De start

Op naar de Mur de la Velomediane

Drieluik

Cote du Roche a frene - Col du Rideux nord - Cote de beffe
De groep waar ik nu in terecht was gekomen reed duidelijk minder hard en dat was een stuk beter te verteren. Bergop ging het overal lastig ook op de lopers zakte ik terug in de groep maar kon gelukkig nog wel stand houden. In de afdalingen vandaag een paar heftige klapbanden gezien aan 65 km/u ongeloofelijk hoe nerveus een fiets dan wordt, achterkant begon echt zeer heftig te slingeren. Ook één valpartij gezien in een vrij snelle afdaling in een bocht lag er iemand aan de kant met een paar mensen om zich heen. Op de roche a frene die 2 km lang is met een gemiddeld stijgings percentage van 9.5% kreeg ik voor het eerst van het seizoen te maken met kramp vooral in mijn linkerbeen. Ik kon wel door blijven fietsen maar het was echt geen pretje. De kramp verdween tegen het einde van de klim gelukkig langzaam maar de groep was wederom verdwenen. Pilletje magnesium gepakt en hopen dat de kramp nu uitblijft. Ik had al nare herrineringen aan de col du rideux nord en ook deze keer vond ik dit een echte kraker die maar voort blijft duren. Begin is erg steil en een zeer slecht wegdek en daarna loopt hij gewoon nog erg lang door. De gevreesde cote de beffe met een stuk van 16% liep zeker niet lekker maar ik had deze klim erger verwacht. Ook hier schoot de kramp er weer even in maar ook nu kon ik gewoon door blijven fietsen. De tweede bevoorrading na de rideux nord was ik voorbij gereden en dat is waarschijnlijk mijn grootste fout geweest. Te weinig gedronken tijdens heel de rit. In totaal heb ik twee bidonnen van 750 ml een klein blikje cola en een bekertje sportdrank gedronken. Na het voorbij rijden besefte ik me wel dat dit niet echt een slimme actie was omdat ik al kramp had gehad maar ik moest door om goud te kunnen halen, het was echter nog 40 km en ik had nog maar een bodempje in mijn bidon zitten.
Op naar de finish
Op de cote de laidprangeleux en de cote de Dochamps had ik het wel gehad met het klimmen. De zon was hier flink doorgebroken en het was intussen zelfs aardig warm geworden. Ook de wind was vrij lastig vandaag ook op dit stuk wat erg lang duurde stond er een stevig windje. Vanaf de cote de Dochamps kwamen we met een man of zeven te zitten. Één van de renners pepte de boel flink op omdat wij als dode vogeltjes op ons fietsje zaten. Kom op jongens we gaan er nog even voor. Ik had al een paar keer op de stopwatch gekeken en dacht dat het goud niet meer in bereik lag. The spirit kwam terug in de groep en iedereen heeft zijn laatste restje energie eruit geperst om het goud te kunnen halen. Op de cote du dochamps ging het zelfs even 29 per uur bergop echt op het tandvlees dus. Vanaf Samree volgde er een afdaling maar hier stond de wind vol op kop. Echt volle bak moeten trappen er schoot zelfs nog iemand in de kramp tijdens het afdalen. Iedereen ging zo hard als hij kon. Zelf twee beurten op kop gesleurd en echt alles gegeven wat er nog in zat. Tegen 60 per uur scheurde we naar beneden en daalde we op het scherpst van de snede door de bochten. Terug in La Roche na de brug gelijk rechtsaf nog een stukje parcour tussen de hekken een bocht naar links en daar lag de finish. 5 uur 53 minuten zagen we op de klokken staan. Mijn vrouw en kinderen zagen me op het laatste moment passeren maar net te laat voor een foto te maken. Goud is dus toch nog gelukt en dus toch erg tevreden met dit resultaat. De organisatie scoort voor mij een dikke tien alles was in mijn ogen zeer goed geregeld. Parcour was prachtig en overal kon je vol koersen door de vele verkeersregelaars die alle auto`s netjes lieten wachten. Veilig gevoel dus, nergens lange wachttijden zelfs het dilpoma en een foto waren in no time beschikbaar. De marmotte is erg mooi maar de criquiélion is in het geheel echt één van de mooiste cyclo`s die ik tot nu toe heb gereden. Petje af voor de organisatie die laten zien dat je wel degelijk op een veilige manier een geklokte race met bikechip kunt organiseren. Ik heb begrepen dat de aankomst in voorgaande jaren zeer gevaarlijk was, nu hebben ze daar duidelijk van geleerd en hebben ze dit aangepast. Laatste gedeelte was tussen de hekken naar de finish. Uitslag te vinden via velomedian 2009: http://www.velomediane.be/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=27&Itemid=52 Televisiebeelden:http://www.tvlux.be/index.php?option=com_content&task=view&id=3898&Itemid=166