Vanmorgen alleen vertrokken met de auto naar Sinaai. Wout belde vanmorgen vroeg dat hij ziek was (beterschap) en doe het rustig aan. Was aardig druk bij aankomst in Sinaai dus even moeten zoeken naar een parkeerplaats en uiteindelijk rond 9:40 van start gegaan. Ik had door het weer van de afgelopen dagen absoluut veel modder verwacht maar lange stukken weg en veld bezaaid met ijs dat had ik echt niet verwacht. Het werd al snel duidelijk dat het parcour er erg gevaarlijk bij lag vandaag.Na amper 100 meter fietsen ging er voor me al iemand keihard onderuit op een stuk ijs dus ik was al gewaarschuwd. Na amper een paar km fietsen een stuk veld vol met ijs was amper over te fietsen en voor me ging er weer iemand onderuit. Ik wilde er langs sturen maar ook ik lag plots op de grond al ging het maar met 5 km per uur. Wat een toestand zeg beter banden met spijkers gemonteerd. Ik had dus al snel besloten dat het een rustig ritje ging worden vandaag, geen onnodige risico`s. Op de stukken waar het wel goed lag toch lekker doorgereden. Sommige modderstroken lagen er ook enorm zwaar bij vooral op een lange strook langs het water was het flink ploeteren om er door te geraken. Ook nog twee korte steile klimmetjes waar ik deze keer verassend makkelijk boven kwam tov de andere bikers die op dat moment te voet gingen. Een wat oudere biker in een korte broek nam op de weg wel heel erg veel risico en ging dan ook flink onderuit. Even gevraagd of alles in orde was maar hij sprong gelijk terug op de fiets "geen probleem, geen probleem" Niet veel later probeerde ik een soort trapje door een bocht naar rechts naar beneden te rijden ongeveer stapvoets en toen over de kop op mijn plaat.
De biker in korte broek was te voet gegaan nadat hij mij had zien vallen en vroeg nu op zijn beurt hoe het ging maar de snelheid was zo laag dus ook niets aan de hand. Man, man, man miserie miserie !!!! Nog voorzichtiger verder gereden en een paar km verder ging dezelfde biker echt hard onderuit door een bocht vol met ijs. Weer even gestopt maar wederom sprong hij gelijk terug op zijn fiets. Een beetje risico moet ge durven pakken hé zei hij tegen me. Toch best wat voorzichter rijden hoor zei ik tegen de beste man maar daar gaf hij geen gehoor aan gewoon weer volle bak verder en een paar kilometer verder lag hij weer met een flinke smak tegen de grond. Wederom een strook vol met ijs dat echt niet te doen was en stapvoets gleed mijn fiets ook weer onderuit dus ook weer de grond mogen kussen. Na deze strook lag het parcour er gelukkig weer wat beter bij maar onderweg toch nog veel valpartijen gezien waarvan één ernstig. Overigens geen enkele bevoorrading tegen gekomen vandaag maar ik had genoeg aan één bidon sportdrank, eten had ik deze keer niet bij maar op 45 km op dit tempo is dat ook niet nodig. Ondanks het gladde gevaarlijke parcour toch erg lekker gefietst vooral de benen voelde super goed aan vandaag. Nu begrijp ik wat Frederic Coopman bedoelt met "core stability" zo voelde het inderdaad door al dat balanceren op de fiets om recht te blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten