Om half negen vertrokken samen met Wout, Mario en Stefan. Iets over 10 van start gegaan en na wat geklungel met mijn polar kon ik gelijk in de achtervolging want de mannen waren nergens meer te zien. Na een km kon ik aansluiten en was ik al haast niet meer te herkennen door al het opspattende modder van mijn medestrijders. Mijn opdracht voor vandaag was zo min mogelijk in het rood te rijden. In Hulst heb ik het gepresteerd om 43% in het rood te rijden en daar breek je meer mee af dan dat je opbouwt.Veel wind en in het begin ook wat regen en na de eerste modderstrook door het veld was daar de eerste schifting. Mario en Stefan blev
en achter dus hebben Wout en ik uiteraard even gewacht tot ze weer konden aansluiten. De eerste bevoorrading diende zich al aan na 11 km fietsen (of zeg maar ploeteren) maar toch maar even gebruik van gemaakt. Stefan zei fiets maar door en Mario zou bij Stefan blijven. Na de bevoorrading was daar de eerste flinke klim de kluisberg, bordjes gaven aan off road links, weg rechts. Niks over de weg gewoon off road dus linksaf. Na amper 50 meter fietsen was het gedaan totaal geen grip en 20 kilo modder dat aan de banden bleef plakken. Hier valt echt niet naar boven te fietsen alleen maar glibberen en glijden. Dan maar te voet net als alle anderen overigens. Weer terug op de fiets en daarna kwam volgens mij een tweede gedeelte van de kluisberg door het bos. Hier konden we vrij lang op de fiets blijven zitten maar op zo`n 3/4 van de klim was het ook hier gedaan. Een renner in een Quick-step outfit presteerde het als enige om fietsend boven te geraken al was het met hangen en wurgen maar toch bijzonder knap want wij hadden totaal geen grip. Wout zag dat het Silvain Chavanel was van Quick-step dus dat verzachte de pijn enigzins van het afstappen. Op een klim bleef chavanel steeds inzicht dus reden we lekker naar boven later sloeg hij af voor de 35 km route. Wij als echte die hards gingen voor de 55 km (haha) Stefan had uiteindelijk ook gekozen voor de 35 km mede omdat hij op tijd thuis moest zijn. Hoe de route verder verlopen is dat weet ik gewoon niet meer, veel klimmen en vooral veel ploeteren door enorm veel modder. Een aantal zeer spectaculaire afdalingen waar je echt geen hand voor ogen meer zag en gewoon op goed geluk naar beneden laten storten. Snap echt niet dat we daar niet tegen de grond gesmakt zijn. Wout was daarvoor overigens wel gevallen, na een afdaling op de weg moesten we linksaf en daar schoof hij helaas onderuit. Kleding een beetje kapot en achteraf een flinke geschaafde heup aan over gehouden. Wout was echt weer ijzersterk vandaag en is geregeld bij me weg gereden vooral op de wat zwaardere modder stroken maar ook op de kasseien van de oude kwaremont moest ik hem laten rijden. Kasseien liggen me echt niet zelfs niet op de mountainbike daar ben ik gewoon veel te licht voor. Daarbij wilde ik niet in het rood gaan rijden dus heb me daar zeker niet gek laten maken. Ik heb de hartslag overal perfect onder controle kunnen houden en de benen voelde gewoon erg goed aan. Na de tweede bevoorrading ging het nog beter draaien maar ook Wout bleef gewoon erg sterk rijden. Even dacht ik dat hij in een dipje zat maar niet veel later op een klim door een bos gooide hij de gaskraan echt helemaal open. Hier trok hij echt een flink gat, na de klim volgde die afdaling waar we beiden echt helemaal niets meer konden zien. Bij de derde bevoorrading een boterham met spek en eieren om weer wat op krachten te komen. Het was intussen flink gaan regenen en dan die wind er nog eens bij maar we hadden er beide nog steeds steeds erg veel lol in (stelletje mafkezen) Vanaf hier nog 6.5 km te rijden, door de regen koelde je wel snel af dus snel weer terug op de fiets waar je gelijk weer een klim voor de kiezen kreeg.
Op een stoeptegel pad heb ik er zelf nog eens een snok aan gegeven want ik voelde me nog steeds topfit. Ook Wout was nog steeds in zeer goede doen want op de laatste zware modder strook ging hij er wederom van door. Plots was daar de afspuitplaats en zat dit toch wel bizarre maar prachtige tochtje erop. Zeer goede training gereden toch 725 hoogtemeters en bijna niet in het rood gereden (6%) met een gemiddelde hartslag van 174 slagen. Gemiddelde snelheid zeker niet onaardig over dit parcour in toch wel barre weersomstandigheden. Fiets afgespoten en eerst naar de auto om droge kleren aan te trekken. Mario kwam ook aanfietsen en zag er ook uit als zwarte piet. Daarna samen wat gegeten en gedronken en terug naar Sas gereden. Kortom erg goed naar ons zin gehad jammer dat het de laatste keer was dat deze tocht georganiseerd werd, alles was namelijk meer dan perfect in orde, echt klasse.
Om half negen vertrokken samen met Wout, Mario en Stefan. Iets over 10 van start gegaan en na wat geklungel met mijn polar kon ik gelijk in de achtervolging want de mannen waren nergens meer te zien. Na een km kon ik aansluiten en was ik al haast niet meer te herkennen door al het opspattende modder van mijn medestrijders. Mijn opdracht voor vandaag was zo min mogelijk in het rood te rijden. In Hulst heb ik het gepresteerd om 43% in het rood te rijden en daar breek je meer mee af dan dat je opbouwt.Veel wind en in het begin ook wat regen en na de eerste modderstrook door het veld was daar de eerste schifting. Mario en Stefan blev
en achter dus hebben Wout en ik uiteraard even gewacht tot ze weer konden aansluiten. De eerste bevoorrading diende zich al aan na 11 km fietsen (of zeg maar ploeteren) maar toch maar even gebruik van gemaakt. Stefan zei fiets maar door en Mario zou bij Stefan blijven. Na de bevoorrading was daar de eerste flinke klim de kluisberg, bordjes gaven aan off road links, weg rechts. Niks over de weg gewoon off road dus linksaf. Na amper 50 meter fietsen was het gedaan totaal geen grip en 20 kilo modder dat aan de banden bleef plakken. Hier valt echt niet naar boven te fietsen alleen maar glibberen en glijden. Dan maar te voet net als alle anderen overigens. Weer terug op de fiets en daarna kwam volgens mij een tweede gedeelte van de kluisberg door het bos. Hier konden we vrij lang op de fiets blijven zitten maar op zo`n 3/4 van de klim was het ook hier gedaan. Een renner in een Quick-step outfit presteerde het als enige om fietsend boven te geraken al was het met hangen en wurgen maar toch bijzonder knap want wij hadden totaal geen grip. Wout zag dat het Silvain Chavanel was van Quick-step dus dat verzachte de pijn enigzins van het afstappen. Op een klim bleef chavanel steeds inzicht dus reden we lekker naar boven later sloeg hij af voor de 35 km route. Wij als echte die hards gingen voor de 55 km (haha) Stefan had uiteindelijk ook gekozen voor de 35 km mede omdat hij op tijd thuis moest zijn. Hoe de route verder verlopen is dat weet ik gewoon niet meer, veel klimmen en vooral veel ploeteren door enorm veel modder. Een aantal zeer spectaculaire afdalingen waar je echt geen hand voor ogen meer zag en gewoon op goed geluk naar beneden laten storten. Snap echt niet dat we daar niet tegen de grond gesmakt zijn. Wout was daarvoor overigens wel gevallen, na een afdaling op de weg moesten we linksaf en daar schoof hij helaas onderuit. Kleding een beetje kapot en achteraf een flinke geschaafde heup aan over gehouden. Wout was echt weer ijzersterk vandaag en is geregeld bij me weg gereden vooral op de wat zwaardere modder stroken maar ook op de kasseien van de oude kwaremont moest ik hem laten rijden. Kasseien liggen me echt niet zelfs niet op de mountainbike daar ben ik gewoon veel te licht voor. Daarbij wilde ik niet in het rood gaan rijden dus heb me daar zeker niet gek laten maken. Ik heb de hartslag overal perfect onder controle kunnen houden en de benen voelde gewoon erg goed aan. Na de tweede bevoorrading ging het nog beter draaien maar ook Wout bleef gewoon erg sterk rijden. Even dacht ik dat hij in een dipje zat maar niet veel later op een klim door een bos gooide hij de gaskraan echt helemaal open. Hier trok hij echt een flink gat, na de klim volgde die afdaling waar we beiden echt helemaal niets meer konden zien. Bij de derde bevoorrading een boterham met spek en eieren om weer wat op krachten te komen. Het was intussen flink gaan regenen en dan die wind er nog eens bij maar we hadden er beide nog steeds steeds erg veel lol in (stelletje mafkezen) Vanaf hier nog 6.5 km te rijden, door de regen koelde je wel snel af dus snel weer terug op de fiets waar je gelijk weer een klim voor de kiezen kreeg. 
Op een stoeptegel pad heb ik er zelf nog eens een snok aan gegeven want ik voelde me nog steeds topfit. Ook Wout was nog steeds in zeer goede doen want op de laatste zware modder strook ging hij er wederom van door. Plots was daar de afspuitplaats en zat dit toch wel bizarre maar prachtige tochtje erop. Zeer goede training gereden toch 725 hoogtemeters en bijna niet in het rood gereden (6%) met een gemiddelde hartslag van 174 slagen. Gemiddelde snelheid zeker niet onaardig over dit parcour in toch wel barre weersomstandigheden. Fiets afgespoten en eerst naar de auto om droge kleren aan te trekken. Mario kwam ook aanfietsen en zag er ook uit als zwarte piet. Daarna samen wat gegeten en gedronken en terug naar Sas gereden. Kortom erg goed naar ons zin gehad jammer dat het de laatste keer was dat deze tocht georganiseerd werd, alles was namelijk meer dan perfect in orde, echt klasse. 
3 opmerkingen:
Hey,
Ik volg al een tijdje je blog, maar nu post ik toch eens iets. Een gemiddelde hartslag van 174? En niet in het rood gereden...dat is toch niet normaal?
Dat is een pittige rit geweest met zoveel hoogtemeters en regen/modder. Leuk dat je nog even in het spoor van Chavanel hebt kunnen rijden.
Hoi David,
Voor mij is dit absoluut normaal mijn omslagpunt ligt namelijk op 186 slagen per minuut daarboven fiets ik pas in het rood. Ik kan dus uren aan een stuk aan 180 slagen of hoger rijden zonder probleem. Max hartslag tijdens een fietstest is 200 maar in een korte volle sprint haal ik soms wel 210 slagen per minuut ondanks mijn leeftijd van 37. Mijn vader haalt ook nog steeds hartslagen tegen de 200 slagen per minuut en hij is 58 jaar. Familie kwaaltje zeker !!! Is overigens niet goed en niet slecht mijn zones liggen gewoon wat hoger dan bij de meeste anderen door mijn hoge omslagpunt. Sommige halen niet eens een max van 186 slagen.Ik heb overigens 6% in het rood gereden tijdens deze tocht. In Hulst had ik een gemiddelde hartslag van 183 dat is niet echt normaal nee (haha)
Groeten,
Angelo.
Een reactie posten