Bijna 8 weken verder .... het einde is in zicht. Het lijkt erop dat ik vanaf volgende week mijn dagelijkse leven weer kan gaan oppakken althans voor een groot deel. Ik word wel eens voor gek verklaard vooral door niet sporters maar ik ben ervan overtuigd dat mijn sporters mentaliteit het beste in me naar boven brengt in deze situatie. Ergens naar toe werken (doelen stellen) en vechtlust tonen om zo snel mogelijk terug te keren op het punt waar je eigenlijk wilt staan en "beyond" In het dagelijkse leven komt het allemaal wel goed. Volgende week maandag hoop ik weer aan de slag te gaan op het werk al is het voorlopig misschien even voor halve dagen. Ik maak me meer zorgen over mijn terugkeer op de fiets of beter gezegd de terugkeer op het smalle fietszadel. Het zitten in de bank gaat goed, het zitten op een stoel gaat nu ook best aardig al blijft het kwetsbaar en pijnlijk, maar zitten op een fietszadel daar moet ik nog niet eens aan denken (AUW) en als ik eraan denk dan denk ik OEPS, als dat ook maar goed komt? Ik kan helaas niet in de toekomst kijken. De tijd zal uitwijzen wanneer ik weer in staat zal zijn om de Cervélo of de Isaac te berijden. Ik zal er zeker nog heel wat nachtjes over kunnen dromen "Dromen Durven Dromen"
dinsdag 25 januari 2011
De laatste loodjes
De laatste dagen wat onrustig geslapen ik kom vrij moeilijk in slaap. Woelen, piekeren, nog eens omdraaien, nog een blik richting de wekker op het nachtkastje en de volgende ochtend alles behalve fit ontwaken. Het heeft alles te maken met de laatste loodjes betreft mijn zitvlak. Ik heb het nu echt helemaal gehad. Mentaal en fysiek ben ik er helemaal klaar voor om terug die mooie wijde wereld in te stappen. 'Alhoewel' fysiek niet helemaal natuurlijk dat is nu net het frustrerende aan heel dit verhaal. Het zitten gaat best goed maar ik ben nu eenmaal graag grensverleggend bezig. De grens opzoeken en het liefst erover maar mijn zitvlak is "leidend" of beter gezegd "lijdend" met de lange "ij" in deze situatie en alles bepalend. Wat IK wil is niet relevant voor mijn zitvlak eenmaal over de grens wordt ik genadeloos terug gefloten en van het veld gestuurd met hangende schouders en het koppie stevig naar beneden gedrukt op mijn kippenborst "Rode kaart" grrrr !! met hangende pootjes, een protest heeft geen enkele zin. De wil is er maar waar is de weg?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Hey Angelo, ik kan me heel goed voorstellen dat je het kotsbeu bent dat je je niet sportief kan doen gelden. Al die energie moet er dan uiteindelijk toch eens uit, maar het seizoen is nog amper begonnen en de mogelijkheden zijn nog legio. Je hebt al eens eerder dat varkentje gewassen weet je nog, ik heb in ieder geval er alle vertrouwen in dat je met jouw instelling er straks gewoon weer helemaal zult staan en de mannen van de toerclub weer tot waanzin zult drijven.
Groetjes Angelo
Een reactie posten