Beklimming Monte Grappa "Killer Mountain"

Een echte berg beklimmen !! dat was even geleden sterker nog tot gisteren stond de teller betreft overwonnen hoogtemeters nog steeds op nul. Samen met mijn schoonvader naar Possagno gereden om vanaf daar de gevreesde en lastigste kant van de Monte Grappa te beklimmen. Exact dezelfde klim zoals die beklommen wordt in de lange versie van de cyclo lapinarello. Het was enorm zoeken om de juiste weg te vinden om de klim aan te vangen. Uiteindelijk door een italiaan op een willier afgezet aan het begin van de klim van 23.8 km. Infietsen hadden we niet gedaan dus we konden gelijk aan de bak want het stijgingspercentage gaf vrijwel direct 13% aan. Vrij snel werd het wat vlakker tegen zo`n 6 a 7 %. Begin van de klim was erg goed te doen. Onderweg regelmatig gewacht op mijn schoonvader en daarna weer verder. Na een kilometer of 3 klimmen blijkbaar toch een verkeerde afslag genomen en van de route af. Nogmaals gevraagd onderweg en toen werd ons duidelijk gemaakt dat de route van de lapinarello al uitgepijld stond met verf op het wegdek. Stukje terug afgedaald en inderdaad zeer duidelijk in gele verf het logo van de lapinarello inclusief pijlen. Vanaf hier nog 19 km klimmen waarvan de eerste 9 km aan een gemiddeld stijgingspercentage van 11.1% met de duidelijke aanwijzingen op het wegdek kon het niet meer fout gaan dus met een relatief gerust hart verder kunnen klimmen. Het werd steil 12 a 13% maar ik voelde me erg goed en ik deed het rustig aan. Fototoestel in de rechterhand want ik had me voorgenomen om echt te genieten van deze klim en goed om me heen te kijken om de omgeving in me op te nemen. 16% oeps dat is lastig maar het ging nog steeds erg lekker en de benen voelde gewoon erg goed aan. Wachten op mijn schoonvader had geen zin meer de wielerwetten zijn keihard vanaf nu is het ieder voor zich.

Het gevreesde middengedeelte van de klim kwam eraan. Op het wegdek stond in grote letters 34 x 29 geschilderd. Voor ik wist gaf de polar stijgingspercentages aan boven de 20% ik schakelde 34 x 29 en ging op de pedalen staan, pfff Jezus mina dit is echt zwoegen geblazen. De hartslag al snel richting en over omslagpunt maar ik gaf zeker niet alles wetende dat deze lijdensweg minmaal 3 kilometer zou gaan duren. Na 1 km vlakte het even een beetje af dat was echt een opluchting. Snel belde ik mijn schoonvader want ik maakte me toch een beetje zorgen want dit is echt gekkenwerk. Het wordt iets vlakker na 1 km zei ik om hem wat moed in te spreken. Een bocht verder had ik al spijt van mijn uitlatingen. 2000 meter stond er op de weg een paar bochten verder stond er “HARD” op de weg gekald. Het werd echt vechten “nu al” met nog ruim 2 km te gaan. Ik zag me zelf al te voet gaan en dat is me nog nooit overkomen. “No way” gvd staan ging niet meer maar zittend en aan een gangetje tussen de 5.5 en 6.5 per uur worstelde ik me heftig hijgend naar boven. De volgende bocht “HARD EXTREMELY” er komt geen einde aan. Nog 1000 meter verstand ging echt op nul. Er stond een slingerbeweging geschilderd op het wegdek in de vorm van twee grote S-en. Van recht naar links, van links naar rechts het was een gouden tip van de lapinarello organistatie. Normaal gesproken de kortste weg nu boeide het me niet dat ik extra meters moest maken. Nog 500 meter ik ontplofte zowat maar echt alles uit de kast rijden durfde ik gewoon niet. Ik wilde fietsend boven komen als ik 100 meter alles zou geven dan werd het een “blow-up” en dan wordt het lopen.

Het wordt vlakker “YES” een golf van opluchting door mijn lijf ik heb het geflikt het ergste hebben we nu gehad. Vrijwel direct dacht ik weer aan mijn schoonvader. Ik wilde hem bellen om te zeggen dat hij beter terug kon keren maar ik had geen bereik “shitzooi” verder klimmen dan maar. Het voordeel van ruim 3 km aan een stijgingspercentage van zo`n 20% klimmen is dat 13% aanvoelt als 7 % al was dit gevoel maar van korte duur. Extreem mooie vergezichten om me heen maar ook een zeer donkere, dreigende lucht. Het zal toch niet gaan regenen nu ik al zo ver gevorderd ben op de Grappa. Ik wil de top bereiken maar een extreme regenbui zou wel eens roet in het eten kunnen gooien. Je moet namelijk ook nog naar beneden en de weg is smal en gevaarlijk met steentjes en regelmatig grote keien op de weg. Na nog een pittig stuk klimwerk de volgende stage van de Grappa bereikt nog “10 km” stond er op het wegdek. Pfff dat is echt nog ver maar het begon met een afdaling en hier kon ik goed herstellen. Het werd groen, groener en groenst om me heen, de koeien bellen galmde door de bergen en ik voelde me geweldig. Dit is met stip het mooiste wat er is op fietsgebied. De moraal is terug, het beklimmen van een berg heeft iets mythisch, het oergevoel van de mens komt boven en je voelt je even oppermachtig. Daarbij was ik volledig alleen, geen mobiel bereik, geen mens, geen auto, geen fietser te zien, het ultieme moment van bezinning aldaar. Een schitterend kronkelend weggetje naar boven deze kilometers gingen me goed af. Enkel de laatste 2 kilometer werd het weer steil maar het einde was in zicht. Nog 1 km, nog 500 meter het gelukzalige gevoel werd steeds heftiger. Toch weer mooi geflikt, het zal geen wereld prestatie geweest zijn want ik reed mijn laagste gemiddelde (16.5 km/u) ooit inclusief de afdaling maar geloof me dat zegt meer over de Monte Grappa dan over mij.

De Monte Grappa “Killer Mountain” van harte aan te bevelen voor iedereen die wel van een extreme uitdaging houdt. Nu begrijp ik pas waarom er maar 1 echte berg in de lange versie van de cyclo lapinarello zit het is echt een monster. Boven op de Grappa nog steeds geen bereik dus geen idee waar mijn schoonvader zich bevond. Ik besloot om gewoon maar te wachten. In het restaurant twee appelstrudels (met slagroom) en een halve liter cola besteld, dat was heerlijk ….. Ik trof één fietser boven in het restaurant een Italiaan. Ik hoorde hem spreken over Possagno tegen het personeel en raakte even met de man in gesprek op mijn beste Italiaans. Hij wilde afdalen naar passagno en was de Grappa langs een andere kant opgereden. Toen ik vertelde dat hij de pijlen op de weg kon volgen (lapina) en hem duidelijk werd dat ik deze zijde beklommen had zag je het respect in zijn ogen. Lapinarello climb “very extreme” zei hij op zijn beste Engels the hardest climb of the grappa. Nog lang gewacht en toen maar besloten om af te gaan dalen. Nog steeds een donkere, dreigende lucht. Ik begon aan de afdaling en zat al snel rillend op mijn fiets. Koud zeg geen armwarmers of windjack bij het was beneden tenslotte dik 33 graden. Ondanks mijn ervaring van andere klimmen toch een foutje. Klappertandend naar beneden en de billen dichtgeknepen want de afdaling was echt spannend. Niet harder dan 40 maar grotendeels 30 a 35 per uur. Gelukkig werd het al snel warmer en bevond ik me op het 20% gedeelte van 3 km. Was bijna niet aan te remmen zo steil. Een auto moest zelfs twee keer steken omdat hij de bocht miste. Het begon te druppelen, dit kan ik echt niet gebruiken op zo`n gevaarlijke afdaling. Even gestopt en mijn mobiel gecheckt en ik had weer bereik. Direct mijn schoonvader gebeld maar geen gehoor. Daarna ontving ik een sms “ik ben bij de auto” gelukkig dacht ik, ook veilig terug beneden gekomen. Uiteindelijk was mijn schoonvader zo`n 10 a 11 km voor de top gestrand na het steile 3 km gedeelte die hij zowat geheel te voet had moeten afleggen. Niets om je voor te schamen dit was ook belachelijk heftig. Wijselijk besloten om terug te keren, een zeer verstandige beslissing, goed dat iedereen zijn grenzen kent want het moet wel verantwoord blijven. Al bij al een schitterende dag beleefd die ik niet snel zal vergeten. Zondag de korte van versie van de cyclo la pinarello (132 km) met slechts 1500 hoogtemeters. Met het verkeerd rijden op de grappa klom ik al 2084 meter op nog geen 50 km inclusief afdaling. Cyclo staat in het teken van genieten heb geen ambities om hier iets te presteren gewoon lekker fietsen en als ik me goed voel dan wellicht ff koersen tussen de Italianen. Garmin details