was die blijkbaar een bordje heeft gemist. Deze twee fietsers zouden ook de 150 kilometer doen en hebben ook net geen 100 kilometer op de teller staan. er zijn nog veel meer mensen mis gereden vandaag zeggen ze. Toch vond ik dat het goed stond uitgepijld, ik had gewoon beter moeten opletten. De meeste fietsers zijn wel goed gereden dus het ligt gewoon aan mezelf. Ik bel mijn vrouw en we spreken af dat ik naar Camping schoonbron kom om te douchen. De cauberg afdalen gaat niet in deze drukte dus wordt het weer de sibbe grubbe. Beneden aangekomen wordt ik bijna weer de Cauberg op gestuurd door een verkeersregelaar. Nee die heb ik al gehad zeg ik hem en sla rechtsaf richting schoonbron. Een lekkere douche, even mijn verhaal doen aan mijn vrouw en dan terug richting de Cauberg om mijn schoonvader op te wachten die wel de juiste route heeft gereden. Mijn schoonmoeder en mijn andere dochter hangen al in de hekken, rond half vier komt hij voorbij. Knap gedaan, 150 kilometer gereden en flink sneller dan tijdens de afgelopen Amstel Gold Race. Achteraf gezien toch een erg leuke dag gehad, die plus minus 25 kilometer met het groepje Boogerd waren toch gewoon erg gaaf. Wel behoorlijk fietsles gekregen vandaag maar dat is niet meer dan normaal, ik blijf tenslotte maar een gewone wielertoerist.

vrijdag 12 september 2008

Super compensatie ?

Gisteren nog een nachtdienst gehad dus nog niet lang uit bed, straks om 15:30 moet ik alweer naar mijn werk om een verschoven dienst te lopen van vier tot twaalf uur vanavond. Fietsen zit er dus niet meer in maar als ik zo naar buiten kijk dan was dit ook niet nodig geweest vandaag. Goed proberen uitrusten dan maar en hopen dat de rust kan leiden tot enige vorm van super compensatie. Zondag ochtend wel heel erg vroeg opstaan (rond 5 uur) om af te reizen naar Limburg voor de Boogies Extreme. Na een weekje nachtdienst niet optimaal natuurlijk, eigenlijk een beetje de wereld op zijn kop maar we gaan ons best doen daar in Limburg.
Wel slecht nieuws voor de organisatie en natuurlijk ook voor ons dat de route op het laatste moment aangepast moet worden. http://www.boogiesextreme.nl/index.php?PageID=0
Ik had me net verheugd op het gedeelte door Belgie waar een paar nieuwe klimmetjes in zaten maar het is niet anders. Zondagavond of anders zeker maandag breng ik hier verslag uit van de eerste Boogies Extreme.

dinsdag 9 september 2008

Losrijden, 47.8 km, 1 uur en 38 minuten, 29.1 km/u


Toch wat zware benen overgehouden na de training van gisteren. Het was niet echt een zware training maar de vele stukken tegenwind hebben de beentjes toch wat vermoeid. Prachtig weer vandaag en een mooie dag om eens lekker op het gemakje los te rijden. Op weg naar Terneuzen het windje in de rug waardoor ik geen enkele moeite moet doen om toch dik boven de 30 te fietsen. De hartslag hou ik laag in de herstelzone. Via Terneuzen fiets ik naar Hoek gevolgd door Biervliet en zo fiets ik verder naar ijzendijke. Bij ijzendijke ga ik linksaf bij de stoplichten en fiets verder richting Watervliet. De wind is met ZO 3 zeker aanwezig maar duidelijk minder krachtig dan gisteren. Het stuk naar Watervliet heb ik tegenwind dus schakel ik naar het binnenblad om de hartslag laag te houden en de beentjes te kunnen blijven ontspannen. Het gaat met een gangetje van 25 a 26 per uur harder niet. Eenmaal aangekomen in Watervliet voel ik me toch wat slapjes worden dus tijd voor een snelle jelle. Bij herstel of rustige trainingen heb ik wel vaker last van een hongergevoel. Dit is eigenlijk pure vetverbranding en vet heb ik niet echt veel. Of het daar mee te maken heeft weet ik eigenlijk niet maar als ik twee uur volle bak rijdt en dus suikers verbrandt heb ik dit gevoel nooit en dan eet ik ook niets onderweg . Maar goed, na de snelle jelle en een paar slokken water voel ik me na een tijdje toch weer ok. Voor het restaurant "de Parel" is een grote controle gaande. Alle auto`s die passeren worden aangehouden door de Belgische politie die daar met drie busjes en een auto staan. Ik fiets door en kom even later twee politiemannen tegen op de mountainbike die ook richting de controle fietsen. Ik was te laat om mijn gsm uit mijn zak te halen om een foto te maken. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het nog maar half drie is. Ver is het niet meer en de bedoeling van vandaag is om niet te lang te fietsen. Het doel is namelijk de beentjes losrijden en dat heb ik intussen wel bereikt. Ik fiets dus maar richting huis, drink nog wat en ga daarna de kinderen weer ophalen op school. Lekker gefietst en genoten van misschien wel een van de laatste zomerse dagen. Ik hoop dat het komende zondag ook een beetje mooi weer gaat worden tijdens de "Boogie`s Extreme" Verder zal ik van de week niet veel meer fietsen misschien donderdag nog een lichte training. Ik zit van de week weer in de nachtdienst en ga proberen zoveel mogelijk uit te rusten om een fatsoenlijke Boogie te kunnen rijden. Hoe ik hem ga rijden weet ik nog steeds niet. Hangt echt van het gevoel en de situatie af, als het gevoel goed is en ik kan af en toe in een goed groepje rijden dan ga ik flink gas geven. Als het niet gaat dan wacht ik op mijn schoonvader die de Boogie ook gaat fietsen dan kan ik misschien iets meer genieten van de tocht zelf.

maandag 8 september 2008

Duurtraining D1/D2, 109.4 km, 3 uur en 41 minuten, 29.6 km/u

Gisteren de wekker gezet om acht uur en vol goede zin naar beneden om wat te gaan eten. Een blik uit het raam verpest eigenlijk gelijk mijn goede humeur. Wind en regen en een blik op de buienradar maakt me duidelijk dat het zo heel de ochtend wel zal blijven. Een lange duurtraining in de regen zie ik niet zitten dus besluit ik maar al is het met flinke tegenzin om eens niet te gaan fietsen op zondag. Is al een hele lange tijd geleden dat ik op zondag niet gefietst heb, na een toertocht verreden op zaterdag nam ik wel eens een rustdag op zondag maar voor de rest ging ik elke zondag trainen. Tegen de middag zou het iets beter weer worden maar dan gaan we naar de kermis met de kinderen. Een spannend slot van de formule 1, de kermis en het heerlijke etentje (konijn) bij mijn schoonouders maakt mijn dag gelukkig toch nog goed. Vanmorgen om iets over half tien op de fiets gestapt voor een duurtraining. De bedoeling is ongeveer 100 kilometer maar dat gaat niet lukken voor 12 uur. Om 12 uur moet ik de kinderen ophalen. Als ik ze terug naar school breng ga ik gewoon verder met de training zodat ik minstens aan de 100 kilometer kom. Wederom een klein rondje in de polder van 7.8 kilometer. In de ochtend draai ik 9 rondjes die op zich lekker gaan maar er staat wel een stevig windje. Tegen de wind de hartslag hoog in D2 en na 9 rondjes ben ik de wind best wel al zat eigenlijk. De tijd zit erop en ik ga de kinderen van school halen. Na een roereitje en wat roerbak groenten, een boetrham met jam en een stevig glas drinken breng ik de kinderen weer naar school en vervolg mijn training op hetzelfde rondje in de polder. Net als ik begin zie ik in de verte steeds een andere fietser omkijken, hij keert om en fiets me tegenmoet. Als ik passeer draait hij snel om en probeert in mijn wiel te gaan hangen. Heb ik dat nu goed gezien, het is volgens mij dat vervelende mannetje die altijd op zoek is naar groepjes of enkelingen om dan heel de tijd in je wiel te gaan hangen en dan op zeer irritante wijze steeds commentaar en aanwijzingen gaat geven. Dat gaat mij niet gebeuren vandaag die mafkees zal echt niet in mijn wiel gaan hangen vandaag. De wind is gedraaid op het rondje en zit nu schuin op kop. Ik zet even aan en fiets even 35 per uur en verhoog de snelheid nog even tot 39 per uur. Na een tijdje kijk ik achterom en gelukkig is de beste man niet meer te zien. Toen ik eens met mijn vader naar de kust (Breskens) fietste zat dit mannetje ook in mijn wiel. Het was de bedoeling om mijn vader uit de wind te zetten maar daar dacht deze mijnheer anders over. Het kwam er op neer dat mijn vader in de wind fietste en hij lekker uit de wind. Onderweg zou hij dan ook nog wel even bepalen welke richting we uit moesten fietsen. Volgens mij is er echt iets mis gegaan tijdens de geboorte bij deze man (misschien de navelstreng iets te lang rond zijn keeltje of zo) Normaal doe ik echt niet zo lelijk maar als ik deze man tegen kom dan gaan mijn haren echt recht overeind staan. Gelukkig kan ik het me nu veroorloven om eens wat extra gas te geven, de conditie en de kracht zijn zoveel beter als andere jaren. Bij 30 per uur tegen de wind gaat deze man al flink scheel kijken dus daar heb ik geen last meer van. Maar goed we dwalen af. De hartslag steeg wel even tot het omslagpunt maar dat had ik er zeker voor over. Verder draai ik gewoon weer mijn rondjes. De wind ligt nu wel slechter op het rondje dan vanmorgen. In kracht is hij niet toegenomen maar hij is wel gedraaid. Ik heb nu tegenwind op het lange stuk terwijl dit vanmorgen nog op het korte stukje was. In de verte zie ik een grote groep fietsers rijden die heel de weg in beslag nemen. Als ik ze nader klinkt er een fluitsignaal van achter uit de groep en iedereen gaat netjes aan de kant. Het is een groep uit Boekhoute wat in Belgie ligt. Ik bedank de man met het fluitje als ik passeer en vervolg mijn weg. Na 4 rondjes hou ik het voor gezien en fiets weer richting huis. Vanmiddag ga ik nog even naar de kermis met mijn moeder en de kinderen dus ik moet nu maken dat ik in de douche geraak anders ben ik te laat.








Update: Aanstormend talent. Nee ik ben niet zo`n vader die zijn kind een bepaalde richting op duwt (haha) vanmiddag op de draaimolen sprong mijn jongste dochter volledig uit eigen beweging gelijk op de racefiets. Grappig om te zien vooral het meetrappen en de handjes in de beugels.

vrijdag 5 september 2008

Souplesse training, 46.3 km, 1 uur en 31 minuten, 30.4 km/u


Omstreeks half twee op het werk loop ik even naar buiten om te kijken wat voor weer het is. Het regent maar gelukkig nog niet echt hard. Na thuiskomst kijk ik even op de buienradar en dat ziet er allemaal niet best uit. Het zal blijven regenen en zo te zien gaat het zelfs nog wat harder regenen later op de middag. Vandaag staat er een souplesse training op de planning. Regen of niet ik hijs me in mijn fietsbroek, zet een petje op tegen de regen (onder mijn helm) en trek een waterbestendig windjackje aan (niet waterdicht) Normaal gesproken blijf ik bij lichte regen altijd lekker droog met dit jasje. Ook trek ik mijn slecht weer schoenen aan en een setje overschoenen die zeker niet waterdicht zijn. Vertrekken met regen doe ik normaal niet graag maar het is zeker niet koud vandaag dus het maakt me deze keer niet echt veel uit. De polder ga ik maar vermijden vandaag die zal wel besmeurd liggen met slik en modder. Dan maar over de reguliere fietspaden waar je eigenlijk alleen maar last hebt van extreem veel opspattend water, de modder zal hier wel meevallen. Na de eerste meters over het mooie strakke fietspad langs de fabrieken voel ik het water al gelijk tegen mijn achterwerk spatten. Het zeempje zal na thuiskomst wel even uitgewrongen moeten worden. Ik heb geen hekel aan fietsen in de regen "sterker nog" ik kan er gewoon enorm van genieten. De extra zuurstof die merkbaar in de lucht hangt voor en tijdens de buien snuif ik met alle plezier op. Hoe harder het regent hoe beter ik ga fietsen, is altijd al zo geweest ook vroeger tijdens het hardlopen ging ik dan altijd als de brandweer. Hard fietsen is overigens niet de bedoeling vandaag want het doel is lekker op souplesse rijden in D1 en D2. Via de Zandstraat fiets ik richting Philippine waar ik weer over het intussen wel bekende lange, smalle fietspad fiets richting ijzendijke. De handjes op het stuur, de snelheid tussen de 32 en 33 per uur, de hartslag in D1 en de wind voelbaar in de rug. Het gaat lekker zo en langzaam aan begint het weer iets harder te regenen. Droog zal ik deze keer niet blijven in mijn windjack maar het is niet anders. Bij de stoplichten bij ijzendijke terug richting philipinne begint het nu echt flink door te regenen, ook de wind die ik nu tegen heb komt flink opzetten. Geen probleem de benen voelen goed en de hartslag laat ik stijgen naar de D2 zone. Ik ben intussen al drijfnat geworden als er een dame op een scooter voorbij komt. Ik klamp even aan maar kan mezelf niet echt uit de wind zetten en de spray die opspat van de scooter zorgen ervoor dat ik bijna niets meer zie door mijn bril. Dat wordt niets, de hartslag was ook al even opgelopen tot 190 slagen wat ik overigens totaal niet heb gemerkt en het scootertje haalde met moeite 39 per uur tegen de wind. Tandje terug maar weer en ik hou de snelheid nu tussen de 28 en 30 per uur. Het is echt een behoorlijk kloteweertje nu en de schoolgaande kids die op weg naar huis zijn, zitten onherkenbaar op hun fiets verscholen in hun regenjasjes met muts. Ze moeten goed hun best doen om er wat gang in te houden tegen de wind. Ik vind het prachtig hoe slechter de omstandigheden hoe meer ik geniet. Het laatste stuk weer over het mooie fietspad langs het kanaal en de fabrieken en de training zit er weer op. Volledig doorweekt maar voldaan kom ik thuis. Fred, weer een gemiste kans !! zo wordt je natuurlijk nooit een fervent wielertoerist (haha) De nazorg van dit ritje is weer iets minder natuurlijk. Mijn fietsje moet nodig afgespoeld worden, de tuinslang erop, goed droog maken, even poetsen, de ketting en de cassette even inspuiten en hij is weer zo goed als nieuw. Na de douche voel ik me weer als herboren, heerlijk gefietst.

woensdag 3 september 2008

Interval training, 52 km, 1uur en 51 minuten, 28 km/u


Vandaag stond er weer een intervaltraining op het programma. De training ziet er als volgt uit: 30 minuten extensief (losrijden) gevolgd door 2 x 5 x 7 sprinten. Dus 2 series, 5 herhalingen, 7 seconden sprinten gevolgd door weer 30 minuten extensief (uitrijden) tussen de series 15 minuten rustig rijden. De wind is met ZW kracht 4 weer redelijk aanwezig vandaag. Mensen die niet van hier komen en meegedaan hebben aan de "Ride for the Roses" zullen wel denken. Altijd dat gezeur over die wind. Het oostenwindje kracht 2 tijdens "the ride" komt echt zelden voor hier. De omstandigheden waren die dag meer dan perfect met ZW kracht 4 had de dag voor velen er heel anders uit gezien denk ik. De training van vandaag dan. De polar helaas weer vergeten instellen op 1 seconden registratie wat op zich jammer is. Nu registreert hij elke 5 seconden dus het was beter geweest dat ik elke seconde terug kon zien in de grafiek omdat de sprints maar zeven seconden duren. Iets voor half 11 in de ochtend klik ik in de pedalen voor een rustig half uurtje opwarmen. Ik fiets vandaag weer een korte versie van mijn vaste rondje in de polder om de wegen die nog steeds slecht liggen weer te vermijden. Ook klok ik alle rondjes af op de polar (laptimes) Ik heb een half uurtje rustig gereden en moet dus voor de eerste keer 7 seconden sprinten. Vlak voor de sprint verhoog ik de snelheid wat,de eerste sprint is gelijk vol in de wind. De benen voelen eigenlijk gewoon goed aan, de snelheid loopt op tot iets boven de 48 km/u. 7 seconden is net te kort om je maximale snelheid te halen. Een paar seconde extra zou voldoende zijn voor mij want ik ben toch behoorlijk explosief. Aan de andere kant is 7 seconden wel mooi want je rijdt je er net niet op kapot. Na de sprints dus elke keer 4 minuten rustig uitfietsen. Bij de tweede sprint die ook weer tegen de wind in is vliegt er van alles uit mijn zakken waaronder een banaan en een pompje. Ik sprint nog wel even verder maar draai daarna snel om, en verzamel mijn spullen weer die ik nu wat dieper in mijn zakken prop. Het is maar een klein rondje (7,8 km) en steeds als ik moet sprinten moet ik tegen de wind in rijden. Na de laatste sprint fiets ik een kwartiertje rustig uit. Ik voel me plots ontzettend misselijk mijn maag draait zes keer om in 1 seconde en ik sta zelfs op het punt om over te geven (ja spuugen) iets wat ik eigenlijk nooit doe. Nu gelukkig ook niet al schilt het niet veel. Ik denk dat de weersveranderingen hier wel wat mee te maken hebben. Afgelopen zondag was het nog dik over de 25 graden en nu is het toch al snel zo`n 10 graden frisser. Ik fiets door maar de misselijkheid wordt er niet beter op. Wat zal ik doen, verder fietsen of richting huis. Ik besluit toch maar verder te rijden in de hoop dat het over zal gaan. Kotsmisselijk begin ik aan de volgende serie sprints, twee tegen de wind, twee met de wind in de rug en weer eentje tegen de wind. Met het windje in de rug haal ik toch vrij makkelijk 56.7 km/u en dat is zeker nog geen topsnelheid ook de hartslag is nog lang niet naar maximaal gestegen en blijft steken op 188 slagen per minuut. De laatste sprint tegen de wind zorgt ervoor dat mijn benen aanvoelen als een blok beton en ik fiets daarna ook maar rustig uit op een licht verzetje aan 21 a 22 km/u. Het gaat iets beter met de misselijkheid maar echt goed voel ik me nog niet. Ik fiets nog een half uurtje rustig uit en de training zit erop. In dat half uurtje zit nog wel een kleine versnelling omdat er een tractor achter me rijdt die ik niet in de weg wil rijden. Als de boer later ook linksaf slaat is de inspanning voor niets geweest dus besluit ik toch maar even aan de kant te gaan staan om hem voorbij te laten. De boer zwaait vriendelijk om me te bedanken, de boeren kennen me intussen wel hier. Een paar keer per week kom ik ze eigenlijk wel tegen en ze zijn altijd erg vriendelijk en staan ook regelmatig te kijken langs de kant van de weg of van hun erf als ik voorbij kom scheuren. Soms met een gangetje van 28 km/u maar vandaag vloog ik dus even voorbij aan een boer met een gangetje van over de 56 km/u. Die boer vindt het allemaal prachtig, soms als ik mijn rondjes draai gaat hij zelfs op een bankje zitten aan de overkant op de dijk en groet me dan elke ronde vriendelijk. Een lekker vers groentesoepje gaat er thuis nog wel in, maar verder krijg ik niets binnen. De benen waren overigens wel goed vandaag.