Mijn eerste jetlag heb ik intussen weer ervaren na mijn eerste nachtdienst, althans daar vergelijk ik het altijd maar mee. Je voelt je wat zweverig en zeker niet topfit. Tijdens mijn ontbijt rond 14:00 kijk ik uit het raam en ben eigenlijk verrast door het toch vrij mooie weer. Het waait wel weer enorm maar dat zal volgens de weerberichten nog wel een paar dagen aanhouden maar voor de rest schijnt er toch een lekker zonnetje en is de temperatuur prima. Ik wacht even tot mijn vrouw weer terug is van de dagelijkse boodschappen en zeg haar dat ik toch nog even een stukje ga fietsen om mijn lome gevoel kwijt te raken. Om half 5 vertrek ik voor een zeer rustige hersteltraining. Deze keer fiets ik mede door de sterke wind eens op het binnenblad om de hartslag in de herstelzone te houden. Via de polder naar Watervliet, en via Philipinne terug naar Sas van Gent. Het gaat erg lekker zo op het gemakje en al snel ben ik mijn lome gevoel gelukkig kwijt. Wel even oppassen op het smalle fietspad richting Philipinne dat bezaaid ligt met afgebroken takken door de sterke wind. Na 1 uur en 18 minuten zit de training er weer al op. Hersteltraning met deze wind blijkt toch ook gewoon mogelijk te zijn en na thuiskomst zie ik zelfs dat de gemiddelde snelheid nog boven de 30 per uur zit. Enorme sprongen voorruit gegaan dus als ik dit vergelijk met een jaar geleden.
1 opmerking:
Best pittige wind inderdaad! Ik zat ongeveer op hetzelfde tijdstip op de fiets, maar dan ergens tussen Utrecht en Gouda.
Een reactie posten