Goed nieuws en slecht nieuws.
Volgens het uitgebreide bloedonderzoek ben ik gelukkig kerngezond. De enige afwijking was een flink verhoogde CK waarde wat duidt op spierafbraak, dit is echter normaal als er intensief getraind wordt.
Bloeddruk is ook weer redelijk onder controle dus ook daar moet ik me geen zorgen over maken.
Het slechte nieuws is dat ik zwaar overtraind ben.
Alle symptonen van overtraining klinken me dan ook zeer bekend in de oren, zeer confronterend dus.
Verlaagd prestatieniveau, moe, lusteloosheid (geen energie), Verhoogde rustpolst, verhoogde hartfrequentie, minder eetlust, slapeloosheid, verhoogde bloeddruk in rust, snel ziek (vatbaar voor infecties), prikkelbaar, slecht herstellen, geen zin om te trainen en ga zo maar door. Alles wat ik hier op noem daar heb ik op het moment last van.
Ik ben dus behoorlijk verkeerd bezig geweest en in principe weet je het wel maar je wilt er gewoon niet aan toe geven. De geest is als het ware te sterk voor het lichaam, door deze mentale gedrevenheid ga je gewoon te ver waardoor het lichaam geen rust meer krijgt en volledig uitgeput raakt. Er wordt dus roofbouw gepleegd op het lichaam. Uiteraard ben ik blij dat ik verder niets mankeer en dat ik na een goede rustperiode weer met een gerust hart kan gaan fietsen. Als ik terugkijk dan is het niet gek dat ik overtraind ben, het speelt al veel en veel langer. Na de marmotte van vorig jaar had ik wat gas terug moeten nemen en in de winter had ik de fiets gewoon minimaal een maand aan de haak moeten hangen. Je leest het allemaal en je weet het dus ook allemaal maar toch luister je niet en dan zijn dit helaas de gevolgen.
De mate van overtraining zal nog moeten blijken. Het kan zijn dat je er na één a twee weken rust van af bent maar het kan ook maanden gaan duren voor je weer de oude bent. Het is ook een bevestiging van het slechte presteren van de laatste tijd. Ik was de laatste weken echt niet meer voorruit te branden op de fiets, ook de fietstest die qua resultaat misschien niet eens zo slecht is ging gewoon voor geen meter. Ik weet nu gelukkig waar het door komt, ik dacht even dat ik gewoon niet meer kon fietsen. Ik heb er nu bijna een week rust opzitten en voel me wel iets beter maar fit voel ik me nog lang niet. Veel rusten dus de komende tijd en dan hoop ik snel weer de oude te worden. Wanneer ik de trainingen weer ga hervatten dat weet ik nog niet. Ik zal in ieder geval rustig moeten beginnen en het aantal trainingen per week flink terugschroeven.
13 opmerkingen:
Ook achteraf en dan weet iedereen hoe het niet had gemoeten: ik vond dat je wel heel frequent zwaar bezig was met trainen. Weinig rust. Ik hoop voor jou dat je snel weer de oude wordt, ik blijf je volgen met grote interesse.
Succes!
Siep
Hoi Siep,
Bedankt voor je berichtje.
Groeten,
Angelo.
Ik was regelmatig zwaar onder de indruk van al je taxc inspanningen. Ik had dat niet op kunnen brengen denk ik.
Je geest is duidelijk sterker dan je lichaam. Maar dat lijf heeft nu even rust nodig.
Het is niet leuk natuurlijk. Maar gewoon een wandeling met een lentezonnetje kan ook fijn zijn. Dat is niet hetzelfde als fietsen natuurlijk, maar dat fietsen komt wel weer.
Sterkte Angelo!
Gert
Slecht nieuws, Angelo. Het is ook zo'n wonderlijke tegenstelling, je moet trainen om beter en sterker te worden. Je kan dat opbrengen, je voelt je sterk...en dan dit. Sterkte!
Groet, Arno
Dat is een tegenvaller, Angelo. Vaak besef je het inderdaad pas als het te laat is. Sterkte met het herstel!
En je herstel zal ik met net zoveel interesse volgen als je trainingen.
Groeten, Ton.
Hoi Angelo,
Als ik je inspanningen lees van de laatste maanden vind ik de uitslag eigenlijk voorspelbaar. Te weinig rustdagen en dus geen of weinig herstel. Daarbij optellen de ploegendiensten en je begrijpt wat ik bedoel. De lat voor de drive van te moeten trainen en presteren wordt als je niet uitkijkt een automatisme en wordt dan heel gewoon.
Eingenlijk verdwijnt dan ook het plezier. Daar schuilt het gevaar van overcompensatie. Accepteer het en probeer de dwang kwijt te raken. Dan komt alles vast en zeker terug. Ik had het zelfde vorig jaar na overlijden van mijn vader. Verstand op nul en blik op oneindig wat resulteerde in een gesloopt lichaam en kracht nul.
Heb 15 april ook een fietstest en ben benieuwd. Goed herstel toegewenst.
Danny B
Hi Angelo,
Eerst rust en als je je goed voelt ga je met mij fietsen, rustig weer opbouwen, wellicht kan ik je wat temperen.
Groet,
Erik
Hoi,
Bedankt voor de reacties allemaal.
Ik schreef er ook al een stukje over op arno zijn weblog en Danny B (een collega van me) omschrijft het ook goed. Het is gewoon dwangmatig hoe ik bezig was. Veel te gedreven eigenlijk maar dat heb ik altijd al gehad. Velen herkennen die dwang volgens mij wel en ook de hang naar presteren. Het moet natuurlijk wel leuk en gezond blijven maar daar kom ik nu dus te laat achter. Het is een beetje hoe ik in elkaar zit, het is bij mij vaak alles of niets onder het motto ik doe het goed of ik doe het niet. Goed heb ik het nu natuurlijk niet gedaan maar ik wil maar aangeven dat ik altijd all the way ga. Ik sport en train al vanaf kleins af aan. Toen ik zo`n 12 a 14 jaar was trainde ik soms al vier keer in de week als verdienstelijk turner en zat toen ook in de nederlandse selectie in Vlissingen en trainde soms op papendal. Tot mijn achtiende heb ik geturnd met prachtige resultaten. Toen was daar de dienstplicht. De landmacht daar kregen ze mij niet naar toe. Ik wilde iets anders naar het korps mariniers. Na een keuring van 3 dagen in Amsterdam bleven er van de 70 jongens maar 3 over die goedgekeurd werden waaronder ik. Met amper 55 kilo en dus broodmager werd ik bijna uitgelachen. volle bepakking was al de helft van mij dus dat ging zwaar worden. Mentaal ben ik gewoon erg sterk en heb de opleiding goed kunnen afronden al was het soms met hangen en wurgen. Opgeven komt niet in mijn boekje voor. Het wordt nu dus tijd om die knop toch eens om te zetten. Niet dat ik nu ga opgeven want fanatiek en gedreven zal ik altijd blijven maar ik beloof nu plechtig dat ik verstandiger ga trainen. Die dwang daar moet ik vanaf zien te komen en dat zal een behoorlijke klus worden. Overtraining !! ik wens het niemand toe, je bent echt helemaal maar dan ook helemaal op en dat is geen prettig gevoel. Toch heb ik goede moed en zal het uiteindelijk wel weer goed komen. Als ik er weer bovenop ben gaan we weer aan de slag want die 7:30 voor de marmotte die blijft staan als doelstelling. Ik schroef de training terug naar 3 dagen op de fiets. Maar zover ben ik nog niet, eerst rust, rust en nog eens rust. Groeten,
Angelo
Balen Angelo, succes met het herstel!
Balen Angelo. Ik had je blog al een paar keer bekeken, en het fanatisme waarmee je deze bijhield viel me direct op. Maar nu wreekt dit fanatisme zich dus.
Houd in het vervolg een dagboek bij en wees eerlijk tegenover jezelf hoe je je voelt. Let ook op signalen vanuit je omgeving (prikkelbaar, etc.) zodat je dit in de toekomst kunt voorkomen.
Sterkte en veel succes met het straks weer oppakken van de training, en succes met de Marmotte!
Oege.
Hoi Oege,
Bedankt voor je berichtje. Eerlijk zijn tegenover jezelf dat is inderdaad waar het om draait. Ik hou in principe een dagboek bij via de polar protrainer software maar ik vul de gegegens betreft het gevoel en dergelijke niet consequent in. Ik ga dit in het vervolg zeker goed bijhouden om de signalen tijdig te constateren. Ik heb je weblog overigens toegevoegd aan de blogs die ik volg.
Groeten,
Angelo.
Telkens als ik jouw verslagen las, eens in de zoveel tijd, was ik getroffen door je gedrevenheid. Helemaal niks mis mee, ieder fietst zijn eigen fiets. Aan achteraf advies heeft niemand iets. Als nu blijkt dat je teveel gegeven hebt, moet je dat, hoe vervelend ook, maar als leermoment nemen. Ik las dat je voor je vrouw ook fietskleding hebt gekocht. Misschien is dat een goed trainingsmaatje om, rustig aan!, opnieuw te beginnen.
En blijven bloggen!
Je mentale kracht nu op een ander doel gaan richten dus.
Ik weet ondertussen wat het is om (maanden) niet te kunnen trainen/fietsen en dat is zacht gezegd ontzetten NIET LEUK. Uitzitten en tanden op elkaar en zeker in het begin lekker rustig, heel rustig aan doen. Desnoods een ritje op je 'stadsfiets'.
Sterkte en houd ons op de hoogte!
Marieke
Een reactie posten