Beklimming Col d’ Ornon.
Samen met Erik en Johan naar Allemont gefietst om wat in te rijden en daarna de Ornon Beklommen.
Was zelf nog niet topfit maar goed genoeg om aan de klim te beginnen. Johan begint er ook aan maar is al snel om moeten keren omdat hij ook erg veel last heeft van een verkoudheid. Samen met Erik aan de klim begonnen en al snel zat de hartslag boven mijn omslagpunt. Echt bloedheet vandaag en tijdens de klim was het boven de 30 graden. Na een paar kilometer moest Erik me laten rijden en daarna wilde ik mijn hartslag wat laten zakken door het tempo wat te laten zakken maar ik kreeg de hartslag gewoon niet onder mijn omslagpunt. Slecht gevoel maar de snelheid was op zich niet zo slecht. Ik merkte dit eigenlijk pas toen ik wat andere fietsers voorbij ging, dacht eigenlijk dat ik zelf niet vooruit kwam. Er stond ook flink wat tegenwind op de klim dus dat hielp ook niet echt mee. Na zo`n 38 minuten was ik boven. Pffff even schrikken weer dat klimmen. Na een minuut of 2 a 3 kwam Erik boven. Zelfde verhaal als mij, ook een erg hoge hartslag en geen goed gevoel. Voor mij niet onbekend de eerste klim is gewoon altijd lastig. Welkom in de Alpen !! Boven kwamen we nog een vrouwtje uit Terneuzen tegen die vroeg hoe lang we erover gedaan hadden omdat we zo snel voorbij kwamen. Zo`n 38 minuten (maar zo snel gingen we niet hoor voor ons gevoel) pfff dan weet ik wat me nog te doen staat zei ze wat het trainen betreft. Boven nog een cola gedronken en daarna begonnen aan de afdaling om zo terug te rijden naar de camping. Nog niet top maar dat zal wel goed komen in de loop van de week.
Dinsdag 30 juni
Beklimming Les 2 Alpes.
Vanmorgen om iets voor 10 vertrokken richting Les 2 Alpes met Erik en Johan. Vanaf het punt dat er geklommen moest worden was het ieder voor zich op zijn eigen klimtempo. Erik bleef heel de klim richting Les 2 Alpes netjes in mijn wiel en ook het begin van Les 2 Alpes kon hij goed volgen. Daarna ben ik al vrij snel weggereden om op mijn eigen tempo verder te rijden. Vandaag kon ik gelukkig onder mijn omslagpunt blijven dus dat is al een hele opluchting buiten gisteren. Iedereen had gisteren last van een hoge hartslag dus het zal ongetwijfeld te maken hebben met het wennen aan de enorme warmte. Klimtempo op Les 2 Alpes was redelijk goed maar een supergevoel had ik zeker nog niet. Tegen het einde werd het ook weer flink warm maar toch onder omslagpunt kunnen blijven. Na 36 minuten stond ik boven, blijft toch altijd afzien dat klimmen. Drie minuten later kwam Erik boven en een tijdje later kwam mijn schoonvader die nog kampt met een verkoudheid boven verwachting ook aanfietsen. Goed voor de moraal want gisteren moest hij nog omdraaien op de Ornon. Conclusie is dat het bij ons alle drie al een stuk beter ging dan gisteren. Zal toch wel acclimatiseren zijn ben ik bang. Morgen de Alp d’ Huez, altijd een lastig ding. Ik hoop dat het op de Alp ook weer wat beter gaat en dat het goede gevoel snel terug komt.
Woensdag 1 juli
Beklimming Alp d’ Huez.
Vandaag de Alp beklommen met zes andere sassenaren. Mijn schoonvader, mijn vader, Erik, Dennis en de gebroeders Obrie (Angelo en Guido) eerst een stukje ingereden richting Allemont en daarna terug gekeerd richting de Alp. Tot bocht 16 liep het voor geen meter bij mij ik kon niet in een lekker ritme komen. Angelo Obrie zat nog in mijn wiel en gaf ook aan dat zijn hartslag sky high was in het begin. Ik zei hem dat ik niet goed zat maar je moet nu eenmaal door dus verstand maar weer op nul gezet en doorfietsen. Hartslag zat wel overal onder en tegen omslagpunt dus dat was op zich niet verkeerd. Rond bocht 15 ben ik langzaam weg gereden bij Angelo en omdat dit stuk wat lekkerder liep kwam ik toch een beetje in mijn ritme. Op de steilere stukken daarna liep het wederom niet soepel maar op zich was de snelheid wel ok. Verder nergens ingehaald en alleen maar fietsers voorbij gereden dus dat is altijd een lekker gevoel. De telling van de bochten was ik even kwijt toen ik bocht 4 verwachte zag ik bocht 6 staan op het bordje. Dat viel even tegen maar gelukkig komen de bochten op dit stuk vrij snel achter elkaar. 
In bocht 2 stond onze aanhang en ik zag ze al van ver staan. Even op de pedalen dansen voor de fotograaf en daarna weer terug in het zadel voor het laatste stuk. Een blik op de stopwatch (55 min) en het is nog een stuk. Laatste stuk niet meer geforceerd en na 58 minuten was ik boven. Niet super tevreden met mijn tijd maar echt vol heb ik hem niet gereden al had ik niet heel veel over. Zo`n 4 a 5 minuten later kwam Angelo Obrie over de streep, niet lang daarna Erik, daarna mijn Schoonvader, Dennis en Guido. Tijden: Angelo Obrie 1:03, Erik 1:06, Johan 1:16, Dennis 1:26 en Guido zo`n 1:35 als ik het goed heb. 
Mijn vader moest terug keren na twee bochten omdat zijn hartslag 200 tikken per minuut aan gaf (erg verstandig in mijn ogen) Onze aanhang kwam ook naar de finish en hebben toen nog wat mooie plaatjes geschoten van ons op het podium. Daarna gezamenlijk een cola gedronken op een terrasje en begonnen aan de afdaling. Gelukkig niet echt veel verkeer dus lekker door gekacheld naar beneden. Even de 80.8 aangetikt zag ik op de polar. Ik was vrij rap beneden en niet veel later kwam Dennis tot mijn verbazing naar beneden geraasd. Erg enthousiast over de afdaling en met een grote smile op zijn gezicht. Daarna kwam de rest naar beneden. Nu wat rusten en hopen op een wat beter gevoel.
Vanmorgen om iets voor 10 vertrokken richting Les 2 Alpes met Erik en Johan. Vanaf het punt dat er geklommen moest worden was het ieder voor zich op zijn eigen klimtempo. Erik bleef heel de klim richting Les 2 Alpes netjes in mijn wiel en ook het begin van Les 2 Alpes kon hij goed volgen. Daarna ben ik al vrij snel weggereden om op mijn eigen tempo verder te rijden. Vandaag kon ik gelukkig onder mijn omslagpunt blijven dus dat is al een hele opluchting buiten gisteren. Iedereen had gisteren last van een hoge hartslag dus het zal ongetwijfeld te maken hebben met het wennen aan de enorme warmte. Klimtempo op Les 2 Alpes was redelijk goed maar een supergevoel had ik zeker nog niet. Tegen het einde werd het ook weer flink warm maar toch onder omslagpunt kunnen blijven. Na 36 minuten stond ik boven, blijft toch altijd afzien dat klimmen. Drie minuten later kwam Erik boven en een tijdje later kwam mijn schoonvader die nog kampt met een verkoudheid boven verwachting ook aanfietsen. Goed voor de moraal want gisteren moest hij nog omdraaien op de Ornon. Conclusie is dat het bij ons alle drie al een stuk beter ging dan gisteren. Zal toch wel acclimatiseren zijn ben ik bang. Morgen de Alp d’ Huez, altijd een lastig ding. Ik hoop dat het op de Alp ook weer wat beter gaat en dat het goede gevoel snel terug komt.
Woensdag 1 juli
Beklimming Alp d’ Huez.
Vandaag de Alp beklommen met zes andere sassenaren. Mijn schoonvader, mijn vader, Erik, Dennis en de gebroeders Obrie (Angelo en Guido) eerst een stukje ingereden richting Allemont en daarna terug gekeerd richting de Alp. Tot bocht 16 liep het voor geen meter bij mij ik kon niet in een lekker ritme komen. Angelo Obrie zat nog in mijn wiel en gaf ook aan dat zijn hartslag sky high was in het begin. Ik zei hem dat ik niet goed zat maar je moet nu eenmaal door dus verstand maar weer op nul gezet en doorfietsen. Hartslag zat wel overal onder en tegen omslagpunt dus dat was op zich niet verkeerd. Rond bocht 15 ben ik langzaam weg gereden bij Angelo en omdat dit stuk wat lekkerder liep kwam ik toch een beetje in mijn ritme. Op de steilere stukken daarna liep het wederom niet soepel maar op zich was de snelheid wel ok. Verder nergens ingehaald en alleen maar fietsers voorbij gereden dus dat is altijd een lekker gevoel. De telling van de bochten was ik even kwijt toen ik bocht 4 verwachte zag ik bocht 6 staan op het bordje. Dat viel even tegen maar gelukkig komen de bochten op dit stuk vrij snel achter elkaar. 
In bocht 2 stond onze aanhang en ik zag ze al van ver staan. Even op de pedalen dansen voor de fotograaf en daarna weer terug in het zadel voor het laatste stuk. Een blik op de stopwatch (55 min) en het is nog een stuk. Laatste stuk niet meer geforceerd en na 58 minuten was ik boven. Niet super tevreden met mijn tijd maar echt vol heb ik hem niet gereden al had ik niet heel veel over. Zo`n 4 a 5 minuten later kwam Angelo Obrie over de streep, niet lang daarna Erik, daarna mijn Schoonvader, Dennis en Guido. Tijden: Angelo Obrie 1:03, Erik 1:06, Johan 1:16, Dennis 1:26 en Guido zo`n 1:35 als ik het goed heb. 
Mijn vader moest terug keren na twee bochten omdat zijn hartslag 200 tikken per minuut aan gaf (erg verstandig in mijn ogen) Onze aanhang kwam ook naar de finish en hebben toen nog wat mooie plaatjes geschoten van ons op het podium. Daarna gezamenlijk een cola gedronken op een terrasje en begonnen aan de afdaling. Gelukkig niet echt veel verkeer dus lekker door gekacheld naar beneden. Even de 80.8 aangetikt zag ik op de polar. Ik was vrij rap beneden en niet veel later kwam Dennis tot mijn verbazing naar beneden geraasd. Erg enthousiast over de afdaling en met een grote smile op zijn gezicht. Daarna kwam de rest naar beneden. Nu wat rusten en hopen op een wat beter gevoel.
Donderdag 2 juli
Rust gehouden en zelf niet gefietst. Wel achter mijn schoonmoeder, mijn vader en Dennis aangereden met de auto die de klim hebben gereden naar de voet van Les 2 Alpes. Erg leuk om te volgen en erg verassende doorkomsten. Mijn vader kwam na zijn mislukte pogingen op de alp als eerste om de bocht na het eerste stuk daarna Dennis en mijn schoonmoeder was in de achtervolging. Terug in de auto gesprongen en weer een stuk verder gewacht. Nu kwam Dennis als eerste voorbij en een tijdje later kwam mijn schoonmoeder eraan met mijn vader in haar wiel. Na een stukje afdaling moest er weer geklommen worden en op dit stuk kwam mijn vader weer als eerste door in een lekker pedaalritme. Goed zo Ruudje schreeuwden de kinderen.Daarna kwamen mijn schoonmoeder en Dennis eraan. Dennis had even staan wachten na de afdaling en dat had hij beter niet gedaan (haha) Wat hebben die twee gegeten riep hij toen hij langs me fietste. Opa en Oma waren ontketend (haha) Aan de voet van Les 2 Alpes was het einde van de klim en mijn vader kwam als eerste boven. Goed gedaan Pa. Daarna volgden mijn schoonmoeder en Dennis. Leuk om eens te volgen als je zelf niet op de fiets zit.
Rust gehouden en zelf niet gefietst. Wel achter mijn schoonmoeder, mijn vader en Dennis aangereden met de auto die de klim hebben gereden naar de voet van Les 2 Alpes. Erg leuk om te volgen en erg verassende doorkomsten. Mijn vader kwam na zijn mislukte pogingen op de alp als eerste om de bocht na het eerste stuk daarna Dennis en mijn schoonmoeder was in de achtervolging. Terug in de auto gesprongen en weer een stuk verder gewacht. Nu kwam Dennis als eerste voorbij en een tijdje later kwam mijn schoonmoeder eraan met mijn vader in haar wiel. Na een stukje afdaling moest er weer geklommen worden en op dit stuk kwam mijn vader weer als eerste door in een lekker pedaalritme. Goed zo Ruudje schreeuwden de kinderen.Daarna kwamen mijn schoonmoeder en Dennis eraan. Dennis had even staan wachten na de afdaling en dat had hij beter niet gedaan (haha) Wat hebben die twee gegeten riep hij toen hij langs me fietste. Opa en Oma waren ontketend (haha) Aan de voet van Les 2 Alpes was het einde van de klim en mijn vader kwam als eerste boven. Goed gedaan Pa. Daarna volgden mijn schoonmoeder en Dennis. Leuk om eens te volgen als je zelf niet op de fiets zit.
Vrijdag 3 juli
Stress dag !! proberen rusten maar een erg onrustig gevoel zoals altijd een dag van te voren. Spanning opbouwen zullen we maar zeggen. Als ik dit niet heb dan zit het niet goed dus op zich alleen maar goed dat nerveus zijn. Verder uiteraard enorm veel koolhydraten naar binnen gewerkt en erg veel gedronken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten