Vandaag was het weer de hoogste tijd om op de fiets te stappen. Het is vanaf vorige week zaterdag geleden en de drang en de zin om te fietsen was echt niet meer te houden. Back to my roots, terug op mijn vaste rondje in de polder. Zo lang fiets ik natuurlijk nog niet maar op dit zelfde rondje trainde ik meer dan 15 jaar geleden ook al. Toen deed ik aan hardlopen en liep ik ook een paar keer per week mijn rondjes. Grappige is dat ik na al die jaren nog steeds een paar sporters tegen kom die toen ook al hun rondjes liepen in de polder. Het lopen heeft bij mij nu uiteraard plaats gemaakt voor het fietsen maar ondanks dat ik dat rondje wel kan dromen fiets ik gewoon nog steeds erg graag op dit stukje parcour. Vandaag een vrij rustige training voornamelijk in D1, in het begin valt de wind nog wel mee later op de middag neemt hij alleen maar toe. Na twee rondjes toeren en in gedachten verzonken schrik ik even als er plots een wielrenner naast me komt rijden, druipend van het zweet, hij haalt een diepe zucht en zegt: dat heeft even geduurd zeg eer ik u te pakken had. Hij is verbaasd als ik zeg dat ik het vandaag op het gemakje doe, serieus is dit voor u op het gemak? Later blijkt het een korpchef te zijn bij de politie in Lembeke (Belgie), snel raken we aan de praat over van alles en nog wat maar we praten voormakelijk over wielrennen. Hij vindt het allemaal erg interessant en fietst zelfs zo`n anderhalf uur dus een aantal ronden met me mee. Ik leg wat dingen uit over trainen en voeding en dergelijke en aandachtig neemt hij de informatie tot zich. De man die Frankie blijkt te heten heeft ook een flinke dosis humor dus ook de lachspieren worden vandaag wat getraind. We blijven steeds zo rond de 29 a 30 per uur rijden op het gemakje dus en Frankie die ook nog eens erg fanatiek blijkt te zijn kan het tempo ook goed volgen. Nog een rondje rij ik met u mee daarna ga ik richting huis want hij had al 85 kilometer op de teller staan en moest er zeker nog 30 a 35 naar huis, ik maak er een kort rondje van en zeg hem dat ik wel even mee fiets tot aan de afslag naar watervliet omdat hij de weg niet precies weet. Aangekomen bij de afslag bedanken we elkaar en Frankie roept nog "ik zie u nog wel eens" Ik fiets verder richting watervliet hij gaat rechtdoor richting huis. Via Watervliet fiets ik terug naar Philippine en daarna nog een klein rondje in de polder om aan de 100 km te komen. De wind is intussen echt flink toegenomen dus de hartslag stijgt regelmatig naar de D2 zone. Iets over vier in de middag kom ik weer voldaan thuis. Lekker gefietst !!!!! Als het weer het toelaat rij ik morgen weer een training van een paar uur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten