donderdag 30 april 2009

Duurtraining D2, 107 km. 3 uur en 16 min, 32.7 km/u

Het heeft even geduurd maar het is er eindelijk eens van gekomen om samen met Erik te trainen. Fred zou ook mee gaan maar bij de brug van Sluiskil geen Fred gezien dus zijn we maar doorgereden. In het begin rustig op souplesse gereden. Op weg naar de sluizen van Terneuzen werden we gepasseerd door een scooter en Erik ging in de achtervolging dus ik ook. De snelheid liep kortstondig flink op maar de scooter ging toch iets te hard. We vervolgen onze weg richting de zeedijk op weg naar Breskens. De benen voelen goed aan en de hartslag ziet er ook goed uit. Voorlopig rij ik even met een geleende hartslagmeter, ik heb zelf een nieuwe band besteld zonder sensor (tip van Erik) Prachtig weer vandaag en in het begin zeker niet veel wind dus kunnen we lekker doorrijden. We rijden overal zij aan zij en als we breskens door gereden zijn vervolgen we onze weg naar Cadzand. In Cadzand een snelle korte stop bij een snackbar om de bidons op te vullen en daarna snel weer verder. Altijd lastig om weer op gang te komen zelfs na zo`n korte stop. Als we Cadzand uitrijden voeren we de snelheid nog even op tot zo`n 47 per uur maar daarna gaat het al snel weer wat rustiger. Via Sluis rijden we naar Sint kruis en Aardenburg en hier begint de wind toch behoorlijk aan te wakkeren. Een lang stuk tegen de wind dus en de beentjes komen op dit stuk wel even op spanning te staan. Volgens Erik staat er meer wind dan gisteren maar extreem veel wind staat er gelukkig niet. Via Watervliet fietsen we naar Kaprijke ook hier de wind niet in het voordeel dus besluiten we dit stuk kop over kop te gaan rijden. De snelheid zit er lekker in en we lossen elkaar netjes en regelmatig af. Richting Bassevelde moeten we even vol in de ankers omdat er twee fietsers die ons duidelijk zagen aankomen het nodig vonden om uit te wijken naar links in plaats van rechts. Ik zie Erik nog even naast die gasten rijden om verhaal te halen over die idiote actie. We zijn nu echt even uit ons ritme maar pakken het kop over kop rijden toch maar weer op. Voor Assenede trekken we nog even door tot iets over de 39 per uur waarbij mijn hartslag even flink oploopt en in Assenede halen we de snelheid eruit om rustig terug te fietsen naar Sas van Gent. Na 107 kilometer en 3 uur en 16 min op de fiets staat er een gemiddelde op mijn polar van 32.7 km/u. Als we vanaf het begin kop over kop zouden rijden dan is een gemiddelde van 34 a 35 zeker niet ondenkbaar voor ons als fietskoppel. Hartslag perfect geregistreerd deze keer maar wel twee gekke uitschieters in de snelheid die op Erik zijn hartslag grafiek overigens niet te zien zijn. Conclusie van ons beiden: erg lekker getraind en vandaag in ieder geval gelijkwaardige fietsmaten. Hartslag is gemiddeld wel wat hoger dan die van Erik maar mijn hartslagzones liggen ook wat anders. Erg tevreden en een erg goed gevoel overgehouden aan deze training. Erik bedankt voor de mooie rit !! moeten we zeker eens vaker doen. Hieronder twee hartslag grafieken de eerste van mij en de tweede van Erik.

dinsdag 28 april 2009

Woon/Werk kilometers

Maandag weer gestart met het rijden naar het werk op de fiets (op de stadsfiets) wel te verstaan.
Een enkeltje werk is helaas maar 10 kilometer maar het is beter dan niets. Het begint goed want de slagbomen van de brug gaan net voor mijn neus dicht. Stilstaan heeft geen zin dus zo`n 5 keer de brug op en af gereden op een zwaar verzet (toch nog wat trainen) De laatste keer fiets ik een wielrenner (een oude bekende) voorbij die daarna vraagt wat voor nut het heeft om zo hard naar boven te rijden. Wellicht wat gepikeerd dat hij door een stadsfiets voorbij werd gestoken (haha) Het is echt een hele vreemde vent die me vroeger al wat vaker tot last is geweest door steeds in mijn wiel te gaan hangen en zich overal mee te willen bemoeien (grrr) Ik vraag hem dan ook vriendelijk om zich er niet mee te bemoeien. De slagbomen gaan open en ik scheur er vandoor en heb hem gelukkig niet meer terug gezien die zaag. Langs het kanaal naar het werk geblazen met een stevige rugwind. laatste stuk zijtegenwind (veel wind) op de finlandweg en hier de benen weer even op spanning gebracht. Kort ritje maar toch lekker gefietst. Na het werk rustig naar huis gefietst met een collega. Ik ga vanaf nu zoveel mogelijk met de fiets naar het werk (op het gemakje) woon/werk kilometers worden overigens niet meegerekend in de totale kilometerstand. Normaal gesproken ga ik donderdag weer trainen als er niets tussenkomt.

zaterdag 25 april 2009

Vrije training, 125 km, 4 uur, 31.3 km/u

De trainingsarbeid van de afgelopen winter en de rust van de afgelopen weken begint zich nu gelukkig uit te betalen want er zit een behoorlijke stijgende lijn in mijn prestatie. Vooral de afgelopen twee weken zit er flinke progressie in, het gaat steeds makkelijker en dat is een heerlijk gevoel. Iedereen die het boek van Lance Armstrong gelezen heeft, vandaag had ik echt een "no chain" gevoel. Er stond toch echt een stevige wind vooral aan de kust maar ook dit weerhield de benen er niet van om flink door te malen tegen de wind zonder ook maar een krimp te geven. Na twee storingsvrije ritjes met de polar was het vandaag na 15 kilometer al gedaan met de hartslag, ff gestopt mezelf ff geknepen (ik leef gelukkig nog daar ligt het niet aan) mezelf weer half uitgekleed en van alles geprobeerd maar niet meer aan de praat te krijgen, echt om moedeloos van te worden. Je hoort vrij veel klachten van mensen met een polar en dat zou eigenlijk niet moeten kunnen ze zijn duur zat die krengen. Maar goed dan maar verder zonder hartslag en heerlijk op gevoel gereden. Rondje was nagenoeg hetzelfde als mijn dramatische tochtje met mijn overbuurman van een tijdje terug op een klein lusje na. Sas van Gent - Assenede - Bassevelde - Kaprijke - Watervliet - Watervliet oudeman - Aardenburg - Draaiburg - Sluis - Breskens - Terneuzen - Axel - Westdorpe - Sas van Gent. In sluis ff gestopt en een cola genuttigd. De eerste drie uurtjes redelijk rustig gefietst in Breskens wel even flink gas gegeven op de stukken die wat omhoog liepen en dat ging ook meer dan fantastisch. Laatste uur behoorlijk doorgereden en ook de stukken tegen de wind flink doorgekacheld. Zou me niets verbazen dat ik hier een groot gedeelte in D3 heb gereden maar het ging met groots gemak. Kortom een topdag vandaag en een flink gemiddelde (31.3 km/u) met zo`n stevige wind. Mij hoor je niet klagen, nu weer een paar dagen rust daarna nog een intensieve training en dan op naar de fietschallenge (100 km cyclo)

donderdag 23 april 2009

Drempel training, 51.5 km, 1 uur en 35 min, 32.3 km/u


Of er stond zo veel wind vandaag of ik was gewoon zo slecht. Het laatste was dus zeer waarschijnlijk het geval want volgens het weerkaartje zou de wind uit het No komen met een kracht van 2 beaufort, gek genoeg voelde het voor mij vandaag aan als kracht 3 a 4. Eerst een half uurtje op souplesse gefietst en daarna begonnen aan 8 blokken D3 van 4 minuten per blok, tussen de blokken 4 minuten herstellen. Vanaf het eerste blok niet echt een goed gevoel maar naarmate de blokken vorderde ging het wel iets beter. Snelheid was vrij belabberd vandaag en de hartslag zat binnen no time rond het omslagpunt. Toch voelde de beentjes wederom goed en sterk aan. Gek windje want nergens lekker de wind in de rug gehad. Na het laatste blok nog een kort sprintje maar daar zat ook weinig fut en snelheid in (56.4 km/u) ik wilde nog een half uurtje uitrijden maar toen ging mijn gsm en dat betekende dat ik richting huis moest om te gaan eten. De davitamon classic ga ik zaterdag niet rijden, het omschakelen van de nachtdienst doet me gewoon geen goed. Zaterdag ga ik lekker op mijn eigen tempo een rustige lange duurtraining rijden in D1 van zo`n 5 uurtjes of nog iets langer als het lekker gaat. Vanavond mijn laatste nachtdienst. Volgend weekend rij ik de fietschallenge. Gisteren nog een hotel geboekt voor het gezin in Valkenburg dus we maken er weer een mooi weekend van. Ik heb wel een mail gestuurd naar de organisatie om te switchen van de 150 km naar de 100 km cyclo zodat we dan zondag weer een beetje op tijd terug thuis zijn maandagochtend gaat de wekker namelijk al weer om 4:45.

maandag 20 april 2009

Uurtje losrijden na Amstel Gold Race

Ondanks dat ik de benen niet echt voel leek het me verstandig om toch een uurtje los te rijden in het zonnetje. Vanaf de eerste pedaalslag alweer goede benen maar wel gewoon rustig in herstel blijven rijden. De hartslag is ook weer helemaal terug op orde want ik kon hem zonder problemen mooi in de herstelzone houden. Vandaag gek genoeg geen haperingen met mijn hartslagmeter ik snap er nu even helemaal niets meer van. In totaal een uur en 1 minuut gefietst, 29 kilometer, 28.4 gemiddeld, hartslag 132 gem. Nu twee dagen rust, donderdag misschien weer een training.

Amstel Gold Race, 196.6 km, 7 uur en 11 min, 27.4 km/u


Vrij rustige en vooral verstandige Amstel Gold Race gereden. Lang getwijfeld of ik wel zou starten, vrijdag regende het namelijk de hele dag en ook vrijdagnacht hoorde ik het nog regenen. Ik voelde me verder goed en toen ik wakker werd was het gelukkig opgehouden met regenen. Om 7:15 richting de start gereden met Michael en om iets over half acht zijn we van start gegaan. Eerste klim (geulhemmerberg) rustig opgereden en vanaf de eerste meter voelde het gelijk goed aan. Hartslagmeter was gelijk weer van slag en gaf wederom waardes aan van 225 en hoger. Heel de weg last van gehad dus tijd voor een nieuwe, al 3 x een batterijwissel gedaan en niets helpt. Tweede klimmetje (Maasberg) kende ik nog niet, leuk kort kassei klimmetje ook hier rustig aan gedaan. In een niet al te groot groepje rijden we richting de eerste bevoorrading eerst nog twee klimmetjes adsteeg en de lange raarberg. Er wordt lekker doorgereden maar niet extreem hard, Michael heeft volgens eigen zeggen nog wat slappe beentjes maar meestal komt dat wel goed naarmate de kilometers vorderen. Na de eerste bevoorrading geen groep meer dus gewoon samen verder gereden. Op de fromberg iets harder gereden dan op de andere klimmetjes maar nog steeds rustig aan lekker op souplesse. Bovenaan even snel van de fiets voor een plaspauze maar voor ik uitgedruppeld ben komt Michael voorbij dus spring ik snel terug op de fiets. Op de doorkomsttijden zie ik dat we nog rond de 30 gemiddeld zitten op de eerste doorkomst op de fromberg en het heeft niet eens al te veel moeite gekost. Nog eens over de geulhemmerberg en dan richting de Bemelerberg deze twee klimmetjes samen met Michael naar boven gereden. De eerste 100 kilometer zit er op nu de tweede wat zwaardere lus.

Vanaf het begin af aan zijn we goed gaan eten en drinken maar Michael krijgt flinke maagproblemen en zit regelmatig kokhalzend op de fiets. Op de Loorberg zegt hij "rij maar door" ben daar rustig doorgereden en het ging echt bijzonder makkelijk. Boven gewoon netjes gewacht, samen uit samen thuis en we slepen ons er wel doorheen. Maagproblemen hebben in totaal zo`n 60 kilometer aangehouden dus was het flink afzien voor Michael die naar eigen zeggen meer had afgezien dan tijdens de afgelopen marmotte. Een tijdje nadat hij een blikje cola had genuttigd viel hij er gelukkig weer door zodat het de laatste 30 a 40 kilometer weer een stuk beter ging. Ik moet zeggen dat de zoetigheid op den duur ook mijn strot uit kwam maar ik heb er verder gelukkig geen last van gehad. In het bos boven aan de Eyserbosweg voor de eerste keer de beentjes even gevoeld, de fromberg daarna ging heel erg soepel en op de keutenberg voelde ik de beentjes ook even flink branden op zo`n driekwart van de helling maar dat is vrij normaal op de keut. De laatste kilometers wat met de meute meegereden op weg naar de cauberg. Behoorlijk druk op de cauberg, aan de voet zetten we even flink aan. Voor de rest een beetje meegereden met de rest want veel plaats was er niet om in te halen. Halverwege de cauberg nog aangemoedigd door onze kids en vrouwen om daarna voldaan over de finish te rijden. Echt heel erg lekker en boven verwachting gefietst, benen nauwelijks gevoeld vandaag en de 200 kilometer erg goed verteerd. Gemiddelde uiteindelijk 27.4 maar daar deed ik het niet voor, het goede gevoel is helemaal terug en daarbij heb ik deze keer echt enorm genoten van de Gold Race die in mijn ogen op alle fronten erg goed georganiseerd was. Doorkomsttijden hieronder zijn uiteraard inclusief stops bij bevoorradingen. Hartslaggrafiek heb ik weinig aan door de vele pieken klopt de gemiddelde hartslag totaal niet.

vrijdag 17 april 2009

Rugnummer 332

Volgens de weerberichten toch droog aankomende zaterdag met een temperatuur van ongeveer 16 graden lijkt het zelfs ideaal fietsweer te gaan worden. Vanmiddag vertrekken we naar Zuid Limburg en de fiets gaat in ieder geval ook mee. Ter plekke bekijk ik wel of ik ga starten, ik voel me goed maar of dat goed genoeg is voor de 200 kilometer dat weet ik nu gewoon nog niet. Ik heb in ieder geval de intentie om te starten en zie dan wel hoe het me vergaat. Gaat het niet dan is het gewoon rechtsomkeer naar de camping. We gaan er in ieder geval een gezellig weekend van maken en zondag natuurlijk genieten van de "echte" mannen.

woensdag 15 april 2009

Duurtraining D2, 58.3 km, 1 uur en 49 min, 32.1 km/u


Erg lang geleden dat ik zo makkelijk en zo lekker rond gereden heb. De volledige rust van de afgelopen twee weken zijn absoluut de beste trainingen geweest die ik de laatste maanden heb afgewerkt. Zo zie je maar wat rust met een mens en een lichaam kan doen. Het weer was ongekend mooi vandaag echt zomerse temperaturen. Fred tegemoet gereden richting de brug van Sluiskil en via Philipinne richting Watervliet gereden. Ik wilde vandaag even kijken waar ik stond omdat ik nog niet zeker ben of ik aankomend weekend ga starten voor de 200 kilometer van de Amstel Gold Race, vandaar een ritje in D2 gereden omdat dit de zone is waar ik voornamelijk in fiets tijdens een toertocht. Lekker tempo kunnen rijden en de hartslag mooi in D2 kunnen houden (voornamelijk midden D2) Fred kruipt in mijn wiel op het lange stuk van ijzendijke naar terneuzen tegen de wind in om de hartslag wat onder controle te krijgen en vraagt een paar keer of hij over moet nemen. 'Is niet nodig` het gaat vandaag echt bijna vanzelf en dat is wel heel erg lang geleden, ook de hartslag kan ik sinds lange tijd weer goed onder controle houden. Bij de brug van Sluiskil gaan we weer elk ons eigen weg en fiets ik verder richting Sas. Nog even een stukje laag in D3 gereden en de hartslag nog even tegen het omslagpunt laten stijgen maar ook dit voelt gewoon goed aan. Gemiddelde van 32.1 km/u gereden met speels gemak en superbenen. Ik zou bijna een vreugdedansje willen doen maar ik hou mijn enthiousiasma beter nog even onder controle. Ik ben nog niet vergeten hoe ik er een week geleden voor stond of eerder gezegd lag.

Het trainen pak ik vanaf nu ook heel anders aan dan voorheen. De vaste schema`s zijn de prullenbak ingegaan en de tijdsduur wordt gehalveerd. Ik zal vanaf nu drie trainingen per week afwerken waarvan 1 lange rit in het weekend. De diverse trainingsvormen (souplesse, kracht, D1, D2, blokken D3, sprintjes) ga ik nog wel toepassen maar doe dit enkel op gevoel. Plannen gebeurd vanaf nu dus "on the fly" ik zie dus tijdens de training wel wat ik ga doen aan de hand van mijn gevoel. Ik ben altijd erg voor schema`s geweest maar omdat ik deze dwangmatig ging afwerken en niet naar mijn lichaam luisterde werd ik steeds slechter en slechter. Ik werkte dus een zware specifieke krachttraining af terwijl ik me niet goed voelde, maar deed dit omdat het schema dit nu eenmaal aangaf. Vandaar dus de prullenbak in met de schema`s en terug naar het gevoel "het oude wielrennen" zou Maarten Ducrot zeggen. Wat kortere intensievere trainingen dus en ik ga proberen wat meer met de toerclub mee te rijden omdat dit nu eenmaal een stuk gezelliger is dan steeds alleen stompen in de wind. Het plezier staat dus weer voorop en zo zou het natuurlijk altijd moeten zijn. Van de week doe ik verder niets meer wat trainen betreft, lekker uitrusten dus. Vrijdag naar Camping schoonbron in Zuid Limburg voor een weekendje Amstel Gold Race met het gezin en mijn schoonouders. Of ik daar zelf ga starten dat laat ik volledig over aan het gevoel en ook een beetje aan het weer als ik eerlijk ben. Ik heb vorig jaar 200 kilometer in de regen gereden tijdens Limburgs Mooiste en dat was op den duur gewoon niet leuk meer. Deze dag sluit ik dus met een postief gevoel af maar ik juich zeker nog niet te vroeg.

maandag 13 april 2009

Rustige duurtraining, 69 km, 2 uur en 23 min, 28.9 km/u


Voor het eerst terug op de racefiets na alle ellende die gelukkig achter de rug is. Onder supervisie (haha) van mijn vader op zijn Kuota die intussen uitgerust is met een Garmin edge 705 (prachtig apparaat) naar Breskens en terug gereden. Iets voor half elf vertrokken op deze wat sombere, mistige en best frisse ochtend. Voor het eerst fiets ik eens met iemand waarvan de hartslag nagenoeg gelijk ligt aan die van mij, ook mijn vader is dus bekend met hoge hartslagen zeker voor zijn leeftijd. Zal dus wel een familiekwaaltje zijn maar het schijnt toch geen kwaad te kunnen. Amper een kilometer onderweg komen we mijn moeder tegen in de polder die er al bijna 10 kilometer heeft opzitten (hardlopen) vergezelt door een veel jongere dame met een knalrood koppie. Oma heeft dus blijkbaar nog een erg goede conditie (hihi) Wij vervolgen onze weg via Philippine en de braakman naar Breskens. De heenweg met tegenwind maar erg veel wind staat er niet. Op de zeedijk waait het wel iets steviger maar ik heb er verder geen last van. Mijn vader rijdt heel de weg in mijn wiel en ik rij een rustig tempo aan een vrij constante snelheid. Het is intussen nog wat mistiger geworden en we krijgen zelfs even wat koude voeten. Na zo`n 33 kilometer hebben we Breskens bereikt en maken we rechtsomkeer om het eerste gedeelte langs dezelfde weg terug te rijden. De wind nu in het voordeel maar ik blijf redelijk rustig rijden en merk dat de rust ook erg goed geweest is voor de benen die gewoon heel erg goed aanvoelen. Verder niets spannends meer meegemaakt en via een iets andere weg door de polder terug gereden naar Sas. Alle twee lekker gefietst en erg tevreden over hoe het gegaan is. De hartslag is nog wel wat aan de hoge kant voor mijn doen maar dat gaat zeker goed komen. Het gevoel is goed en niet minder belangrijk het plezier is gelukkig volledig terug. Nu weer rust en misschien woensdag of donderdag nog een kort ritje. Als dat goed verloopt dan start ik zeker in de amstel gold race aankomend weekend en ga daar dan gewoon lekker rijden, meer niet. Morgen ga ik uiteraard ook weer aan het werk, ik start gelijk met de ochtenddienst dus uitslapen is er dan niet meer bij.

zaterdag 11 april 2009

Fietstochtje met de kids

Lekker weertje vandaag en ik voel me weer al een stuk fitter dus dat gaat de goede kant op. Samen met de kinderen een toertje gedaan door de polder uiteraard op de stadfiets. Mijn jongste dochter was weer niet te stoppen en plaatste om de haverklap een demarrage. Ik en mijn oudste dochter vonden het prachtig en hebben heel wat afgelachen, vooral om die elleboogjes in de racehouding. Later moest ze al die versnellingen natuurlijk bekopen want op driekwart van de rit was ze moe. 15 kilometer gereden en heerlijk genoten van het prachtige weer. Maandag ga ik voor het eerst weer een ritje van niet meer dan twee uurtjes rijden op de racefiets. Gps tooltje ook nog eens kunnen testen vandaag.

donderdag 9 april 2009

De mythe van perfectionisme

Vandaag de onderzoeken besproken met de huisarts en hoe nu verder. Uitslagen zijn allemaal goed en het advies van de huisarts is uiteraard een paar flinke stappen terug doen. Mijn vrouw heeft me een mooi confronterend en vooral herkenbaar boekje kado gedaan "de mythe van perfectionisme" over nut en nadeel van perfectionistisch gedrag. Dat ik een perfectionist ben is voor mij en mijn naasten geen nieuws natuurlijk, dat gaat heel ver terug maar het boekje geeft aan wat de eventuele valkuilen zijn, hoe je ermee om moet gaan en hoe je het aan kunt pakken. In veel mensen schuilt er een perfectionist en in vele gevallen kan dit een voordeel zijn. Je kan echter ook doorslaan in perfectionisme en dwangmatig gaan handelen en de lat onbereikbaar hoog leggen voor jezelf. Het is nooit goed en het kan dus altijd beter. Daar is het bij mij ook fout gegaan wat het fietsen betreft. Niet dat mijn voorgenomen doelstelling (marmotte in 7:30) nu onbereikbaarbaar en zo onrealistisch was maar de eisen die ik stelde aan mezelf om dit te bereiken waren veel te hoog. Ook in het boekje staat dat men veel hogere eisen aan zichzelf kan stellen dan nodig om het gewenste resultaat te bereiken. Voor iedereen die last heeft (niet iedereen ervaart het als een last) van perfectionistisch gedrag kan dit dus een nuttig boekje zijn. Het zal mij in ieder geval helpen om de lat steeds onnodig hoog te leggen voor mezelf en een juiste balans te vinden in alles wat ik doe. Mijn vrouw kent me in ieder geval door en door, bedankt daarvoor.

woensdag 8 april 2009

"Aan beterende hand"

Gisteren nog wat onderzoeken gehad in het ziekenhuis en alles blijkt gelukkig toch in orde te zijn. Het zwaarste heb ik nu wel achter de rug wat de extreme vermoeidheid betreft. Afgelopen weekend en maandag zag ik het echt somber in omdat ik echt bijna niets meer kon. Vermoeidheid is er blijkbaar allemaal tegelijk uitgekomen en dat was toch een beetje teveel van het goede. Ik voel me nu gelukkig al een stuk beter maar voel me nog steeds wel vermoeid. Ook van de cardioloog mag ik een hele week nog niets doen, alleen maar rusten dus. Morgen heb ik nog een afspraak staan met de huisarts om de onderzoeken te bespreken. Normaal gesproken kan ik volgende week dus gewoon weer aan het werk en dat is natuurlijk het belangrijkste. Trainen daar denk ik nu nog helemaal niet aan maar het is duidelijk dat het roer per direct volledig omgaat. Ik zal het een stuk rustiger aan gaan doen want dit wil ik niet nog eens ondergaan. Aantal trainingen per week zal dus flink afnemen maar daar heb ik absoluut vrede mee. Het zal uiteindelijk ook voor een betere balans zorgen tussen thuis situatie, werk en sport en het neemt ook flink wat druk weg bij mezelf (zelf opgelegde druk) Het plezier staat voorop in het fietsen en dat was ik toch echt even vergeten.

maandag 6 april 2009

Update "overtraining"

Afgelopen weekend wel door een heel maar dan ook heel diep dal gegaan. Ook vandaag kon ik mijn bed amper uitkomen en ik kan echt geen stap meer zetten nu. Lichamelijk helemaal leeg, geen beetje energie meer over. Gelijk terug naar de huisarts gegaan samen met mijn vrouw en doorverwezen naar onder andere de cardioloog voor onderzoeken. Ook een bacterie behoort nog tot de mogelijkheden maar dat moet nog verder onderzocht worden. Mag voorlopig niets meer doen, ook niet werken.

Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan, hoe heb ik het in godsnaam zo ver kunnen laten komen. De oorzaak is zeker niet alleen het vele trainen, ook op mijn werk en thuis doe ik vaak veel te veel extra stappen. Mijn gedrevenheid in alles wat ik doe is me waarschijnlijk fataal geworden. Toch wacht ik de onderzoeken nog even af, je weet nooit wat er nog uit komt rollen. Fietsen daar moet ik de komende tijd en misschien wel het hele seizoen niet meer aan denken maar dat is mijn ergste zorg zeker niet meer op dit moment.

Ik hoop snel op duidelijkheid en beterschap.

Groeten,

Angelo.



donderdag 2 april 2009

Diagnose "Overtraind"

Goed nieuws en slecht nieuws.
Volgens het uitgebreide bloedonderzoek ben ik gelukkig kerngezond. De enige afwijking was een flink verhoogde CK waarde wat duidt op spierafbraak, dit is echter normaal als er intensief getraind wordt.
Bloeddruk is ook weer redelijk onder controle dus ook daar moet ik me geen zorgen over maken.

Het slechte nieuws is dat ik zwaar overtraind ben.
Alle symptonen van overtraining klinken me dan ook zeer bekend in de oren, zeer confronterend dus.
Verlaagd prestatieniveau, moe, lusteloosheid (geen energie), Verhoogde rustpolst, verhoogde hartfrequentie, minder eetlust, slapeloosheid, verhoogde bloeddruk in rust, snel ziek (vatbaar voor infecties), prikkelbaar, slecht herstellen, geen zin om te trainen en ga zo maar door. Alles wat ik hier op noem daar heb ik op het moment last van.

Ik ben dus behoorlijk verkeerd bezig geweest en in principe weet je het wel maar je wilt er gewoon niet aan toe geven. De geest is als het ware te sterk voor het lichaam, door deze mentale gedrevenheid ga je gewoon te ver waardoor het lichaam geen rust meer krijgt en volledig uitgeput raakt. Er wordt dus roofbouw gepleegd op het lichaam. Uiteraard ben ik blij dat ik verder niets mankeer en dat ik na een goede rustperiode weer met een gerust hart kan gaan fietsen. Als ik terugkijk dan is het niet gek dat ik overtraind ben, het speelt al veel en veel langer. Na de marmotte van vorig jaar had ik wat gas terug moeten nemen en in de winter had ik de fiets gewoon minimaal een maand aan de haak moeten hangen. Je leest het allemaal en je weet het dus ook allemaal maar toch luister je niet en dan zijn dit helaas de gevolgen.

De mate van overtraining zal nog moeten blijken. Het kan zijn dat je er na één a twee weken rust van af bent maar het kan ook maanden gaan duren voor je weer de oude bent. Het is ook een bevestiging van het slechte presteren van de laatste tijd. Ik was de laatste weken echt niet meer voorruit te branden op de fiets, ook de fietstest die qua resultaat misschien niet eens zo slecht is ging gewoon voor geen meter. Ik weet nu gelukkig waar het door komt, ik dacht even dat ik gewoon niet meer kon fietsen. Ik heb er nu bijna een week rust opzitten en voel me wel iets beter maar fit voel ik me nog lang niet. Veel rusten dus de komende tijd en dan hoop ik snel weer de oude te worden. Wanneer ik de trainingen weer ga hervatten dat weet ik nog niet. Ik zal in ieder geval rustig moeten beginnen en het aantal trainingen per week flink terugschroeven.