In November en December heb ik voornamelijk onderhoudend gelopen enkel en alleen over de verharde weg hier in de polders. Niets mis mee want het is goed toeven in de polders maar door het lopen over de verharde weg en veel stukken betonbaan heb ik toch een pijntje opgelopen aan de bovenkant van mijn scheenbeen (rechterbeen) kan ook een aanhechting helemaal onderaan de knie zijn geen idee eigenlijk. Vooralsnog nog niet echt verontrustend want tijdens het rennen heb ik er geen last van alleen na het lopen voel ik het regelmatig. Als ik er op druk dan is het wel behoorlijk pijnlijk en voel ik een verdikking dus toch een soort van overbelasting/ontsteking dus even voorzichtig aan. Intussen ben ik weer gestart met onverharde trainingen wat overigens ook zonder pijntjes de bedoeling zou zijn. De Finse Piste loopt heerlijk zacht zeker nu het er zo zompig zwaar bij ligt en zo kan ik toch onverhard hard lopen dmv intervalletjes. Lopen doet nu eenmaal vaak pijn en de meeste lopers hebben wel eens last van pijntjes. Ik heb 2 maanden last gehad van overbelaste buikspieren, piepende en krakende liezen na lange duurlopen maar intussen heb ik er geen last meer van. En over "HARD" lopen gesproken !! het boek "Altijd Verder" van Dolf Jansen gaat voornamelijk over hard (snel) lopen en Dolfje kan echt behoorlijk hard lopen. Erg leuk en inspirerend om te lezen je zou bijna zin krijgen om zelf ook weer ouderwets te gaan knallen want echt hard lopen is echt wel kicken maar wel heel link betreft blessures en al helemaal niet de bedoeling met het oog op ultralopen. Op de één of andere manier doe ik liever dingen die ik eigenlijk helemaal niet zo heel goed kan want lang en dus heel ver lopen daar heb ik het lichaam eigenlijk helemaal niet voor. Aan karakter ontbreekt het me niet en op je tandvlees (karakter dus) kun je heeeel erg ver komen maar talent voor het lopen van lange afstanden heb ik zeker niet. Life begins at the end of your comfort zone dat schreef ik onlangs nog op facebook en in mijn geval is dat ook echt zo. Waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan :-) Vaak bewandel ik een andere weg dan anderen en doe ik dingen op mijn eigen manier. Beetje een vreemde eend in de bijt zeker !! De sportarts heeft me ook al eens wijs proberen maken dat mijn bouw meer geschikt is voor sprinten en korte afstanden hard rennen en toch wil ik verder dan de marathon afstand gaan rennen die eigenlijk al te ver is voor mijn persoontje. 60 kilometer rennen in April en hopelijk eens 100 kilometer !!
Voorheen kon ik best een aardig stukje hardlopen. Ik heb nog een blauwe maandag gevoetbald en liep daar mezelf, anderen en vooral de bal voorbij om daarna met kramp in de pootjes op het dampende gras te belanden. Bij het korps mariniers viel het ook op dat ik best hard kon rennen "Razende Roelandt" noemde de vloot mensen me daar op marine basis Parera in Curaçao. Echt trainen deed ik niet ik liep gewoon omdat ik het leuk vond en heb eigenlijk nooit een serieuze wedstrijd gelopen. Wel ooit 10 km onder de 35 minuten en de 5 km in 17 minuten gelopen maar goed dat was vroeger dat zijn vervlogen tijden. Ik heb ook zeer goede herinneringen aan een onverwachte traningsloop met de legendarische en helaas overleden loper Piet Vonk. Toen overtrof ik mezelf in Groede ondanks dat ik er de laatste kilometer werd afgelopen door Piet Vonk en hem bedankte voor de les. Piet vroeg toen of ik bij de atletiekvereniging in Hulst wilde komen lopen maar in die tijd was ik met andere dingen bezig. Toch heb ik het gevoel dat ik met gericht trainen op snelheid aardig in de buurt zou kunnen komen van deze tijden maar voorlopig ga ik me er zeker niet mee bezighouden want het ultralopen zorgt er nog altijd voor dat mijn hart als een razende gaat kloppen. Langzaam en ver lopen niet echt aan mij besteed maar de kick zal des te groter zijn als ik de finish weet te halen op Texel #60vanTexel. Heel veel jaren moet ik niet meer wachten mocht ik ooit nog eens snel willen lopen maar het kan nog altijd. Eerst mijn ultraloop dromen proberen te verwezenlijken en dan zien we wel verder. Ik heb weinig zin in blessure leed daar is het lopen me te dierbaar voor op het moment want het ergste voor een loper is NIET kunnen lopen dan maar aan een slakkengang met heel veel Fun :-) Net als gisteren liep ik vandaag dus op de Finse Piste in Ertvelde. Vandaag een interval/krachttraining na het inlopen (2km) 8 x 400 meter aan zo'n 15 per uur (steeds 200 m herstel) op de zompige ondergrond met obstakels en trappen behoorlijk pittig en goed voelbaar in de beentjes. De heuvel met het gras (foto links) gaven me het gevoel van een fell runner (Engeland/Schotland) wat zo mooi staat omschreven in de hardloopboeken. Nog iets meer dan twee rondjes uitgelopen, geen last van het pijntje aan mijn scheenbeen en met een goed gevoel terug naar huis gereden. Morgen geen mogelijkheden om onverhard te lopen dus weer de polder in en zien wat dit geeft betreft het pijntje. Voorlopig uit voorzorg maar een beetje koelen met een icepack na de trainingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten