Oranje lus Oudenaarde, 77.8 km, 3 uur en 23 min, 23.2 km/u

Rond kwart over tien vanmorgen vertrokken richting Oudenaarde samen met mijn schoonvader. Eenmaal aangekomen is het toch even zoeken waar de Oranje lus nu werkelijk begint maar na twee keer op en neer rijden hebben we de juiste route toch te pakken. Mijn hartslagmeter slaat de eerste meters gelijk op hol en geeft waardes van 225 slagen aan. Nog even gestopt en half uitgekleed om de boel nog wat nat te maken maar het heeft niet mogen baten. Heel de weg last gehad van een op hol geslagen meter. Toch heb ik vanmogen nog een batterij gewisseld dus even uitzoeken waar het nu aan ligt. De eerste klim die we tegen komen is de kluisberg, mooie klim op goed lopend asfalt maar echt lekker loopt hij niet bij mij. Eerste klim verloopt overigens altijd wat moeizaam later kom ik altijd wel in mijn ritme. Volgende twee klimmetjes gaan echter ook nog wat moeizaam. Tussen de klimmetjes door rijden we erg rustig en we moeten de bordjes goed in de gaten houden omdat we hier nog niet echt bekend zijn. Af en toe missen we blijkbaar even een bordje dus rijden we een stukje terug om de bordjes die we gemist hadden weer op te pikken. Vlak voor de Oude kwaremont staat er een wagen van Quickstep aan de kant en stappen de renners van Quickstep samen met twee man van Katusha waaronder Gert Steegmans op de fiets. Met een gangetje van 26 a 27 per uur rijden we omringd door de profs naar de Oude kwaremont. Aan het begin komt er één Quickstepper met een noodgang voorbij aan een enorme hoge kadans en de rest volgt later. Lastig ding die kwaremont, kasseien liggen er niet echt lekker bij. Ik kan één Quickstepper volgen tot boven maar het kost behoorlijk veel moeite om het bij te benen. Voor die mannen was het nog maar de warming-up. Daarna verdwenen ze uiteraard snel uit het zicht. Boven aan de klimmetjes wacht ik steeds op mijn schoonvader die net als mij niet zo`n fan is van kasseien. De eerste echt lastige klim was de paterberg, het laatste stuk is flink steil en daar slipte mijn wiel zelfs door omdat ik even op de pedalen ging staan. 39 - 23 geschakeld dus ik had nog twee tandjes over. Koppenberg is echt ongekend om te zien als je rechts afslaat zie je echt een muur op je af komen. Koppenberg ging me goed af al was het best hard werken om goed boven te komen, hier dus toch maar de 29 geschakeld. Op de foto mijn schoonvader die bovenkomt op de koppenberg. Mijn benen voelde intussen toch erg goed aan en het klimmen ging steeds makkelijker. Taaienberg is ook nog een stevig klimmetje maar voor de rest waren ze allemaal goed te rijden. Twee kasseistroken naar beneden (afdaling) waren niet echt prettig, je werd hier echt flink door elkaar gerammeld. Het was mijn schoonvaders tweede ritje buiten en bij de laatste klimmetjes ging het dan ook wat moeizaam. Op het einde viel hij er weer door en de Eikenberg ging goed niet veel later reden we Oudenaarde terug binnen. Toch lekker gefietst en genoten van de omgeving en het goede weer. Echt lekker klimmen kun je niet op de kasseiklimmen het is meer "stoempen" dan klimmen op die korte steile puisten. Hartslaggrafiek heb ik weinig aan door al die hoge pieken en storingen.