Ride for the Roses, 97.1 km, 3 uur en 23 minuten, 28.7 km/u

De wekker ging toch weer al om zeven uur vanochtend en ik zit nog wel in de nachtdienst vanavond. Wordt dus een lange dag voor mij. Om kwart over acht hebben we afgesproken bij de rotonde in Terneuzen. Ik ben keurig op tijd en Fred en Edwin staan ook al op de parking bij het busstation. We vertrekken naar Goes en zien onderweg al heel wat auto`s rijden met fietsen op de auto. Eenmaal aangekomen in Goes worden we door de verkeersregelaars naar een parkeerplaats gestuurd. Het is al flink druk maar er is gelukkig plek genoeg. Ruim op tijd staan we in het vak van zeeland seaports, ik neem wat foto`s van mijn collega`s en na lang wachten kunnen we dan eindelijk vertrekken. Het weer is prachtig, kan gewoon niet beter. Langzaam komt alles op gang en niet veel later kunnen we tot onze verbazing zelfs even flink over de 40 km/u doorrijden. Al snel ligt ons groepje van het werk uit elkaar, dat kan niet de bedoeling zijn en eenmaal op de zeelandbrug besluiten we het toch wat rustiger aan te doen. Vanaf nu is het echt opletten geblazen, er wordt constant in de remmen geknepen en dat rijdt gewoon niet lekker. Er fietst een groep van de organisatie breed uit over de weg zodat niemand er voorbij kan en mag. Op zich niet verkeerd maar het wordt er niet minder gevaarlijk op. Wij hebben zelf nog een tijdje op het fietspad gereden maar ook daar moest je goed uitkijken en ook hier kon je niet inhalen. Van de route en de omgeving heb ik eigenlijk weinig tot niets gezien. Je moest gewoon altijd erg goed blijven opletten om niet ten val te komen. Het groepje van het werk is intussen weer bijna compleet en na 70 kilometer sluit de laatste aan zodat we eindelijk weer gezamelijk rijden zoals de bedoeling was. Ik hoor van mijn collega`s dat er al behoorlijk wat fietsers gevallen zijn ook net achter ons. Ik heb verder gelukkig niets gezien en niets gemerkt. Er stond veel publiek langs de route om iedereen aan te moedigen en de sfeer zat er in ieder geval goed in bij deze mensen. Niet dat wij het niet naar ons zin hadden maar het constante remmen begint nu langzamerhand wel erg vervelend te worden. Na ongeveer 97 kilometer komt de hele meute tot stilstand. Het zit er blijkbaar op, nog even wat aanschuiven in de lange rijen en dan zijn we weer terug bij de zeelandhallen waar iedere fietser een rode roos krijgt aangeboden. Het is en blijft een prachtig initiatief maar 14.000 fietsers op de weg is gewoon bijna niet te doen. De sfeer was verder echt prima en het was ook zeker goed georganiseerd. Als we terug zijn in de startvakken besluiten de meesten onder ons om hun fietsen in de rekken te hangen en naar binnen te gaan om wat te eten en te drinken. Mijn fiets achterlaten tussen die duizenden andere fietsen dat lijkt me geen goed plan. Fred haalt wat te drinken en ik blijf bij de fietsen. Niet heel veel later besluiten we maar naar huis te gaan. Ik moet vanavond tenslotte nog gaan werken dus wil niet te laat thuis zijn. Bij het verlaten van het terrein zien we Leontien van Moorsel naast ons staan die net als ons ook gewoon netjes staat aan te schuiven in de lange rij. Waar stond de auto ook al weer vraag ik me af? Fred fietst er gelukkig blindelings naar toe. Mijn orientatie had me in ieder geval weer al lang in de steek gelaten dus ik had geen idee waar ik naar toe moest. De auto in en naar huis, toch wel een geslaagde dag, zeker voor het goede doel.
De 11e editie van de Ride for the Roses heeft een recordopbrengst voor KWF Kankerbestrijding opgeleverd. Het voorlopige eindresultaat bedraagt € 1.091.275,18