Nog een week thuiszorg

Vanmorgen samen met Inge en enigszins gespannen terug naar chirurg geweest in het ziekenhuis te Terneuzen om mijn zitvlak weer eens te laten bestuderen. Operatie zitvlak (klinkt bijna als een militaire operatie) is nu ruim 5 weken geleden dus ik was erg benieuwd wat ik te horen zou krijgen. Chirurg was erg tevreden het ziet er al veel beter uit dan twee weken geleden. De zwelling is in ieder geval behoorlijk afgenomen maar er zit nog een flinke harde schijf aan de rechterkant (binnenzijde) van de wond. Hij keek even bedenkelijk (dat kunnen dokters goed) en zei: We gaan de wond toch nog een week open moeten houden maar juist aan de oppervlakte (chirurg is een belg) enkel een puntje van een compresje in de wond is voldoende zodat het toch nog een beetje kan draineren. Op zich had ik dit wel verwacht ik heb een week achterstand op gelopen door verkeerde wondverzorging (teveel gaas in wond gepropt) maar leuk is anders. Vanaf volgende week mag de wond dus terug dicht groeien dus dat is gewoon erg goed nieuws.

Ik heb er gisteren eens op proberen zitten in een zachte bank maar ik kan de druk absoluut nog niet verdragen? Dat is normaal hoor het gaat zeker nog twee a drie weken duren voor u weer op een normale stoel kan gaan zitten. U voelt zelf aan hoe ver u kunt gaan met zitten maar reken dus op twee a drie weken, over vier weken wil ik u terug zien. De assistente heeft de wond verzorgd en heeft een brief geschreven voor de thuiszorg ivm de aangepaste wondverzorging. Ook nog een recept meegekregen voor verband en een nieuwe afspraak gemaakt voor vrijdag 4 februari. Veel proberen zitten moet ik nog niet doen nu de wond nog een week open wordt gehouden maar het gaat zeker goed komen. Toch tevreden na dit ziekenhuis bezoek. Het is nu eenmaal een langzaam proces (geduld, geduld, en nog eens geduld)het blijft gewoon een erg vervelende plek. Ik ga er alles aan doen om mijn dagelijkse leven weer zo snel mogelijk op te pakken maar uiteraard wel op een verantwoorde manier. Klinkt stom maar wat zou het te gek zijn om weer normaal met mijn gezin aan tafel te kunnen eten, niet meer in die stomme trainingsbroek te moeten rondlopen, gewoon de dagelijkse dingen doen zonder er bij na te moeten denken. We zullen zien hoe het de komende weken gaat verlopen maar ik heb in ieder geval goede moed dat er binnen enkele weken een blogje wordt gepubliceerd met de titel "Back in Business"