Helaas wat grieperig de eerste twee dagen van de vakantie dus niet kunnen fietsen. Vandaag weer voor de eerste keer op de fiets en samen met mijn schoonvader richting Allemont om de stuwdam even op te klimmen. Fit zijn we allebei niet, neus verstopt en drukkende pijn op het voorhoofd. Toch besluiten we na rechtsomkeer gemaakt te hebben op de stuwdam richting de col d’ ornon te rijden. Een mooie klim met een gemiddeld stijgingspercentage van 6,6 procent. Na een stuk op het vlakke met flinke tegenwind beginnen we aan de klim van ongeveer 10 kilometer. De benen voelen zoals altijd gewoon goed aan en het tempo is ook zeker ok, de hartslag stijgt echter snel naar de 180 slagen en zelfs wat hoger. Toch fiets ik door aan een lekker tempo, mijn schoonvader fietst op zijn eigen tempo omhoog. Na een aantal kilometers haal ik de eerste fietser in die gevolgd wordt door zijn vrouw in de auto die wat bochten vooruit rijdt om daarna wat foto`s van deze fietser te maken. Op het minder steile stuk op het buitenblad, de snelheid loopt op tot zo`n 24 per uur. Er zit zelfs een kort stukje afdaling in deze klim. De hartslag blijft vrij hoog maar ik heb zeker het gevoel dat ik nog lang niet maximaal fiets. Het klimmen gaat ondanks de flinke verkoudheid eigenlijk gewoon goed, een paar kilometer verder zo`n 2,5 km van de top haal ik weer wat fietsers in. Onder weg kom ik de vrouw in de auto nog een paar keer tegen en elke keer lacht ze als ik voorbij fiets. De top is in zicht nog een stuk vals plat en ik zie het bordje van de col d’ ornon. Ik stop bij het café boven op de top en klok 38 minuten en 12 seconden over de gehele klim en wacht op mijn schoonvader. Het is behoorlijk koud en er staat veel wind dus ik trek mijn windstopper alvast aan. Na een kwartier wordt ik wat ongeduldig en probeer mijn schoonvader te bellen (geen bereik) nog even wachten dan maar. Intussen zie ik in de verte iets geels aan komen, het is de fietser die gevolgd werd door zijn vrouw. Hij stopt een paar honderd meter voor de top waar zijn vrouw driftig staat te zwaaien. Hij blijkt niet precies te weten waar het einde van de klim is. Na een telefoontje van zijn vrouw (die blijkbaar wel bereik heeft) ziet hij haar en fietst hij het laatste stuk naar boven. Eenmaal boven maak ik even een praatje met hem en beiden zijn we het erover eens dat het een mooie klim is en niet echt lastig. Ik besluit nu toch maar naar beneden te fietsen op zoek naar mijn schoonvader. Na een paar honderd meter afdalen kom ik hem tegen.
Hij had ook al even staan wachten omdat hij niet wist tot waar de klim precies liep. We rijden terug naar de top en in het café drinken we een lekkere coca cola, uit de wind heerlijk in de zon. Daarna weer op de fiets voor de afdaling, het afdalen gaat me nu echt supergoed af en ik begin het ook echt leuk te vinden nu. Beneden aangekomen dus weer een paar minuutjes wachten en daarna fietsen we gezamenlijk weer naar de camping. Ondanks dat we beiden zeker niet fit waren vandaag erg lekker gefietst en achteraf merken we zelfs dat we wat opgeknapt zijn van ons fietstochtje.
2 opmerkingen:
Het is grappig om te zien dat je op alle cols vrijwel exact dezelfde tijden rij als ik!
Je zou een goeie fietsmaat zijn.
Dat is inderdaad grappig Ton dat de tijden dicht bij elkaar liggen. Jammer dat we niet bij elkaar in de buurt wonen.
Een reactie posten