Vrijdag 25 juli
Beklimming col du Glandon
De verkoudheid is gelukkig bijna achter de rug. Vandaag samen met mijn schoonvader de col du glandon beklommen. Na vertrek vanaf de camping naar de start van de marmotte in Bourg d’ Oisan zodat ik de tijd kan klokken tot op de top van de glandon. Net als bijna altijd staat er een stevig windje richting Allemont. Het weer is fantastisch vandaag, erg warm maar echt last hebben we niet van de warmte. Na het beklimmen van de stuwdam (deze keer op het binnenblad) richting het begin van het echte klimwerk. We gaan eraan beginnen, eerst een stuk klimmen en daarna weer even een stukje naar beneden. Hierna een lang stuk dat steeds tegen de 10 procent stijgt op de polar. Ik blijf heel de klim bij mijn schoonvader en doe het dus op het gemakje. Ik heb nu alle tijd om eens goed om me heen te kijken en te genieten van de prachtige omgeving. De glandon is echt een prachtige klim. Op de steile stukken zakt de snelheid naar zo`n 8 per uur, ik rij op de steile stukken eens niet op 39/29 maar 39/26.
Onderweg maak ik wat foto`s met mijn gsm, we worden verrast door een passerende Seat. Hé daar wisten we niets van, Mijn vrouw, schoonmoeder en de kinderen hebben toch besloten om ons te volgen om wat foto`s te maken en wat te filmen onderweg. De klim is lang, erg lang, het voordeel van de glandon is wel dat er redelijk wat rust punten in zitten. Stukjes afdaling en wat stukken aan zo`n 4 procent. Deze klim ligt mij erg goed, tijdens de marmotte heb ik het hier ook niet moeilijk gehad en ook nu gaat het me erg makkelijk af. Wel lastig om niet in je eigen tempo te kunnen klimmen maar des te meer geniet ik van de omgeving. Op de vlakkere stukjes zeg ik steeds “ff drinken nu” en na een uur fietsen is het tijd voor een gelletje. Intussen zijn we onze familie al een aantal keren gepasseerd die om de zoveel tijd aan de kant staan om ons aan te moedigen. Het zwaarste gedeelte van de klim zit er nu wel op, mijn schoonvader had het op een aantal stukken redelijk lastig maar fietst ondanks dat gestaag door. Ik kijk op de stopwatch en de 1:49 (mijn tijd van de marmotte) is intussen al een aantal minuten gepasseerd. Het is zeker nog een paar kilometer klimmen maar het gaat zeker goed komen. Uiteindelijk zie ik in de verte de top van de glandon, je ziet het weggetje van uit ons oogpunt prachtig naar boven kronkelen. Daar 
moeten we naartoe zeg ik tegen mijn schoonvader. Het lijkt niet eens zo ver meer maar ik weet dat het nog een behoorlijk eind is. Voor we het weten zitten we echter op het laatste stuk waar toch ook weer redelijk wat steile stukken inzitten. In de verte zie ik onze familie staan en ik zwaai alvast, ze zien ons van ver aankomen. Nog een bocht naar links en dan de laatste meters naar boven. Hier lagen de matjes voor de tijdmeting van de marmotte zeg ik tegen mijn schoonvader. Het is gelukt, we zijn op de top aangekomen en hebben er precies 2 uur en 27 minuten over gedaan. Even voel ik wat pijn in mijn rechterknie, en weet eigenlijk wel waardoor het komt. Iets te zwaar naar boven gereden aan een te lage snelheid, gelukkig verdwijnt de pijn snel. Een goede prestatie van mijn schoonvader want 23 kilometer klimmen is zeker geen kattepis. Dat is er weer een die je er bij kunt schrijven zeg ik. Mijn vrouw en schoonmoeder maken nog wat foto`s bij het bord op de top om onze prestatie tot in de eeuwigheid vast te leggen en daarna trekken we onze windstopper aan om te beginnen aan de afdaling. Ik geef nog wat tips voor de afdaling en we komen tot de conclusie dat mijn schoonvader zijn remgrepen veel te hoog staan zodat afdalen 
in de beugels erg lastig wordt. Ik stort mezelf naar beneden en zoals ik al eerder zei vind ik het afdalen echt fantastisch om te doen. Even tik ik de 77.6 km/u aan echt gaaf daarna doe ik het wat rustiger aan en wacht even op mijn schoonvader. Op de terugweg moet er ook nog wat geklommen worden zelfs weer even een stuk van 12 procent maar het gaat gelukkig allemaal goed. Van allemont nog even flink doorfietsen naar Bourg D’ Oisan om daar op een terrasje een welverdiende coca cola naar binnen te werken. Er staan 77.1 km op de teller, tevreden en nog nagenietend van de prachtige klim fietsen we terug naar de camping om niet veel later te beginnen aan de barbecue met een glaasje wijn. Wat is het leven toch mooi in Frankrijk.
Beklimming col du Glandon
De verkoudheid is gelukkig bijna achter de rug. Vandaag samen met mijn schoonvader de col du glandon beklommen. Na vertrek vanaf de camping naar de start van de marmotte in Bourg d’ Oisan zodat ik de tijd kan klokken tot op de top van de glandon. Net als bijna altijd staat er een stevig windje richting Allemont. Het weer is fantastisch vandaag, erg warm maar echt last hebben we niet van de warmte. Na het beklimmen van de stuwdam (deze keer op het binnenblad) richting het begin van het echte klimwerk. We gaan eraan beginnen, eerst een stuk klimmen en daarna weer even een stukje naar beneden. Hierna een lang stuk dat steeds tegen de 10 procent stijgt op de polar. Ik blijf heel de klim bij mijn schoonvader en doe het dus op het gemakje. Ik heb nu alle tijd om eens goed om me heen te kijken en te genieten van de prachtige omgeving. De glandon is echt een prachtige klim. Op de steile stukken zakt de snelheid naar zo`n 8 per uur, ik rij op de steile stukken eens niet op 39/29 maar 39/26.
Onderweg maak ik wat foto`s met mijn gsm, we worden verrast door een passerende Seat. Hé daar wisten we niets van, Mijn vrouw, schoonmoeder en de kinderen hebben toch besloten om ons te volgen om wat foto`s te maken en wat te filmen onderweg. De klim is lang, erg lang, het voordeel van de glandon is wel dat er redelijk wat rust punten in zitten. Stukjes afdaling en wat stukken aan zo`n 4 procent. Deze klim ligt mij erg goed, tijdens de marmotte heb ik het hier ook niet moeilijk gehad en ook nu gaat het me erg makkelijk af. Wel lastig om niet in je eigen tempo te kunnen klimmen maar des te meer geniet ik van de omgeving. Op de vlakkere stukjes zeg ik steeds “ff drinken nu” en na een uur fietsen is het tijd voor een gelletje. Intussen zijn we onze familie al een aantal keren gepasseerd die om de zoveel tijd aan de kant staan om ons aan te moedigen. Het zwaarste gedeelte van de klim zit er nu wel op, mijn schoonvader had het op een aantal stukken redelijk lastig maar fietst ondanks dat gestaag door. Ik kijk op de stopwatch en de 1:49 (mijn tijd van de marmotte) is intussen al een aantal minuten gepasseerd. Het is zeker nog een paar kilometer klimmen maar het gaat zeker goed komen. Uiteindelijk zie ik in de verte de top van de glandon, je ziet het weggetje van uit ons oogpunt prachtig naar boven kronkelen. Daar 
moeten we naartoe zeg ik tegen mijn schoonvader. Het lijkt niet eens zo ver meer maar ik weet dat het nog een behoorlijk eind is. Voor we het weten zitten we echter op het laatste stuk waar toch ook weer redelijk wat steile stukken inzitten. In de verte zie ik onze familie staan en ik zwaai alvast, ze zien ons van ver aankomen. Nog een bocht naar links en dan de laatste meters naar boven. Hier lagen de matjes voor de tijdmeting van de marmotte zeg ik tegen mijn schoonvader. Het is gelukt, we zijn op de top aangekomen en hebben er precies 2 uur en 27 minuten over gedaan. Even voel ik wat pijn in mijn rechterknie, en weet eigenlijk wel waardoor het komt. Iets te zwaar naar boven gereden aan een te lage snelheid, gelukkig verdwijnt de pijn snel. Een goede prestatie van mijn schoonvader want 23 kilometer klimmen is zeker geen kattepis. Dat is er weer een die je er bij kunt schrijven zeg ik. Mijn vrouw en schoonmoeder maken nog wat foto`s bij het bord op de top om onze prestatie tot in de eeuwigheid vast te leggen en daarna trekken we onze windstopper aan om te beginnen aan de afdaling. Ik geef nog wat tips voor de afdaling en we komen tot de conclusie dat mijn schoonvader zijn remgrepen veel te hoog staan zodat afdalen 
in de beugels erg lastig wordt. Ik stort mezelf naar beneden en zoals ik al eerder zei vind ik het afdalen echt fantastisch om te doen. Even tik ik de 77.6 km/u aan echt gaaf daarna doe ik het wat rustiger aan en wacht even op mijn schoonvader. Op de terugweg moet er ook nog wat geklommen worden zelfs weer even een stuk van 12 procent maar het gaat gelukkig allemaal goed. Van allemont nog even flink doorfietsen naar Bourg D’ Oisan om daar op een terrasje een welverdiende coca cola naar binnen te werken. Er staan 77.1 km op de teller, tevreden en nog nagenietend van de prachtige klim fietsen we terug naar de camping om niet veel later te beginnen aan de barbecue met een glaasje wijn. Wat is het leven toch mooi in Frankrijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten