Vandaag een over het algemeen rustige duurtraining in D1 (138-156 bpm) gereden samen met mijn collega Fred waar ik zeker vorig jaar zowat elke zondag een toertje mee ging maken. We rijden elkaar zoals gewoonlijk tegemoet richting de brug van Sluiskil. Met de brug in zicht komt Fred aangefietst en ik draai me om omdat we de richting uit moeten waar ik vandaan kom. Na de rotonde van sluiskil het spoor over en direct rechtsaf om via de polder weer naar Philippine te rijden en al weer over de braakmanweg richting de braakman. Ik probeer in D1 te gaan rijden maar dat blijkt al snel iets te hard te zijn. Even een stapje terug dus in het begin en even in de herstelzone (110 - 138 slagen) rijden en af en toe tegen de grens naar D1. Het is echt schitterend fietsweer, we vervolgen onze weg en al snel passeren we de braakman om daarna rechtsaf te slaan richting de zeedijk. Eenmaal op de zeedijk praten we wat over hartslagzones en over snelheid en komen tot de conclusie dat het verschil in zones wel vrij groot is. Het trainingsschema voor de marmotte begint nu echt zijn vruchten af te werpen. Voor Fred wordt het dus een redelijk intensieve training maar hij heeft daar gelukkig geen problemen mee. Ik fiets graag alleen en kan ook erg goed alleen trainen maar samen fietsen is toch ook altijd erg leuk. Een beetje slap ouwehoeren onderweg is nooit weg. We fietsen lekker door langs de zeedijk en ook met Fred gaat het ondanks de wat hogere hartslagzone prima. We naderen Hoofdplaat om even later links, rechts af te slaan op het fietspad richting "nummer een" iets voor ons rijdt een voor mij bekende wat oudere fietser die hier elke zondag te vinden is en meestal aanpikt bij diverse fietsers of groepen om daarna uit te leggen waar je naar toe moet fietsen. Het is nog al een overheersend type en ik hoop dat hij niet aanpikt als we hem passeren. Zowel dan moeten we even flink op de pedalen om de beste man af te schudden. Gelukkig slaat hij rechtsaf en fietsen we met een gerust hart verder (haha) we naderen Breskens en ik zeg tegen Fred dat we tot nu toe boven de 30 gemiddeld zitten en hij had tot nu toe niet echt in de gaten dat we steeds behoorlijk boven de 30 reden. Zijn polar staat namelijk op het schermpje van hartslag, trapfrequentie en stopwatch. We rijden wat straatjes door om Breskens door te komen en op een kleine parkeerplaats staan er 3 of 4 wielrenners die ons om de 
weg vragen naar Cadzand. Hier rechtdoor, de weg volgen en onder het viaduct rechtsaf en de dijk volgen antwoord ik, of je kan ons volgen want wij rijden ook naar Cadzand. Misschien geschrokken van onze uitrusting antwoord de man dat dit waarschijnlijk niet gaat lukken. We vervolgen onze weg en de mannen besluiten toch in hun eigen tempo te fietsen naar Cadzand. Wij fietsen gestaag door en letten extra op, op het fietspad langs de dijk om geen overstekende strandgangers omver te rijden. De drukte valt op zich best mee en al snel fietsen we via een stukje duinen naar Cadzand-bad. Vlak voor cadzand bad fietst Fred me voorbij (met zijn Kuota Kebel) en gaat even op kop rijden (hij heeft de smaak te pakken nu) en met een gangetje van ongeveer 36 km/u komen we aan in Cadzand-bad. Even een korte steile helling omhoog en dan even een kijkje nemen op het strand. Ik neem snel een foto drink wat en we klikken weer in de pedalen om onze weg te vervolgen. Ik heb mijn vrouw beloofd om 12 uur thuis te zijn ivm met moederdag en dat moet gezien de tijd wel ongeveer gaan lukken. We fietsen uiteindelijk door Oostburg terug en duiken weer de polder in om later op het fietspad terecht te 
komen naar ijzendijke. De wind is niet echt heel sterk vandaag maar wind zit er altijd en dus ook nu hebben we te maken met wat tegenwind. Ik rij de hele weg op kop zodat ik in D1 kan rijden en Fred zijn hartslag niet onnodig hoog moet laten stijgen. Bij de stoplichten in ijzendijke wachten we voor het rode licht en er stoppen nog twee fietsers achter ons. Het licht springt op groen en ik fiets gewoon weer verder zonder om te kijken. Na een flink stuk op kop komt Fred voorbij en merk ik dat de twee fietsers achter ons zijn blijven hangen. Ze besluiten ook om over te nemen en zo rijden we van ijzendijke naar de braakman. De fietsers zijn twee wat oudere heren 
met een outfit van een fietsclub uit wachtebeke. Het kleine mannetje moet flink zijn best doen op de kop in de wind aan 33 per uur en zijn lange fietsmaat heeft er zo te zien iets minder moeite mee. Fred neemt ook steeds netjes over en zo bereiken we al vrij snel de braakman. Toch een groot verschil zo met een paar man kop over kop rijden. En lekker om even uit de wind zitten wat ik door het vele alleen rijden eigenlijk helemaal niet gewend ben. Bij de braakman roep ik naar Fred dat ik rechts afbuig richting Philippine en hij besluit nog even mee te rijden. De twee fietsen rechtdoor en schakelen zo te zien direct een tandje terug. Fred roept ook een aantal keren rustig aan, rustig aan even mijn hartslag laten zakken. We rijden rustig verder naar Philippine en net voor Philippine slaat Fred linksaf. Ik moedig hem nog even aan en zeg dat als hij het laatste stuk even goed door fietst er waarschijnlijk een gemiddelde van 30 op de teller komt te staan. Bij thuiskomst bekijk ik de gegevens van de polar en zie een gemiddelde van 30.2 km/u staan. Dat zal krap worden dan, Fred belt me en zegt 29.6 km/u, voor mij een vrij rustige training, voor Fred een stuk intensiever maar toch een erg nuttige en leuke training. Ook Fred is flink voorruit gegaan buiten vorig jaar, 29,6 km/u over bijna 100 kilometer (en naar de kust) waar de wind altijd een rol speelt is zeker niet slecht.
Jammer dat ik Tilff niet kon rijden vandaag, de vorm was er zeker maar voor het zitvlak waren deze 3 uurtjes meer dan voldoende.
weg vragen naar Cadzand. Hier rechtdoor, de weg volgen en onder het viaduct rechtsaf en de dijk volgen antwoord ik, of je kan ons volgen want wij rijden ook naar Cadzand. Misschien geschrokken van onze uitrusting antwoord de man dat dit waarschijnlijk niet gaat lukken. We vervolgen onze weg en de mannen besluiten toch in hun eigen tempo te fietsen naar Cadzand. Wij fietsen gestaag door en letten extra op, op het fietspad langs de dijk om geen overstekende strandgangers omver te rijden. De drukte valt op zich best mee en al snel fietsen we via een stukje duinen naar Cadzand-bad. Vlak voor cadzand bad fietst Fred me voorbij (met zijn Kuota Kebel) en gaat even op kop rijden (hij heeft de smaak te pakken nu) en met een gangetje van ongeveer 36 km/u komen we aan in Cadzand-bad. Even een korte steile helling omhoog en dan even een kijkje nemen op het strand. Ik neem snel een foto drink wat en we klikken weer in de pedalen om onze weg te vervolgen. Ik heb mijn vrouw beloofd om 12 uur thuis te zijn ivm met moederdag en dat moet gezien de tijd wel ongeveer gaan lukken. We fietsen uiteindelijk door Oostburg terug en duiken weer de polder in om later op het fietspad terecht te 
komen naar ijzendijke. De wind is niet echt heel sterk vandaag maar wind zit er altijd en dus ook nu hebben we te maken met wat tegenwind. Ik rij de hele weg op kop zodat ik in D1 kan rijden en Fred zijn hartslag niet onnodig hoog moet laten stijgen. Bij de stoplichten in ijzendijke wachten we voor het rode licht en er stoppen nog twee fietsers achter ons. Het licht springt op groen en ik fiets gewoon weer verder zonder om te kijken. Na een flink stuk op kop komt Fred voorbij en merk ik dat de twee fietsers achter ons zijn blijven hangen. Ze besluiten ook om over te nemen en zo rijden we van ijzendijke naar de braakman. De fietsers zijn twee wat oudere heren 
met een outfit van een fietsclub uit wachtebeke. Het kleine mannetje moet flink zijn best doen op de kop in de wind aan 33 per uur en zijn lange fietsmaat heeft er zo te zien iets minder moeite mee. Fred neemt ook steeds netjes over en zo bereiken we al vrij snel de braakman. Toch een groot verschil zo met een paar man kop over kop rijden. En lekker om even uit de wind zitten wat ik door het vele alleen rijden eigenlijk helemaal niet gewend ben. Bij de braakman roep ik naar Fred dat ik rechts afbuig richting Philippine en hij besluit nog even mee te rijden. De twee fietsen rechtdoor en schakelen zo te zien direct een tandje terug. Fred roept ook een aantal keren rustig aan, rustig aan even mijn hartslag laten zakken. We rijden rustig verder naar Philippine en net voor Philippine slaat Fred linksaf. Ik moedig hem nog even aan en zeg dat als hij het laatste stuk even goed door fietst er waarschijnlijk een gemiddelde van 30 op de teller komt te staan. Bij thuiskomst bekijk ik de gegevens van de polar en zie een gemiddelde van 30.2 km/u staan. Dat zal krap worden dan, Fred belt me en zegt 29.6 km/u, voor mij een vrij rustige training, voor Fred een stuk intensiever maar toch een erg nuttige en leuke training. Ook Fred is flink voorruit gegaan buiten vorig jaar, 29,6 km/u over bijna 100 kilometer (en naar de kust) waar de wind altijd een rol speelt is zeker niet slecht.
Jammer dat ik Tilff niet kon rijden vandaag, de vorm was er zeker maar voor het zitvlak waren deze 3 uurtjes meer dan voldoende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten