Toewijding

Je zou maar een hond zijn en moeten trainen in dit hondenweer "SPRINGEN, SPRINGEN, SPRING" werd er geschreeuwd toen ik langs de hondentraining liep gevolgd door een luidkeels gejoel en geblaf. Toewijding van het baasje zeker (haha) aan toewijding ontbreekt het mij in ieder geval ook niet want ook ik heb vandaag twee uurtjes gelopen in hondenweer en ik heb het nog naar mijn zin gehad ook ondanks dat ik nat was tot op het bot na thuiskomst. Voorafgaand aan dit weekend een hele week rust gepakt omdat de aansturing van de beentjes (buikspieren/liezen/adductoren) duidelijk waren overbelast. Gisteren extreem langzaam gelopen (20.7 km) om op een gemiddelde hartslag van 130 uit te komen en dat is perfect gelukt. Voor mij is dit echt een extreem lage hartslag want zelfs wandelen gaat bij mij aan zo'n 120 bpm. Ochtendpols is 47 maar zodra ik in beweging kom schiet ie al snel richting de 110. Rondje bestond uit zeer traag lopen en blokjes wandelen (5 minuten) prima naar mijn zin gehad. Vandaag hetzelfde rondje met als doel een max gem HF van 150. Door de stukjes wandelen (na 30 min rennen 5 min wandelen) is het mogelijk om mijn HF omlaag te krijgen anders krijg ik dit vooralsnog niet voor elkaar en ik moet mijn vetverbranding zo goed mogelijk optimaliseren om hele lange afstanden te kunnen lopen. Begonnen met een hartslag boven de 160 aan amper 10 a 11 per uur  (dat trok echt nergens op) maar uiteindelijk zakte de hartslag 10 a 15 slagen tijdens de volgende blokjes rennen. Na 20.6 km een gem HF van 147 dus ook deze missie was weer geslaagd. Het gevoel van overbelasting aan buikspieren/liezen/adductoren is na een week rust nog niet verdwenen. Vooral een stijf gevoel, pijn doet het niet echt ook niet tijdens het rennen. Heb het meest last van mijn kl*ten op de één of andere manier lijkt het net of ik flink onder mijn kl*ten ben geschopt. Toch maar even rustig aan blijven doen om erger te voorkomen. Mijn vrouw droomt nogal veel dus het zou ook kunnen dat haar wildste dromen werkelijkheid worden in het holst van de nacht terwijl ik braaf en onschuldig lig te dromen over de laatste kilometers van een 100 km run wellicht dat ik daarom wakker wordt met het gevoel of ze met mijn kl*ten hebben gespeeld :-) Resultaat van dat langzame lopen zal pas zichtbaar worden na vele maanden tot een jaar dus geduld is een schone zaak. Aan de toewijding zal het in ieder geval niet liggen en daarbij doe ik dit met veel plezier en dan kost het vrijwel geen moeite. to be continued ...........