Slechts de vijfde keer dat ik een rondje ging hardlopen na mij operatie aan mijn zitvlak en toch durfde ik het al aan om een rondje van 10 km te gaan lopen. Wellicht wat over enthousiast maar conditioneel zou dit geen probleem moeten zijn. Vooraf een mooi rondje uitgestippeld via Map it (nike+connect website) wat voor een groot gedeelte overeenkwam met de rondjes die ik regelmatig op de fiets draai in de polder. Een grensoverschrijdend rondje want het loopt zeker voor 3/4 door België. Vertrokken aan een rustig tempo en hier niet meer vanaf geweken. Halverwege het rondje ben ik omgedraaid omdat ik luid werd toegejuicht door twee pezige herdershonden met vlijmscherpe tanden en ik kon zo snel niet zien of ze nu voor of achter een hekwerk stonden. Geen zin in een hap uit mijn zichtbaar getrainde kuiten dus 400 meter terug gelopen en een andere weggetje ingeslagen wat verrassend mooi was om te lopen. Prachtig weer vandaag het leek wel lente althans zo voelde het want ik had het intussen aardig warm gekregen. Tempo laag, ademhaling goed onder controle maar ondanks dat blijft lopen een zware sport. Amper getraind is een rondje lopen van 10 km best een eind. Respect voor mensen die een hele marathon lopen pfff 42 km lopen dat moet een ware hel zijn. Ooit was de marathon uitlopen een doel voor mij maar mijn gestel (veel blessures) bleek niet geschikt te zijn voor dergelijke afstanden. Ik moet wel zeggen dat het nu verrassend goed gaat maar ik moet niet te vroeg juichen natuurlijk. De Nike zoom structure + zijn de beste schoenen die ik ooit heb gehad ze lopen echt fantastisch en voorlopig heb ik nergens last van. Eenmaal aangekomen in Assenede op de staakstraat was het einde van het rondje in zicht, dacht ik. Wat een eindeloos lang stuk, op de fiets schuiven de betonplaten nietsvermoedend onder de wielen door maar met de benenwagen blijft het maar duren. De 10 km al ruim gepasseerd zag ik op de nike+sportband dus vanaf de kruising vrijstraat rustig uitgewandeld naar huis.
Tijdens het lopen geen last van de benen maar eenmaal in de gewone wandelpas voelde mijn bovenbenen aan als twee blokken beton en voelde het aan alsof ik tegen de kramp aan zat. Ook de kuiten stonden flink op spanning maar het meest overheersende was het geweldige lekkere gevoel na dit rondje lopen. Weer een grens verlegd en toch mooi 10.42 km gelopen in 50'45, 12.3 km/u, 4:52 min/km op een rustig tempo. Ik liep de 10 km in vervlogen tijden (vroeger) als snelste tijd in 34'56 maar liefst 17.2 km/u gemiddeld dus er is nog een hoop werk aan de winkel (haha) Na thuiskomst mijn rechterschoen en sok onder het bloed. Teennagel had een sneetje veroorzaakt in mijn teen dus een goede les voor de volgende keer (nageltjes kort houden) Geweldig daar doen we het voor BLOED, ZWEET EN TRANEN.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten